Metal Lords

Σύνοψη: Ο Χάντερ που είναι ενθουσιώδης φαν της μέταλ μουσικής πείθει τον κολλητό του Κέβιν να διαγωνιστούν στην “Μάχη των Συγκροτημάτων” που διεξάγεται στο σχολείο τους. Όταν αδυνατούν να βρουν κάποιον συμμαθητή τους με τα ίδια μουσικά ακούσματα για να συμμετέχει στην μπάντα τους παίζοντας μπάσο, η τσελίστρια Έμιλυ με τα προβλήματα θυμού της είναι η μοναδική τους επιλογή. Και ίσως η καλύτερη.

Άποψη: Βλέποντας το “Metal Lords” του Netflix δε γίνεται να μη σου έρθει στο μυαλό το “School of Rock”. Το πάθος του Τζακ Μπλακ ώστε να προετοιμάσει τα παιδιά της τάξης του για τον μεγαλύτερο τοπικό διαγωνισμό μουσικής αλλά κυρίως να τους μεταδώσει την αγάπη του για την ροκ σκηνή ήταν παραδειγματικό και το alter ego του δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τον έφηβο Χάντερ.

Ο Χάντερ έχει αφοσιώσει την νεαρή ζωή του στο μέταλ και αδιαφορεί επιδεικτικά για οτιδήποτε άλλο. Ο ρόλος έπεσε διάνα στο παρουσιαστικό του Έιντριαν Γκρίνσμιθ ο οποίος με το “Metal Lords” συστήνεται ουσιαστικά στο κοινό και αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις. Οι ατάκες του, ενός ήδη πολύ απλού αλλά διασκεδαστικού σεναρίου, πέφτουν δολοφονικά και με απάθεια από μεριάς του μετατρέποντάς τον στην ψυχή της ταινίας ή πιο ξεκάθαρα στο πιο cool άτομο του σχολείου.

Σε αντιπαραβολή με την απόλυτη, γεμάτη αυτοπεποίθηση φύση του Χάντερ, ο Ντ. Μπ. Γουάις (του “Game of Thrones” με τα 6 Emmy) επιλέγει δύο αμήχανους και μάλλον ντροπαλούς χαρακτήρες για να τον συντροφεύσουν στον διαγωνισμό. Η Ίσις Χέινσγουορθ (“Emma”) μαζί με τον Τζέιντεν Μαρτέλ (“Midnight Special”, “St. Vincent”, “Defending Jacob”) αποδεικνύουν και πάλι τα καλά υποκριτικά τους ένστικτα και μάλιστα σε ένα μέταλ περιβάλλον που δεν φαίνεται να τους αφορά άμεσα.

Αλλά αυτό είναι και ένα στοιχείο που το “Metal Lords” αγκαλιάζει. Ακριβώς όπως η (παροδική) άγνοια του Κέβιν και της Έμιλυ για την συγκεκριμένη, ιδιότροπη μουσική δεν τους σταμάτησε από το να αγαπήσουν το είδος, έτσι και ο θεατής από οποιοδήποτε μουσικό background και αν προέρχεται δεν νιώθει ποτέ παράταιρα με τον σκληρό ήχο της μέταλ. Αυτή είναι μία γιορτή για την μουσική.

Κατά τα άλλα, το σενάριο ακολουθεί την απέναντι πλευρά των δημοφιλών εφηβικών ταινιών και την ευθραυστότητα που έχει η ζωή των εφήβων στο κεφάλι τους και προφανώς τα ηθικά διδάγματα έρχονται αργά αλλά μεθοδικά. Διότι τι πιο ταιριαστό από το να σου δίνουν συμβουλές ζωής τα ινδάλματά σου; Στην ταινία εμφανίζονται θρύλοι όπως ο Τομ Μορέλο και ο Σκοτ Ίαν αλλά τόσο όσο για να δώσουν την ευχή τους.

Στο σύνολο, το “Metal Lords” είναι μία παραγωγή για όλη την οικογένεια αλλά με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Αποφεύγει την παγίδα ενός εύκολου εφηβικού δράματος και βγάζει όλο τον τσαμπουκά και την αυθάδεια των νέων αντικομφορμιστών. To “Metal Lords” είναι ήδη κλασικό.