Θα το βρείτε: Cosmote TV

Σύνοψη: Με σκοπό να βοηθήσει τον σύντροφο και της μητέρα της να ανταπεξέλθουν με τον επικείμενο θάνατό της, η Σάρα θα κλωνοποιήσει τον εαυτό της. Σύντομα όμως θα της ανακοινώσουν ότι η διάγνωση ήταν λανθασμένη και θα πρέπει η ίδια να μονομαχήσει με την “αντικαταστάτρια” της ώστε στο τέλος να μείνει μόνο μία.

Άποψη: Στο σύμπαν του Ράιλι Στερνς, το προσεχές μέλλον επιφυλάσσει θεαματική εξέλιξη στην κλωνοποίηση, και κατ’ επέκταση στον κλάδο της βιοηθικής, ως μία μέθοδο απάλυνσης του πόνου που επιφέρει ένας θάνατος, παραδόξως όμως καμία ανάλογη εξέλιξη στην υπόλοιπη τεχνολογία. Το “Dual” περιέχει κάποιες τέτοιες λεπτομέρειες που χτυπάνε έντονα στο μάτι αλλά η πλοκή έχει περισσότερο ενδιαφέρον για να αναλώνεσαι σε αυτές.

Ένα θρίλερ με επιστημονικές διαστάσεις είναι ακριβώς ότι θα αναλάμβανε ο 36χρονος σκηνοθέτης του “The Art of Self Defence”, και παρόλο που δεν το απογειώνει σκηνοθετικά, το σενάριο (επίσης από τον ίδιο) σε ιντριγκάρει για να μην το εγκαταλείψεις πριν το τέλος.

Και αφού αναφέραμε το τέλος, ας μιλήσουμε για την αρχή. Ο Θίο Τζέιμς, μετά το δυσκίνητο “The Time Traveller’s Wife”, είναι ο πρωταγωνιστής της εναρκτήριας σκηνής η οποία σε προκαλεί πολύ άσχημα με την υποψία ενός μικρού “Battle Royale” όπου ο ίδιος αντεπιτίθεται σε κάτι που δεν βλέπουμε αλλά σίγουρα καταλαβαίνουμε ότι προσπαθεί να τον σκοτώσει. Η συνέχεια με την κεντρική ηρωίδα Σάρα δεν ασχολείται καθόλου με το συγκεκριμένο περιστατικό, ωστόσο την αφορά άμεσα ακόμα και αν δεν το ξέρει ακόμα.

Η Κάρεν Γκίλαν (η “Nebula” της Marvel) τα πάει καλά ως απλή, καθημερινή κοπέλα και ακόμα καλύτερα ως περιθωριοποιημένη όταν η “αντικαταστάτρια” Σάρα παίρνει την θέση της στην ζωή της με πολύ πιο σφοδρό τρόπο από ό,τι αρχικά υπολόγιζε. Από την άλλη, ως “αντικαταστάτρια” γίνεται αντιπαθητική σχεδόν στιγμιαία χωρίς πολλά πολλά, μόνο με ένα παραπάνω υποτιμητικό βλέμμα.

Στο ίδιο μήκος μηχανικής ηθοποιίας που σίγουρα θα λάτρευε το “greek weird wave”, o Άαρον Πολ εμφανίζεται εκεί που ξεκινά μία πρωτότυπη προπόνηση, με συγκεκριμένους κανόνες η οποία στοχεύει να λύσει τις συνέπειες που προκύπτουν από την κλωνοποίηση. Πολύ πιο σοβαρός εδώ ο Πολ από εποχές “Breaking Bad” και το καστ έπεσε παραδόξως διάνα καθώς το, αν μη τι άλλο, έντονο βλέμμα του δίνει την απαραίτητη αυστηρότητα.

Το αν ήταν στις προθέσεις του σκηνοθέτη να απογυμνώσει όλους τους ηθοποιούς από τις υποκριτικές τους διαθέσεις και να τις χρησιμοποιεί στο ελάχιστο δυνατό ώστε να κάνει το “Dual” να δείχνει σαν ρομποτικό φιλμ, αυτό δεν το ξέρουμε. Ωστόσο, αυτό πέτυχε να κάνει και σίγουρα δίνει μία απόσταση συναισθηματική που δύσκολα την γεφυρώνουμε ως θεατές.

Σίγουρα με μία διαφορετική υποκριτική προσέγγιση, το “Dual” δεν θα ήταν αυτό που είναι, και πιθανόν να ήταν και καλύτερο. Το μοτίβο της επαναλαμβανόμενης μονοτονίας κουράζει λίγο παραπάνω από το αναμενόμενο αλλά, παρόλα αυτά, δεν παύει να είναι μία ανησυχητική πλοκή που σε προκαλεί να την μαντέψεις αλλά ανατρέπει γρήγορα τις σκέψεις σου.

Πρώτη δημοσίευση: 5 Oct 2022, 19:44
Ενημέρωση: 5 Oct 2022, 19:44
Συντάκτης: 
Τίτλος:
Dual
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
94
Εταιρία διανομής: 
Πλατφόρμα Streaming: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos