Palm Springs

Από σεναριακά μεγαθήρια μέχρι εύπεπτες αλλά έξυπνες δραμεντί, κάθε ταινία που παίζει με την ιδέα του χρόνου λιώνει τον εγκέφαλό μας, και μας καλεί σε μια πολύ ελκυστική αναμέτρηση με βαθύτερα ερωτήματα και αναζητήσεις. Το ίδιο ισχύει και γι’ αυτές που μας ρωτούν  τι σημαίνει να παγιδεύεται κανείς στα τερτίπια του χρόνου, βιώνοντας την ίδια εμπειρία ξανά και ξανά και ξανά. Από το “Source code” και το “Edge of Tomorrow” ως το εξαιρετικό “Russian doll” που μας ενθουσίασε πέρυσι, το είδος που τείνει να γίνει το σεναριακό υπόδειγμα του “Groundhog day” παραμένει ακαταμάχητο και συνεχίζει να εμπλουτίζεται με πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές τα τελευταία χρόνια.

“Ζήσε σαν να μην υπάρχει αύριο». Αυτό είναι το tagline στην αφίσα της ταινίας “Palm Springs” του Hulu, η οποία ενθουσίασε κοινό και κριτικούς στο φεστιβάλ του Sundance (το Hulu πλήρωσε ποσό ρεκόρ για να την αποκτήσει). Αυτό φαίνεται να είναι και το μότο του  Nyles (Andy Samberg), o οποίος εγκλωβισμένος σε μια ατέρμονη χωροχρονική λούπα, και συγκεκριμένα στην ημέρα του γάμου της κολλητής της κοπέλας του σε ένα ξενοδoxείο στο ομώνυμο θέρετρο της California, γνωρίζει την Sarah (Christin Milioti), αδερφή της νύφης, την οποία παρασύρει στην δική του χρονική απεραντοσύνη. Μαζί καλούνται να διαχειριστούν τις προκλήσεις του παγώματος του χρόνου, υπαρξιακές αναζητήσεις και ερωτήματα, προσωπικά τραύματα, μυστικά αλλά και τα συναισθήματα που ξυπνά το μοίρασμα της κάθε κοινής τους εμπειρίας.

Η ταινία αποτελεί μια διασκεδαστική και αστεία σύγχρονη κομεντί, εύπεπτη αλλά ουσιαστική, με τις υπαρξιακές της προεκτάσεις να προσδίδουν κάτι παραπάνω στον φαινομενικά απλό χαρακτήρα της. Ενώ βασίζεται σε ένα γνωστό αφηγηματικό ιστό, δεν αντιγράφει αλλά χτίζει τις δικές της ιδέες. Η εξέλιξη είναι γρήγορη, οι διάλογοι ατακαδόρικοι, η χημεία και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών πολύ ταιριαστές. To side-story του πάντα ικανού J.K. Simmons είναι όσο βαθύ και φαν χρειάζεται. Στη βάση της ταινίας, ερωτήματα γύρω από την επαναληψιμότητα της ζωής, τον υπαρξιακό τρόμο, την έλλειψη νοήματος, τη ρουτίνα στην οποία μπορούμε να εγκλωβιστούμε, το σήμερα και τις δυνατότητές του, τον χαρακτήρα που λαμβάνει η ζωή όταν όλα τελειώνουν και αρχίζουν αμέσως ξανά, διανθίζουν την σύγχρονη και χαλαρή ματιά του σκηνοθέτη Max Barbakow και το έξυπνο σενάριο του Andy Siara, ενώ την κουλ αισθητική συμπληρώνουν η προσεγμένη κινηματογράφηση και η δροσερή μουσική επένδυση (ακούμε και Ντέμη Ρούσσο).

Η ρομαντική κωμωδία είναι ένα είδος που μετρά μεγάλες αποτυχίες και έντονη κριτική, αρκετά παραγνωρισμένο και αδιάφορο για τους περισσότερους. Το “Palm Springs” ωστόσο είναι κάθε άλλο από αδιάφορο. Φρέσκο και σπαρταριστό, βλέπεται πολύ ευχάριστα και δεν έχει καμία ανάγκη να προσποιηθεί ότι είναι κάτι παραπάνω από αυτό που είναι. Μια ωραία κωμωδία φαντασίας, με τις κατάλληλες δόσεις χιούμορ, που μας τονίζει ότι «το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να μάθεις να υποφέρεις την ιδέα της ύπαρξης». Αν έχεις και καλή παρέα στην διαδρομή, ακόμα καλύτερα.

(Στα μισά των τίτλων τέλους, σας περιμένει credit scene)

Ανδρομάχη Σδούκου