Η Σίνθια Νίξον είναι η Έμιλι Ντίκινσον - Αποκλειστική συνέντευξη
Με αφορμή την έξοδο της ταινίας «Ένα Τραγούδι για το Ηλιοβασίλεμα» (‘Sunset Song’) του Τέρενς Ντέιβις στις ελληνικές αίθουσες, ξεφυλλίζουμε τις σελίδες της ακόμα πιο πρόσφατης ταινίας του Βρετανού σκηνοθέτη για την Έμιλι Ντίκινσον. Είδαμε τη βιογραφία ‘A Quiet Passion’ στην Berlinale και με την ευκαιρία σταχυολογήσαμε μερικές ενδιαφέρουσες δηλώσεις και απόψεις της πρωταγωνίστριας Σίνθια Νίξον, συλλέγοντας υλικό από την Συνέντευξη Τύπου, αλλά και από το αποκλειστικό roundtable όπου συμμετείχε το MΟVE IT.
Η ταινία ‘A Quiet Passion’ του Τέρενς Ντέιβις παρουσιάζει την ζωή της Έμιλυ Ντίκινσον (1830-1886), της κορυφαίας ίσως και άκρως αινιγματικής Αμερικανίδας ποιήτριας, από την εφηβεία της ως πεισματάρα μαθήτρια, την ενήλικη ζωή της, με παρηγοριά την ποίηση, έως τον θάνατό της. Μια γυναίκα «που δεν άντεχε να ζήσει φωναχτά» σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο, η οποία ανέτρεψε τις λογοτεχνικές νόρμες της εποχής της και ως πρόδρομος του μοντερνισμού, μετουσίωσε τα πιστεύω της – από τη σχέση της με την θρησκεία και την ομορφιά, έως τις κοινωνικές συμβάσεις και τη θέση της γυναίκας - τις κρυφές της αναζητήσεις και τις ιδιορρυθμίες της σε χιλιάδες ποιήματα με ευρεία θεματολογία και αντισυμβατική φόρμα. Κατά τη διάρκεια της σχετικά σύντομης και απομονωμένης ζωής της ποιήτριας (δεν εγκατέλειψε το δωμάτιο του πατρικού της σπιτιού στην Μασαχουσέτη τα τελευταία 20 χρόνια και πέθανε σε ηλικία 56 ετών από την νόσο του Bright, μια πάθηση των νεφρών), δημοσιεύθηκαν λιγότερα από 10 ποιήματά της, χωρίς καν να φέρουν το όνομά της, αλλά και ελαφρώς παραποιημένα από τον εκδότη της.
Σήμερα τα λόγια της, μέσα από τα ποιήματα και τις επιστολές της, εξακολουθούν να εκπλήσσουν και να συγκινούν, αποκαλύπτοντας μια γυναίκα με έντονα συναισθήματα, δυνατές και ριζοσπαστικές πεποιθήσεις, αλλά και αυτο-καταστροφικές παλιομοδίτικες εμμονές.
Η σπουδαιότητα του θρυλικού έργου της Ντίκινσον αναγνωρίστηκε μετά τον θάνατό της και αυτή η ‘αδικία’ είναι ένα από τα στοιχεία που τράβηξαν τον Βρετανό σκηνοθέτη να ασχοληθεί μαζί της, έχοντας ο ίδιος αποδείξει πολλάκις, με ‘λογική και ευαισθησία’, τον σεβασμό με τον οποίον μεταχειρίζεται τους ήρωές του και την αγάπη που τρέφει στις ταινίες εποχής, τη λογοτεχνία και τις προσωπικές ιστορίες («Το Σπίτι της Ευθυμίας», «Το Βαθύ Μπλε του Έρωτα», «Μακρινές Φωνές, Ασάλευτες Ζωές», «The Neon Bible»’).
Το ανήσυχο πνεύμα της Σίνθια Νίξον, μέσα από το ‘ήρεμο πάθος’ της Έμιλι Ντίκινσον
Σχετικά με την προετοιμασία της ηθοποιού για τον ρόλο της ως Έμιλι Ντίκινσον και για τη σχέση της με τις ταινίες εποχής
Προσπάθησα να της μοιάσω όσο περισσότερο μπορούσα, εάν και δεν έχουμε στα χέρια μας και πολλά στοιχεία για την εξωτερική της εμφάνιση. Η σημερινή εποχή είναι τόσο χαλαρή και casual σε σχέση με τα χρόνια εκείνα που μόνο και μόνο το να φορέσεις τα κοστούμια μιας άλλης εποχής, σε βοηθούν να μεταφερθείς στο τότε.
