Εγώ, ο Γιαννούλης Χαλεπάς

Όπως αναφέρει η σκηνοθέτης:
H προσωπικότητα του Γιαννούλη Χαλεπά και κυρίως η αγάπη και η αφοσίωσή του στην τέχνη με παρακίνησαν να γυρίσω αυτήν την ταινία. Μελετώντας το έργο του πολλά στοιχεία της δικής μου καλλιτεχνικής αναζήτησης βρήκαν διέξοδο έκφρασης.
Ο Χαλεπάς με έμαθε πολλά, και συνέβαλε στο να ολοκληρωθεί το καλλιτεχνικό ύφος μου. Όπως λέει ο Γκαίτε “γυρνώ στον εαυτό μου και ανακαλύπτω έναν ολόκληρο κόσμο”
Η ταινία μιλάει για τον αγώνα του Χαλεπά να ανακαλύψει το δικό του ύφος και ταυτόχρονα για το πως η ελληνική τέχνη μπορεί να παραμείνει κλασσική και ταυτόχρονα σύγχρονη. Θεωρώ ότι η ταινία είναι αυτοβιογραφική στο βαθμό που κάθε δημιουργός αναζητά το ωραίο και το αληθινό.
Δούλεψα το σενάριο της ταινίας δύο χρόνια, δέκα ώρες την ημέρα σε μεγάλη απομόνωση. Μελέτησα τον βίο και του έργο του μεγάλου αυτού δημιουργού παράλληλα με τα χαρακτηριστικά της ελληνικής δημιουργίας-τέχνης.
Καρπός αυτής της εργασίας είναι η συγκεκριμένη ταινία και μεταξύ των άλλων η απόφασή μου να αφοσιωθώ στην δημιουργία ταινιών με πορτραίτα δημιουργών. Όχι μόνο δεν κουράστηκα αλλά ομολογώ ότι πέρασα την πιο δημιουργική περίοδο στην ζωή μου.
Στο έργο περιγράφεται ο αγώνας του Χαλεπά να ξεφύγει από τον Βαυαρικό κλασικισμό προς μια προσωπική δημιουργία. Η ανάγκη να αφομοιώσει την Αρχαία Ελληνική τέχνη παράλληλα με την Βυζαντινή τεχνοτροπία γίνεται ένας αγώνας τιτάνιος να αποδώσει ήθος και ύφος ελληνικό και ταυτόχρονα σύγχρονο.
Η ταινία παρουσιάζει τον αγώνα αυτόν. Οι διάλογοι είναι σχεδόν όλοι λόγια του ίδιου του δημιουργού. Η αφήγηση στηρίζεται πάνω στους ίδιους τους μύθους που απασχόλησαν τον ίδιο τον γλύπτη και έγιναν σημαντικοί σταθμοί στην ζωή του. Το ύφος της ταινίας ακολουθεί την ελληνική αυτή γραμμή, δωρική στην παρουσίαση, αργή στον ρυθμό σαν ένα κράτημα του Κουκουζέλη που μας εγκλωβίζει στον ψυχικό κόσμο του μεγάλου δημιουργού και μας αφήνει να απολαύσουμε το μεγαλείο του μεγάλου γλύπτη.