Τρόμος φασόν
Το τι σότο έχουμε φάει με δαύτο το Paranormal Activity, δεν λέγεται (και δεν γράφεται). Είναι από εκείνες τις κλασσικές περιπτώσεις franchise τανιών τρόμου, όπου μια πετυχημένη ιδέα «αναλύεται» και αναζητούμε το πως και το γιατί (κάτι που πάνω κάτω συνέβη και με το εξαιρετικό Rec π.χ...), αντί να γίνουν αυτόνομες ταινίες (όπως ας πούμε στο Παρασκευή και 13).
Και ενώ το πρώτο είναι όντως αποτελεσματικό διότι χρησιμοποιεί τις (όποιες) τεχνικές του για πρώτη φορά και σε πιάνει στον ύπνο, τα υπόλοιπα ενώ έχουν κάποιες συμπαθητικές ιδέες (η δαιμονική παρουσία μέσω των παιδιών ή των ζώων), τις απλώνουν σε ισάριθμες ταινίες αντί να τις συγκεντρώσουν σε ένα δεύτερο και καλό sequel. Αφήστε που οι συνέχειες σκηνοθετούνται με αστραπιαία ταχύτητα (σε μερικές εβδομάδες κυκλοφορεί το Νο 4 σε dvd, ενώ ετοιμάζεται το Νο5...).
Το συγκεκριμένο έχει ένα πραγματικά καλό τελευταίο τέταρτο (που όντως θυμίζει Blair Witch Project δωματίου), αλλά και αρκετές χαζοσκηνές (με κορυφαία αυτή με το σεντόνι). Κορυφαία κοροϊδία: αρκετές σκηνές από το τρέιλερ δεν υπάρχουν στην ταινία!
Απόστολος Κίτσος
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων