Always be my maybe

Σύνοψη: Η Sasha (Ali Wong) και ο παιδικός φίλος της Marcus (Randall Park), επανασυνδέονται όταν η Sasha γυρίζει στο San Francisco όπου μεγάλωσε για να ανοίξει το νέο της εστιατόριο. Η Sasha είναι μια διάσημη chef, ενώ ο Marcus έχει «κολλήσει» στο ίδιο σημείο: δουλεύει με τον πατέρα του, με τον οποίο ακόμα μένει, ενώ καπνίζει μαριχουάνα και ραπάρει με το συγκρότημά του Hello Peril. Μπορεί ο έρωτας αυτών των δύο φαινομενικά ασύμβατων ανθρώπων να αναζωπυρωθεί;

Άποψη: Το “Always be my Maybe” έρχεται από το ιδιοφυές μυαλό της Ali Wong και του Randall Park, οι οποίοι είναι φίλοι από τα χρόνια του πανεπιστημίου, αλλά και συνεργάτες στο “Fresh Off the Boat”. Ήθελαν να δημιουργήσουν μια αντισυμβατική rom-com, όπου θα αναπαριστούσε αληθινούς ανθρώπους, και πιο συγκεκριμένα αληθινούς Αμερικανοασιάτες, μια μειονότητα στο Hollywood. Σε αντίθεση με την μεγάλη επιτυχία του “Crazy Rich Asians”, το “Always be my Maybe” προσεγγίζει με έναν πιο ρεαλιστικό και αληθινό τρόπο την κοινότητα των Αμερικανοασιατών της Αμερικής και συγκεκριμένα του San Francisco. Οι δυό τους ήθελαν να δημιουργήσουν μια άλλη βερσιόν του “When Harry met Sally”, για αυτό και το βασικό ερώτημα της ταινίας είναι το αν η Sasha και ο Marcus μπορούν από φίλοι να γίνουν κάτι παραπάνω. Ακολουθούνται πολλά από τα κλισέ των rom-com, αλλά αυτή είναι η μαγεία της ταινίας: οι λεπτομέρειες υπογραμίζουν ορισμένα στοιχεία της κουλτούρας τους, χωρίς να τα παρουσιάζουν κωμικά, όπως συνηθίζεται στο Hollywood.

Η ταινία κατά τα άλλα έχει ένα πολύ δυνατό συναισθηματικό υπόβαθρο. Η Sasha μεγάλωσε με τους γονείς του Marcus, καθώς οι δικοί της δούλευαν συνεχώς. Εκεί, παρακολουθούσε τη μαμά του Marcus να μαγειρεύει αυθεντικές Κορεάτικες συνταγές, οι οποίες αργότερα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την καριέρα της, αλλά και για την προσωπική της ανάπτυξη: η Sasha, στο τέλος, αποφασίζει να γυρίσει στις γαστρονομικές ρίζες της, που της θυμίζουν τους ανθρώπους που αγάπησε. Ο Marcus από την άλλη, φαίνεται να «πάγωσε» στο ίδιο σημείο ύστερα από τον θάνατο της μητέρας του και η συναισθηματική του ωριμότητα έχει δεχθεί πλήγμα: δεν θέλει να βγεί έξω από το “comfort zone” του, δεν μπορεί να διαχειριστεί το γεγονός ότι πρέπει να προχωρήσει και στην προσωπική αλλά και στην επαγγελματική του ζωή. Οι πρωταγωνιστές μας είναι προσγειωμένοι, πράγματι, ανθρώπινοι, με τους οποίους μπορούμε να συνδεθούμε συναισθηματικά. Σκηνοθετικά, η Nahnatchka Kahn (“Fresh Off the Boat”), κάνει εξαιρετική δουλειά, καθώς έχει την ικανότητα να μετατρέπει παροντικές σκηνές γεμάτες σημασία πατώντας πάνω στο παρελθόν. Η Kahn είναι παιδί Ιρανών μεταναστών, γεννημένη στο Λας Βέγκας και μεγαλωμένη στη Χαβάη. Έχει προσθέσει και η ίδια ορισμένες λεπτομέρειες που σημαίνουν πολλά για αυτή. Υπάρχει κάτι το περιέργο να μεγαλώνεις με σειρές και ταινίες, στις οποίες πρωταγωνιστούν άνθρωποι που δεν μοιάζουν καθόλου με εσένα. Για αυτό η Wong και ο Park αποφάσισαν να γράψουν το σενάριο και να πρωταγωνιστήσουν σε αυτή την ταινία, την οποία την πούλησαν στο Netflix.

Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι εμφανίζεται και ο Keanu Reeves ως Keanu! Η Sasha συστήνει το νέο της αίσθημα στον Marcus και την κοπέλα του, κατά τη διάρκεια του δείπνου τους σε ένα εστιατόριο, όπου όλοι ντύνονται με πανάκριβα και όλοι τρώνε μικρές περίεργες μερίδες φαγητού. Εδώ ασκείται και η κριτική στη μοντέρνα δυτική κοινωνία, όπου άνθρωποι ξοδεύουν 1.000 δολλάρια σε ένα λευκό μπλουζάκι, και 6.000 δολλάρια σε ένα δείπνο με μικρές μερίδες. Ο Keanu είναι εκπληκτικός ως ένας hipster John Wick και πραγματικά μας ήρθε ίλιγγος όταν τον ακούσαμε να αυτο-αναφέρεται στον εαυτό του ως John Wick. Όταν τελειώσετε την ταινία, αφήστε το τελευταίο κομμάτι να παίξει ολόκληρο, καθώς θα ακούσετε τον Park να ραπάρει για τον πώς έριξε μπουνιά στον Keanu Reeves!