"Στην Ελλάδα καθαρίζει το μυαλό σου"

O Zαν Ρενό είναι ένας cool τύπος. Χαλαρός, κατασταλαγμένος, άνετος, με μια ηρεμία στην ματιά που αποκτά κανείς μόνο όταν έχει πετύχει τους στόχους που έχει βάλει στην ζωή του. Είναι και ιδιαίτερα επιβλητικός από κοντά: πανύψηλος, με εκείνα τα στρογγυλά μικρά ματομπούκαλα του Leon, με πλησίαζε και είπα από μέσα μου «τώρα θα βγάλει το περίστροφο με τον σιγαστήρα…». Μπα, καμία σχέση. Εσκασε ένα πλατύ χαμόγελο, ένα «How do you do?» και όλα πήραν τον δρόμο τους στη συνέντευξη στα πλαίσια του 11ου Φεστιβάλ Γαλλικού Κινηματογράφου…

Ρώτησα πολλούς φίλους πριν τον συναντήσω «τι εθνικότητα νομίζετε ότι είναι ο Ζαν Ρενό;» και ΟΛΟΙ μου απάντησαν Γάλλος. Και όμως, είναι Ισπανός. Γεννημένος στο Μαρόκο, όπου πέρασε την εφηβεία του.

-Πως ήταν η ζωή εκεί;

-«Ήταν εύκολα για έναν φτωχό τύπο σαν εμένα. Μπορεί να μην είχα τζάκετ να φορέσω, ήμουν όμως ευτυχισμένος…»

-Δεν είναι φοβερό ότι δεν έχετε συμμετάσχει σε μια ισπανική ταινία;

-«Δεν μου έγινε ποτέ μια πρόταση που να αξίζει τον κόπο! Υπάρχει αξιόλογη, αλλά μικρή κινηματογραφική παραγωγή στην Ισπανία, ακόμα και ο Αλμοδοβάρ χρηματοδοτείται από Γάλλους… Κάποια στιγμή στο μέλλον θα γίνει και αυτό, γιατί όχι;»

-Στις «22 Σφαίρες» υποδύεστε έναν αρχι-Νονό που έχει αποφασίσει να αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Κάπου διάβασα σε προγενέστερες δηλώσεις σας, ότι στα 60 θα σταματούσατε την υποκριτική. Είστε 62…

-«Το είχα πει, αλλά τι να κάνω που συνεχίζουν να μου στέλνουν σενάρια! Πέρα από την πλάκα, νιώθω πολύ τυχερός που με επιλέγουν ακόμα και δείχνουν εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό μου. Προς το παρόν πήρε παράταση η συνταξιοδότηση (γέλια)!»

- Μου άρεσε πολύ η τελευταία σκηνή της ταινίας, όταν ο πρωταγωνιστής γυρίζει και κοιτά πίσω ανήσυχος. Εδειξε ότι ένας γκάνγκστερ δεν μπορεί ποτέ να ησυχάσει…

- «Συμφωνώ. Ποτέ δεν θα είναι ευτυχισμένος. Είναι πάντα σε φυλακή. Και μάλιστα αυτή η φυλακή που δεν έχει τοίχους είναι η χειρότερη του κόσμου».

-Στην Ελλάδα γίνατε διάσημος από τις ταινίες του Λικ Μπεσόν. Βασικά το «Απέραντο Γαλάζιο» (το μεγαλύτερο μέρος του οποίου έχει γυριστεί στα ελληνικά νησιά), αλλά και το «Leon», το «Νikita»…

-… με διακόπτει: «Ελλάδα… Τι υπέροχο μέρος… Τα νησιά σας είναι μαγικά μέρη για να ζήσει κανείς. Υπέροχα. Το χρώμα της θάλασσας, φανταστικό. Καθαρίζει το μυαλό σου στην χώρα σας το καλοκαίρι…»

Μετά την γαλλική «περίοδο» με τα φιλμ του Μπεσόν, το Χόλιγουντ ανακάλυψε τον Ζαν Ρενό: «Mission Impossible», «Godzilla», «Pink Panther», «Da Vinci Code»… Παρ’όλα αυτά, για κάθε αμερικανικό blockbuster έπαιζε παράλληλα και και σε ένα γαλλικό φιλμ: «Visitors», «Crimson Rivers», «Tais-toi!», «H αυτοκρατορία των λύκων», «La premiere circle».

