Του Μιχάλη Κωνσταντέλλη
Ένα φιλμ που συνεπαίρνει το θεατή με τον ρυθμό, την αισθητική και το νόημά του είναι αυτό, το τελευταίο μέρος της τριλογίας του δρόμου που γύρισε ο Βέντερς και που ακόμα περιλαμβάνει την “Αλίκη στις Πόλεις/1974” και τη “Λάθος Κίνηση/1975”.
Φωτογραφημένο σε εξαιρετικό ασπρόμαυρο καταγράφει ένα ιδιαίτερο roadtrip ανάμεσα σε δύο ολότελα διαφορετικούς χαρκατήρες που όμως βρίσκουν κοινά σημεία επαφής. Δεν είναι ωστόσο μόνο οι όμορφες και συνάμα μελαγχολικές εικόνες του Ρόμπι Μίλερ - σταθερού συνεργάτη και του Τζιμ Τζάρμους - που έπεισαν τη διεθνή ένωση των κριτικών να απονείμει στην ταινία το βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ των Καννών το 1976. Καθώς κυλάει ο - ομολογουμένως μακρύς, στα 174 λεπτά - χρόνος της ταινίας, πλάθεται μπροστά μας η ιστορία μιας φιλίας και ταυτόχρονα μιας χώρας που σταδιακά εξαμερικανίζεται.
Μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία οι χαρακτήρες ανακαλύπτουν ή αναζητούν τη νέα τους ταυτότητά. Το ταξίδι είναι ο καλύτερος τρόπος για να περιγραφεί η σχέση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν και η υποβλητική ατμόσφαιρα του φιλμ μας την κάνει διαχρονικά προσβάσιμη. Το τεμπέλικο και φευγάτο krautrock soundtrack των Impoved Sound Ltd προσφέρει την κατάλληλη μουσική επένδυση και εσείς μπορείτε να αφεθείτε στην περιπλάνηση έτσι που στο τέλος η τρίωρη διάρκεια της ταινίας μοιάζει σαν ξέγνοιαστη σινεφίλ βόλτα.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων