“The Lørenskog Disappearance”: Ό,τι αρχίζει ωραίο… τελειώνει κάπως μέτρια

Σύνοψη: Μετά την απαγωγή της συζύγου ενός δισεκατομμυριούχου από το σπίτι τους, η νορβηγική αστυνομία εξετάζει διάφορα στοιχεία και θεωρίες και προσπαθεί να λύσει την ήδη μπερδεμένη υπόθεση, ενώ παράλληλα βρίσκεται αντιμέτωπη με τον ανεξέλεγκτο τύπο και τους δόλιους πληροφοριοδότες.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Άποψη: Η δραματοποιημένη αφήγηση μιας πραγματικής υπόθεσης που συγκλόνισε τη Νορβηγία, μας πάει πίσω στον Οκτώβριο του 2018 όταν ο Tom Hagen (Terje Strømdahl), ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Νορβηγίας, τηλεφωνεί στη γραμμή έκτακτης ανάγκης για να δηλώσει ότι η γυναίκα του, Anne-Elisabeth, έχει απαχθεί.

Ένα σημείωμα λύτρων σε μια καρέκλα, του λέει να μην εμπλέξει την αστυνομία ή τα μέσα ενημέρωσης. Η ντετέκτιβ Jorunn Lakke (Yngvild Støen Grotmol), τίθεται επικεφαλής της υπόθεσης και με τη βοήθεια του συνεργάτη της Micael Delvir (Kidane Gjølme Dalva) προσπαθεί να πάρει πληροφορίες από γείτονες και φίλους.

Οι λάτρεις αυτού που έχει γίνει, πλέον, δημοφιλές ως "σκανδιναβικό νουάρ", γνωρίζουν την έλλειψη δράσης που χαρακτηρίζει το είδος και περιορίζεται -κυρίως- σε πλάνα όπου οι ερευνητές κοιτούν οθόνες και πίνακες και αναλύουν τα δεδομένα. Η νέα αυτή σειρά φαίνεται να πηγαίνει το κοίταγμα και τις αναλύσεις σε άλλο level.

Στα 5 της επεισόδια η σειρά εξερευνεί διάφορα σημεία της υπόθεσης μέσα από τα μάτια διαφορετικών πρωταγωνιστών. Τα δύο επεισόδια τα βλέπουμε από την ματιά των δημοσιογράφων που καλύπτουν την υπόθεση και δέχονται κριτική για την κάλυψη του θέματος χωρίς αντικειμενικότητα.

Τα υπόλοιπα τρία έχουν να κάνουν με την αστυνομία, τους πληροφοριοδότες της και τον δικηγόρο του Hagen. Οι χαρακτήρες σκιαγραφούνται με λεπτομέρεια και δίνεται αρκετός χρόνος για να γνωρίσουμε το παρελθόν τους και να κατανοήσουμε το μερίδιό τους στην εξαφάνιση της Anne-Elisabeth Hagen.

Το “The Lørenskog Disappearance” είναι αρκετά προσεγμένο ως προς τη διάθεση, τον τόνο και την ατμόσφαιρα. Σίγουρα έχει όμορφη κινηματογράφηση και μια ενδιαφέρουσα σκηνοθετική προσέγγιση. Πρόκειται για ένα slow-burn σκανδιναβικό δράμα που ξεκινάει όντας πολλά υποσχόμενο, αλλά, δυστυχώς, φαίνεται να “το χάνει” στην πορεία.

Η σειρά ακολουθεί μία πλήρως ρεαλιστική οπτική γύρω από την υπόθεση, που ενώ στην αρχή είναι ενδιαφέρουσα, στα τελευταία δύο επεισόδια καταντάει κουραστική και μας αφήνει τελικά με μια αίσθηση από κάτι μέτριο.