Είχα ήδη διαβάσει πολλά ποιήματα και γράμματά της και ήμουν ούτως ή άλλως θαυμάστριά της. Μικρή, ήμουν πολύ ντροπαλή και εσωστρεφής, ίσως επειδή ήμουν μοναχοπαίδι, γι’αυτό αισθανόμουν έναν ιδιαίτερο σύνδεσμο μαζί της. Επίσης, είχα συνέχεια στο μυαλό μου τη φωνή της ηθοποιού Τζούλι Χάρις, που υποδύθηκε την Ντίκινσον στον θεατρικό μονόλογο ‘The Belle of Amherst’, που είχε μαγνητοσκοπηθεί και για τηλεοπτική προβολή.
Είναι τέτοιος ο όγκος των γραπτών της Ντίκινσον που θα μπορούσες να περάσεις μια ολόκληρη ζωή διαβάζοντάς τα. Όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε την ταινία, συνειδητοποίησα ότι παρά την απαραίτητη έρευνα, αυτό το φιλμ αποτελεί την προσωπική εκδοχή του Τέρενς Ντέιβις για την ποιήτρια. Ό,τι δεν υπήρχε στο σενάριο, ήταν σχεδόν σαν να μην είχε συμβεί. Σε τρομάζει λιγάκι το να έχεις να υποδυθείς μια ιδιοφυία, όταν δεν είσαι ιδιοφυία, και προσπάθησα να εμπιστευθώ τον Τέρενς.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω σε ταινία εποχής. Το 2005 υποδύθηκα την Έλινορ Ρούζβελτ στην τηλεταινία «Warm Springs». Η διαφορά βέβαια, όσον αφορά την έρευνα και την προετοιμασία, έγκειται στον όγκο των αρχείων και ντοκουμέντων που έχεις στη διάθεσή σου.
Σημείωση: Κατά τη συνέντευξη στο round table, μια δημοσιογράφος από την Πράγα ρώτησε την Νίξον για την εμπειρία της από την ταινία ‘Αμαντέους’. Λίγοι θα τη θυμούνται σήμερα ως καμαριέρα-κατάσκοπο του Σαλιέρι, για την Νίξον πάντως ήταν μια ιδιαίτερη σημαντική στιγμή της καριέρας, μια από τις πλέον ευχάριστες εμπειρίες της, και μόνο καλά λόγια είχε να πει για τη στενή συνεργασία της με τον Μίλος Φόρμαν («είναι ένας σκηνοθέτης που σκηνοθετεί πολύ, από κάθε άποψη») και την ομάδα της παραγωγής που διευκόλυναν τα γυρίσματα για την ίδια, που τότε, το 1984, ήταν ακόμα μαθήτρια στην Αμερική.
Η ανάγκη της Ντίκινσον για επικοινωνία και τα... social media
Εάν ζούσε σήμερα, θα έστελνε emails και θα ήταν όλη μέρα στο twitter! Εάν η εικονική επικοινωνία ήταν τότε τόσο εύκολη όσο είναι σήμερα, είμαι σίγουρη ότι θα την είχε αξιοποιήσει στο έπακρο, κάθε φορά που θα αποφάσιζε να ‘δικτυωθεί’.
Για την ‘αινιγματική’ ερωτική ζωή της Έμιλι Ντίκινσον
Πιστεύω ότι διέθετε απίστευτο πάθος. Το μεγαλύτερο ερώτημα είναι εάν ήταν ή όχι πλατωνικές οι αισθηματικές της (μονόπλευρες ή μη) περιπέτειες. Δεν το γνωρίζω. Προσωπική μου άποψη είναι ότι είχε ερωτευθεί πολύ έντονα και άνδρες και γυναίκες και ότι το τέλος της κάθε σχέσης ήταν πολύ επώδυνο.
Επίσης, πιστεύω ότι ήταν ερωτευμένη με τη σύζυγο του αδελφού της, με την οποία ήταν άλλωστε φίλες για πολλά χρόνια, και ότι κατά κάποιον τρόπο αισθάνθηκε προδομένη από εκείνη. Θα έλεγα ότι ήταν bisexual και ότι ως μοναχικό άτομο, είχε τέτοια ανάγκη για ανθρώπινη επαφή, που δεν την ενδιέφερε το φύλο.
Για τις επαναστατικές ιδέες της Έμιλι
Δεν ήταν μια φεμινίστρια με την στενή έννοια του όρου, και ανήκοντας στην μεσαία κοινωνική τάξη, την ενδιέφερε περισσότερο το θέμα της ισότητας και θεωρούσε άδικη την όποια υποτίμηση και άνιση μεταχείριση, ενώ αγωνιζόταν διαρκώς να κάνει αποδεκτή τη θέση της ως γυναίκα και ως συγγραφέας.
