"Solos" season 1: Καλογραμμένη δυστοπία

Σύνοψη: Ένα all-star cast εξερευνεί το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος στη limited σειρά ανθολογίας του Amazon, η οποία μοιάζει στο “Black Mirror”, αλλά αδυνατεί να πρωτοτυπήσει.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Ripley": Ένα κερδισμένο στοίχημα

Γνώμη: Απ’ ό,τι φαίνεται υπάρχει ένας άγραφος κανόνας σύμφωνα με τον οποίο όλοι οι streaming πάροχοι θα πρέπει να έχουν τη δική τους εκδοχή του “Black Mirror”. Στην περίπτωση του Amazon Prime, η θέση αυτή ήταν ήδη καλυμμένη από σειρές όπως το “Tales from the Loop”, το “Upload” και το “Phillip K. Dick’s Electric Dreams”, αλλά λίγη παραπάνω δυστοπία και προβληματισμός για τη σχέση ανθρώπου και τεχνολογίας δεν έβλαψαν ποτέ κανένα.

Έτσι, το “Solos”, η νέα limited σειρά του Ντέιβιντ Γουέιλ (Hunters) επιστρατεύει μια σειρά από κορυφαίους ηθοποιούς, όπως η Έλεν Μίρεν, ο Μόργκαν Φρίμαν και η Αν Χάθαγουεϊ, για να μας προσφέρει 7 βινιέτες, φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους, που κρύβουν όμως παρόμοια αγωνία και ερωτήματα για το ποια θα είναι η φύση και τα συναισθήματά μας σε ένα κοντινό μέλλον.

Το μέλλον αυτό θα περιλαμβάνει ταξίδια στον χρόνο και το διάστημα, κλώνους που παίρνουν τη θέση μας μετά θάνατον, εμφυτεύματα μνήμης, “έξυπνα” σπίτια που μας προστατεύουν από πανδημίες και μωρά που μεγαλώνουν με αφύσικη ταχύτητα. Σε κάθε επεισόδιο - πλην του τελευταίου - ένα μέλος του καστ σολάρει ερμηνευτικά, με αποτέλεσμα η αίσθηση να είναι αυτή ενός θεατρικού μονολόγου, αίσθηση η οποία ενισχύεται από το ότι οι χαρακτήρες είναι πάντα κλεισμένοι μέσα σε κάποιο χώρο, είτε πρόκειται για ένα υπόγειο είτε για ένα διαστημόπλοιο.

Παρότι η ανάπτυξη κάθε χαρακτήρα, μέσα στα 20 λεπτά που διαρκεί κάθε επεισόδιο, είναι σχεδόν υποδειγματική, καθώς ο Γουέιλ ποντάρει στον ανθρώπινο παράγοντα και όχι στο να εξηγήσει π.χ. πώς και γιατί η τεχνολογία έχει φτάσει στο επίπεδο που βλέπουμε στις οθόνες μας, το “Solos” παραμένει αδύναμο σαν σύνολο παρότι σε κάθε κομμάτι του ψηφιδωτού του υπάρχει κάτι να θαυμάσεις.

Το πρόβλημα ίσως έγκειται στο ότι η σειρά φτάνει στο απόγειό της στο τρίτο μόλις επεισόδιο, όπου η Έλεν Μίρεν, ως γηραιά ταξιδιώτης στα βάθη του διαστήματος, αναπολεί τη ζωή της με συνομιλητή μια πιο φιλική βερσιόν του HAL της “Οδύσσειας του Διαστήματος”. Η ερμηνεία της είναι τόσο φυσική και άψογη, που τα τέσσερα επεισόδια που ακολουθούν καταλήγουν αυτομάτως να φαίνονται υποδεέστερα σε σύγκριση, παρότι το φινάλε, με τον Μόργκαν Φρίμαν να δένει μεταξύ τους τις ιστορίες που έχουν παρακολουθήσει με τη βοήθεια του Νταν Στίβενς (“Legion”), είναι βαθιά συγκινητικό και καλογραμμένο.

Εάν μετά τον πολύμηνο εγκλεισμό λόγω COVID-19 έχετε όρεξη να παρακολουθήσετε ιστορίες ανθρώπων που αδυνατούν να έρθουν σε επαφή με τους γύρω τους και θέλετε να αναρωτηθείτε πόσο ανθρώπινοι παραμένουμε χωρίς αυτή την επαφή, τότε το “Solos” αξίζει τον χρόνο που θα του διαθέσετε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα βρείτε σε αυτό τη νέα σειρά σημείο-αναφοράς για την τηλεοπτική δυστοπία.