"Les miserables": Με την σφραγίδα του BBC

Σύνοψη: Το 1815 στην Γαλλία, έπειτα από τους Ναπολεόντειους πολέμους, την εξορία του Ναπολέοντα και την άνοδο νέου βασιλιά, ο Γιάννης Αγιάννης, ο κατάδικος με τον αριθμό 24601, αποφυλακίζεται έπειτα από 19 χρόνια που είχε καταδικαστεί λόγω του ότι έκλεψε για να φάει. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Αγιάννης έχει μετακομίσει σε άλλη πόλη, στην οποία καταφέρνει να γίνει δήμαρχος. Ο επιθεωρητής Ιαβέρης όμως ψάχνει να τον βρει με σκοπό της ζωής του να ξαναφυλακιστεί.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Άποψη: Οι «Άθλιοι» του Βίκτορα Ουγκό είναι ένα από τα κομβικότερα μυθιστορήματα του 19ου αιώνα, γραμμένο το 1862 και αναφερόμενο στην περίοδο 1815-1832. Η ιστορία αυτή έχει μεταφερθεί πολλές φορές στο σινεμά και στην τηλεόραση, αλλά και στο θέατρο με την δημιουργία ενός μιούζικαλ το 1980 που βασίζεται στο λογοτεχνικό έργο και αποτελεί ένα από τα πιο επιτυχημένα μιούζικαλ όλων των εποχών. Το 2012 ο Tom Hooper μετέφερε στο σινεμά το μιούζικαλ με τον Hugh Jackman και τον Russell Crowe. Στην νέα μεταφορά του BBC σε σενάριο του Andrew Davis και σκηνοθεσία του Tom Shankland όπως αναφέρουν ξένα μέσα ευτυχώς δεν τραγουδάνε (ειρωνευόμενοι την ερμηνεία του Crowe στην ταινία), καθώς δεν πρόκειται  για μεταφορά του διάσημου μιούζικαλ, αλλά μία αρκετά πιστή προσαρμογή του βιβλίου του Ουγκό.

Η μίνι σειρά έξι επεισοδίων ακολουθεί κατά πόδας την πλοκή του βιβλίου, ξεκινώντας από το 1815 και την αποφυλάκιση του Αγιάννη και καταλήγοντας στην Ιουλιανή Επανάσταση του 1832 και όλα αυτά χωρίς ποτέ να κουράζει ή να μπερδεύει, κάτι που εύκολα θα μπορούσε να γίνει διότι ο Ουγκό χρησιμοποιεί πολλούς δευτερεύοντες ήρωες και διάφορες υποπλοκές μέσα σε μία αρκετά μεγάλη χρονική περίοδο. Αντιθέτως, χωρίς να μετατρέπεται σε μάθημα ιστορίας παρουσιάζεται το κλίμα της εποχής με τους φιλοβασιλικούς και εκείνους υπέρ του Ναπολέοντα, ή η κοινωνική εξαθλίωση που οδήγησε στην επανάσταση. Με μία αρκετά ακαδημαϊκή σκηνοθετική πραγμάτευση και με ένα καλογραμμένο σενάριο που έχει κρατήσει τα ουσιώδη, αποφεύγοντας πολλές λεπτομέρειες, οι νέοι Άθλιοι γίνονται μια ενδιαφέρουσα, καλογυρισμένη σειρά που παράλληλα δεν αλλοιώνει την πηγή του ούτε την εκσυγχρονίζει, χωρίς να γίνεται παλιομοδίτικη ή ξεπερασμένη.

Η μόνη αλλαγή που γίνεται και έχει προκαλέσει συζητήσεις είναι αυτή του μαύρου Ιαβέρη, κάτι που είχε ξανακάνει το BBC με τον μαύρο Αχιλλέα στο «Troy: Fall of a City». Σε αντίθεση όμως με τον Αχιλλέα που προφανώς έγινε για τις ανάγκες του diversity, καθώς είναι μια μη ρεαλιστική επιλογή, στην περίπτωση του Ιαβέρη είναι καθόλα ρεαλιστική, ασχέτως αν δεν αναφέρεται ως μαύρος από τον Ουγκό. Εντούτοις, βρισκόμαστε στην αποικιοκρατική Γαλλία οπότε κάλλιστα θα μπορούσε ένας αστυνομικός να είναι μαύρος, όπως άλλωστε λίγα χρόνια πριν τα γεγονότα της σειράς, ένας Σενεγαλέζος πρώην σκλάβος ήταν στην πραγματικότητα μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, ο J. B. Belley, του οποίου έχει φιλοτεχνήσει την προσωπογραφία ένας από τους πιο σημαντικούς γάλλους ζωγράφους της εποχής. Μάλιστα, ο David Oyelowo, που υποδύεται τον Ιαβέρη, ίσως είναι ο καλύτερος Ιαβέρης που έχουμε δει, καθώς αντανακλά αυτήν ακριβώς την διπολική προσωπικότητα, αυτόν τον Ιανό που κρύβει κάθε άνθρωπος μέσα του, μιας και αφορμή για το βιβλίο στάθηκε ένα υπαρκτό πρόσωπο που ήταν αστυνομικός αλλά και εγκληματίας. Αυτό το δισυπόστατο ενυπάρχει σε κάθε ήρωα της σειράς, μιας σειράς που πέραν του άρτιου τεχνικά αποτελέσματος, έχει ένα αξιοθαύμαστο καστ που περιλαμβάνει τον εντυπωσιακά καλό Dominic West, την Lilly Collins, τον Derek Jacobi ή την οσκαρούχα πλέον Olivia Colman.