Και ενώ την ίδια στιγμή δήλωνε πως «το γαλλικό σινεμά δεν είναι καθόλου κακό, είναι απλά σε κακή διάθεση…»

-«Τους αρέσει να κάνουν ενδοσκόπηση και να μιλούν πολύ. Αλλά, κάπως έτσι είναι και η διάθεση των Γάλλων σαν άνθρωποι, δεν είναι και τόσο ενθουσιώδεις τον περισσότερο χρόνο, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ όπου όλοι είναι μέσα στον ενθουσιασμό! Μου αρέσει να κρατάω τις ισορροπίες».

-Πως νιώσατε όταν καταφέρατε για πρώτη φορά να αποτάξετε το προσωπείο του killer και να αποδείξετε σε σκηνοθέτες, σεναριογράφους και θεατές ότι μπορείτε να παίξετε κάτι διαφορετικό. Κωμωδία, ας πούμε.

-«Αυτό έγινε στην Γαλλία με το «Visitors» και στις ΗΠΑ με τον «Ροζ Πάνθηρα». Λοιπόν, είναι πάρα πολύ δύσκολο να αλλάξεις το image σου στην κινηματογραφική βιομηχανία. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές ο κινηματογράφος είναι απλοί υπολογισμοί: θα βάλω τον Ρενό να μου παίξει τον πληρωμένο δολοφόνο, είναι δημοφιλής σε αυτό, θα μου φέρει χρήματα κλπ κλπ… Εγώ ήξερα ότι μπορώ να παίξω σε διαφορετικούς ρόλους από αυτούς στους οποίους είχα καθιερωθεί, αλλά έπρεπε να με εμπιστευτούν για να το αποδείξω. Βέβαια, αν δεν τα κατάφερνα, θα είχα πρόβλημα (γέλια)!»

-Η αγαπημένη μου ταινία σας είναι το «Ronin» με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Υπέροχη περιπέτεια, ατμοσφαιρική…

- «Α, με τον Ντε Νίρο, όλα είναι πιο εύκολα…. Όταν έχεις τέτοιους τεράστιους ηθοποιούς δίπλα σου, η σκηνή βγαίνει χαλαρά. Σε κοιτούν και ξέρουν αμέσως αν θα είσαι ένας καλός παρτενέρ στον χορό μαζί τους. Ξέρετε είναι και ο λόγος που έπαιξα σε αυτό το φιλμ. Αρχικά είχα αρνηθεί διότι βρισκόμουν στα τελικά στάδια με τον Godzilla και ήθελα να πάω στο σπίτι μου να ξεκουραστώ. Με πήρε λοιπόν ο Ντε Νίρο τηλέφωνο και μου λέει: «Σε λίγες ημέρες τελειώνεις και πας Παρίσι;». Του είπα «Ναι». «Γιατί δεν κάνεις μια στάση στη Νέα Υόρκη να κάνουμε το Ρόνιν;». Αυτό ήταν. Όταν ο Ντε Νίρο σου ζητάει να κάνετε μια ταινία μαζί, την κάνεις. Τόσο απλά».

-Αν κάποιος από την Ελλάδα σας προσεγγίσει για μια ταινία και αν το σενάριο είναι καλό, αλλά τα χρήματα όχι τόσα πολλά, θα δεχθείτε;

-«Φυσικά και θα πω ναι. Πλέον, δεν είναι η προτεραιότητά μου τα χρήματα. Μου αρέσουν οι νέες προκλήσεις».

-Εχετε πει ότι απεχθάνεστε το star system και πως κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει εύκολα την φήμη. Τι είναι η φήμη τελικά;

-«Είναι ουσιαστικά η αντανάκλαση του εαυτού σου. Για κάποιους φήμη είναι να έχεις σωματοφύλακες και να μην έρχεσαι σε επαφή με τον πολύ κόσμο. Για κάποιους άλλους σημαίνει άφθονα χρήματα, ή πολλές ωραίες γυναίκες. Για εμένα είναι να έχω άμεσα ένα τραπέζι στο ρεστοράν που θα πάω για δείπνο…».

Θα κλείσω με μια ερώτηση φίλης μου: Ποιος είναι πιο σέξι, εσείς ή ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ;

«Ο Ντεπαρντιέ είναι πολύ συγκεκριμένος, πολύ εκλεκτικός. Όταν βρει ένα άτομο που τον αγαπάει, αυτό το άτομο θα τον αγαπάει για όλη του την ζωή. Θα καταστραφεί! Εγώ είμαι λιγότερο εκλεκτικός (γέλια)!».