"Doom patrol" season 1: Ανανεωτική DC

Σύνοψη: Τέσσερις άνθρωποι που θεωρούνταν ξοφλημένοι αποκτούν λόγω ατυχήματος υπερηρωικές δυνάμεις. Πρόκειται για τον Robotman, την Rita Farr, τον Negative Man και την Jane τους οποίους ένωσε ο Cyborg όταν ο μέντοράς τους, ο Dr. Niles Caulder απάγεται από τον κακό Mr. Nobody.

ΣΧΕΤΙΚΑΗ DC αποκάλυψε το πραγματικό όνομα του Τζόκερ

Άποψη: «-Είσαι έτοιμος για μια ιστορία με υπερήρωες? -Και άλλοι τηλεοπτικοί υπερήρωες. Ακριβώς αυτό που χρειάζεται ο κόσμος». Με αυτό τον meta διάλογο ξεκινάει η σειρά και αυτομάτως δείχνει το στίγμα της, σαρκαστικό, χαβαλετζίδικο αλλά χωρίς να αρνείται τις μεγάλες στιγμές που οφείλει να βιώσει κάθε υπερήρωας και τις συγκινητικές ή/και ρομαντικές στιγμές στο προσωπικό στόρι του καθενός. Και ας μας προκαταβάλει η σειρά με την φράση «Κριτικοί. Τι ξέρουν? Δεν θα τους αρέσει αυτή η σειρά» παρόλα αυτά πράγματι μας άρεσε!

Η σειρά της DC που ανέπτυξε ο Jeremy Carver βασισμένος στα ομώνυμα κόμικς με την ομάδα κάποιων θεωρητικά αποτυχημένων ή ξοφλημένων, κάποιων superzeroes αντί superheroes όπως αποκαλούνται, συνδυάζει την πλάκα με την δράση, τον χαβαλέ με την σοβαρότητα, όπως μας έχει συνηθίσει η Marvel, με την DC να έχει ψιλοαποτύχει μέχρι τώρα στον συγκεκριμένο αμάλγαμα, που συνήθως δεν της έβγαινε. Όλο αυτό το άναρχο αποτέλεσμα που εν τέλει προκύπτει, καταφέρνει να ανανεώσει αρκετά ένα κορεσμένο είδος που όπως και οι ίδιοι ομολογούν, έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε συνεχώς και έναν καινούργιο υπερήρωα.

Εν προκειμένω, οι ήρωες είναι άνθρωποι με ελαττώματα, με συναισθήματα, με αδυναμίες, με ένα παρελθόν το οποίο μαθαίνουμε σταδιακά όσο περνούν τα επεισόδια. Άλλωστε χώρος δίνεται σε όλους τους ήρωες και έτσι είναι σαν να βλέπουμε και το στόρι του καθενός αλλά και το στόρι της ομάδας, της Doom Patrol. Ένα ταλαντούχο καστ, οι Diane Guerrero, April Bowlby, Matt Bomer, Brendan Fraser, Timothy Dalton και Joivan Wade, καλείται να υποδυθεί τους ιδιόρρυθμους χαρακτήρες που συνήθως καταλήγουν να μπλέκονται σε αρκετά καλτ καταστάσεις. Ξεκινώντας από την Παραγουάη του 1948 και με διάφορες στάσεις φθάνοντας στα 90s, αναδεικνύεται όλη η πορεία των ανθρώπων αυτών.

Προφανώς δεν αποφεύγονται και κλισέ του είδους, ενώ όπως είναι λογικό μέσα σε 15 σχεδόν ωριαία επεισόδια η υπόθεση πολλές φορές πλατειάζει, ξεφεύγει, προστίθενται μπόλικοι διάλογοι για να γεμίσει που καμιά φορά κουράζουν, ωστόσο είναι μια από τις καλές στιγμές της DC.