Από την Μιράντα στην Έμιλι: δύο αντισυμβατικές γυναικείες φιγούρες
Τα κοινά σημεία είναι περισσότερα από όσα θα φανταζόταν κανείς! Και οι δύο είναι αγωνίστριες και πολύ έξυπνες. Τις απασχολούν ανάλογα θέματα που σχετίζονται με τις συνήθεις ‘παγίδες’ και τα διλήμματα που αντιμετωπίζει κάθε γυναίκα: τι με ενδιαφέρει περισσότερο, η καριέρα ή η προσωπική μου ζωή; Θέλω να γίνω μητέρα; Ποια είναι τα υπέρ και τα κατά του γάμου; Βέβαια, η Μιράντα ήταν διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για την καριέρα της, το σεξ ήταν για εκείνη κάτι απλό σαν το φαγητό, ενώ η Έμιλι ενδιαφερόταν κυρίως για τις προσωπικές σχέσεις της και την ‘ρομαντική΄ τους πλευρά. Νομίζω ότι η Έμιλι θα θαύμαζε την Μιράντα, εάν και θα αναρωτιόταν από ποιο πλανήτη έπεσε!
Όσο για μένα, την Σίνθια, θα έλεγα ότι είμαι ‘workhorse’, άλογο εργασίας. Δουλειά και το κεφάλι κάτω! Είμαι πολύ ικανοποιημένη από την καριέρα μου, αλλά ίσως έχει να κάνει με την ανατροφή μου, δεν μεγάλωσα τρέφοντας υπέρμετρες φιλοδοξίες.
EXTRA INFO & TRIVIA:
Δεν μοιάζει τελικά καθόλου τυχαία η επιλογή της Σίνθια Νίξον να υποδυθεί την σπουδαιότερη ίσως Αμερικανίδα ποιήτρια, αποδεικνύοντας και την υποκριτική αξία της ίδιας, που κινείται με άνεση ανάμεσα στην Πόλη και το Δωμάτιο, τα τηλεοπτικά στούντιο, τα κινηματογραφικά πλατώ και το θεατρικό σανίδι, από τις αρχές της εφηβείας της.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, η εξωτερική ομοιότητά της ήταν ένα από τα βασικά εναύσματα για να την επιλέξει ως πρωταγωνίστρια: μια από τις ελάχιστες εικόνες της Ντίκινσον είναι μια δαγκεροτυπία, πάνω στην οποία τοποθέτησε μια φωτογραφία της Νίξον, μένοντας έκπληκτος από το αποτέλεσμα της σύγκρισης. Φυσικά, η υποκριτική της αξία της έδωσε έξτρα credit για να πάρει τον ρόλο.
Η Νίξον είναι μια δυναμική ηθοποιός που ασχολείται από 12 ετών με το ‘πάθος’ που επέλεξε, αν και ήταν ένα συγκρατημένο και μάλλον ντροπαλό παιδί. Ως κόρη ηθοποιού, έκανε μαθήματα με την μητέρα της (όπως και η συμπρωταγωνίστριά της στο ‘A Quiet Passion’, Τζένιφερ Ίλι, κόρη της Ρόζμαρι Χάρις). Από μικρή συμμετείχε σε θεατρικές παραγωγές on και off Broadway και γνώρισε την ανέμελη ‘Sex and the City’ δόξα για μερικά χρόνια. Έκτοτε, δεν σνομπάρει τις μικρές και ανεξάρτητες παραγωγές, παίζει σε
ενδιαφέρουσες ταινίες, κάνει περάσματα από δημοφιλείς σειρές (όπως πρόσφατα στο ‘The Affair’ και στο ‘Hannibal’), έχει τιμηθεί με βραβεία Tony, Emmy και Grammy, καθώς και με υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα, και πλέον σκηνοθετεί και η ίδια θεατρικές παραστάσεις, επιλέγοντας θέματα όχι ιδιαίτερα εύπεπτα για το ευρύ κοινό.
Ανάμεσα στα όποια κοινά της σημεία με την ποιήτρια, συγκαταλέγεται η σχέση της με την αρρώστια και τον θάνατο. Έχοντας βιώσει την απώλεια της μητέρας της, πάλεψε και η ίδια με τον καρκίνο του στήθους, κρατώντας το μάλιστα κρυφό για λίγα χρόνια.
Η ερωτική της ζωή; Η αμφισεξουαλικότητά της είναι γνωστή εδώ και πολύ καιρό. Γνώρισε πολλούς άνδρες, έκανε 2 παιδιά με πρώην σύντροφό της, το 2012 παντρεύτηκε την Κριστίν Μαρινόνι και έγινε μητέρα για 3η φορά. Όπως δηλώνει, «εάν ερωτευτείς, τι σημασία έχει εάν είναι άνδρας ή γυναίκα»;
Ως φιλελεύθερη ακτιβίστρια, στηρίζει έμπρακτα τον αγώνα για την πρόληψη του καρκίνου του μαστού, μάχεται υπέρ των επιχορηγήσεων των δημόσιων σχολείων και, βέβαια, των γάμων μεταξύ ομοφύλων.
[1763]
Η φήμη είναι μέλισσα.
Έχει κεντρί, έχει τραγούδι-
Α, έχει όμως και φτερά.
| Emily Dickinson
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων