"Into the dark" season 1: Έχει τις στιγμές του

Σύνοψη: Μία σειρά επεισοδίων, εμπνευσμένη από γιορτινές μέρες και διακοπές. Η παραγωγή της Blumhouse παραθέτει 12 αυτοτελή επεισόδια τρόμου, με το κάθε ένα να προβάλλεται κάθε μήνα και την θεματολογία να προκύπτει από την εκάστοτε γιορτή που τοποθετείται χρονικά τον συγκεκριμένο μήνα.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Reboot" season 1: Μια καλή και πολύ αστεία φίλη από τα παλιά

Άποψη: H Blumhouse αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα σύγχρονα trademark στο σινεμά τρόμου, με το ρόστερ ταινιών παραγωγής της να περιλαμβάνει φιλμ σαν τα Insidious, The Purge, Sinister, The visit, Happy death Day, Ouija, Haloween και πολλά άλλα. Η σειρά ανθολογία τρόμου που στρίμαρε στο Hulu αναμενόταν λοιπόν με μεγάλο ενδιαφέρον. Τι συνέβης την πραγματικότητα;

Κυριαρχεί ατμόσφαιρα μυστηρίου σε συνδυασμό με αδυσώπητες δολοφονίες, ενώ η πλοκή διαστρεβλώνεται αρκετά απρόβλεπτα για να παραμείνει ενδιαφέρουσα στα περισσότερα επεισόδια. Η αρχή, βέβαια, είναι εντελώς αποθαρρυντική, γεγονός που προσθέτει τεράστια αμφιβολία στο αν ο θεατής θα έχει την θέληση να επαναλάβει την προσπάθεια παρακολούθησης του επόμενου επεισοδίου, που θα πραγματοποιηθεί μετά από ένα μήνα. Οι ερμηνείες είναι αδιάφορες, ενώ οι δημιουργοί δίνοντας έμφαση στην αποφυγή εφαρμογής μιας τυποποιημένης φόρμουλας θρίλερ, εκπίπτουν σε ένα «φθηνό» και προφανές τοπίο ροής. Έχουμε λοιπόν μια ερασιτεχνική αφετηρία που αφαιρεί πολύ από το κύρος της πρώτης σεζόν, με τολμηρές δηλώσεις σεναρίου, που επιχειρούν την αίσθηση του ασυνήθιστου, κάτι που δεν πείθει κανέναν θεατή με αδυναμία στο…μακάβριο.

Στην συνέχεια όμως, παρατηρείται μια ιδιαίτερα αισιόδοξη πορεία, σε ο, τι αφορά τα περισσότερα ζωτικά τμήματα της σειράς: σενάριο, σκηνοθεσία και υποκριτική. Προκαλεί εντύπωση η ραγδαία βελτίωση που παρατηρείται κατά την πάροδο της σεζόν, με την πλειοψηφία των επεισοδίων σταδιακά να καταφέρνει να πρωτοτυπεί. Αν και η αρχή της ¨παράστασης¨ ήταν περίεργη, η συνέχεια θα λέγαμε ότι αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον και, περιστασιακά, οδηγεί στην έκπληξη. Δεν μπορεί όμως να αγνοηθεί το αίσθημα της αβεβαιότητας του κοινού που κάπου εξακολουθεί να υποβόσκει και αφορά την ποιότητα του μελλοντικού επεισοδίου, αφού το κάθε ένα έχει πολύ διαφορετική προσέγγιση στον φόβο και τον τρόμο. Υπάρχουν δηλαδή, έντονες και μεγάλες αποστάσεις στα θέματα, που κυμαίνονται από splatter σε πιο ψυχοκεντρικά, τα οποία συνήθως πηγάζουν από κάποιο ψυχιατρικό ή κοινωνικό φαινόμενο. Ειδικότερα, η τελευταία θεματολογία περιλαμβάνει ορισμένες καλές προσπάθειες απόδοσης, αλλά στα περισσότερα επεισόδια είναι πασιφανής η επιρροή, ή και μίμηση, από το Black Mirror, χωρίς να αγγίζει όμως την ιδιοφυία του σε κάποιο επίπεδο.

Tζίνα Κουβαρά