Berlinale 2020: "The salt of tears" - Κριτική

Published: 28 Feb 2020, 12:20
Συντάκτης:

Υπάρχει μια ιδιαίτερη γοητεία στο ασπρόμαυρο φιλμ. Μπορεί να ξεμουδιάσει το βλέμμα του θεατή, να δημιουργήσει μια ονειρική ατμόσφαιρα, να κατευθύνει και να δώσει μορφή στο φως που τόσο αγαπάει ο Φιλίπ Γκαρέλ. Το νέο φιλμ του Γάλλου σκηνοθέτη, "The Salt of Tears" συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα της 70ης Berlinale και αφηγείται την ιστορία του Luc, ενός επαρχιώτη εγωκεντρικού νεανία με συνδυαστικά συμπτώματα συνδρόμου Δον Ζουάν και επίμονου stalker.

<a href="/en/synenteyxeis/mpil-nai-o-haraktirismos-emporiko-einai-mia-poly-omorfi-lexi/65348">Μπιλ Νάι: "Ο χαρακτηρισμός εμπορικο είναι μια πολύ όμορφη λέξη"</a>ΣΧΕΤΙΚΑΜπιλ Νάι: "Ο χαρακτηρισμός εμπορικο είναι μια πολύ όμορφη λέξη"

Στα πρώτα λεπτά της ταινίας έχουμε και την αρχή του πρώτου ρομαντικού ειδυλίου του Luc: Αγόρι στέκεται στη στάση του λεωφορείου. Παρατηρεί το όμορφο κορίτσι να περιμένει στην ίδια στάση προς την αντίθετη κατεύθυνση. Του αρέσει. Της αρέσει. Αποφασίζει να της μιλήσει και να πάρει το λεωφορείο μαζί της. Στη διαδρομή και οι δύο προσπαθουν να κρατήσουν τα προσχήματα και να μην επεξεργαστούν ο ένας τον αλλο με καθαρό ρομαντικό ενδιαφέρον. Όταν ξεκινούν να γνωρίζονται, αρχίζει το δημιούργημα του Γκαρέλ, μαζί με τον πρωταγωνιστή του να φανερώνει και αυτό τα ελαττώματά του. Το ασυνεπές μοντάζ και η ελλειματικοί διάλογοι φιγουράρουν από τα πρώτα λεπτά. 

Το φίλμ αναγκάζεται να είσαγει αφήγηση για να μας περιγράψει τις κινήσεις του πρωταγωνιστή της, τη στιγμή που τις κάνει, καλύπτοντας ίσως πονηρά τη μετριότητα του μοντάζ και αποσπώντας το μυαλό του θεατή από μια νοηματική σύνδεση των σκηνών.  

Μαζί με το δικό μας μυαλό, είναι μπερδεμένο και το μυαλό του Luc. Κυνηγώντας τις γυναίκες του, αγνοώντας τες σύντομα, λέει ότι δεν έχει αγαπήσει ποτέ αλλά μη πιστεύετε για στιγμή ότι αυτή ειναι οι πρόθεσή του. Το αδιάκριτο φλερτ του, σύντομα ξεπερνάει όρια. Αισθανόμαστε οτι από αφελής νεαρός, μπορεί να γίνει επικίνδυνος. Αυτή την πιθανότητα ο Γκαρέλ δεν θέλει να την διερευνήσει, ανακλώντας τα δειλά βήματα που ήρωά του. 

Σα να έχουν ξεμείνει σε μια άλλη δεκαετία, οι ήρωες της ιστορίας ανταλλάσουν κάρτ ποστάλ και η χρήση τεχνολογίας περιορίζεται στο ελάχιστο. Ίσως να πρόκειται για τη νοσταλγία του Γκαρελ και απλά να την καθρεφτίζει εδώ σαν φόρο τιμής σε μιά εποχή μικρότερης πολυπλοκότητας.

Ένα από τα πλεονεκτήματα του "Salt of Tears" είναι το φως και η διαχείριση του. H αναζωογονητική και έμπειρη ασπρόμαυρη φωτογραφία του Renato Berta είναι κάτι ζηλευτό. Έχει τη μαγική ικανότητα να κολακεύει τραχές επιφάνειες και ξεφτυσμένα σπίτια ενώ όταν αφήνει το φως να ρέει πάνω σε γυμνά σώματα δημιουργεί μια ζεστή θαλπωρή.

Όταν όμως αφηνόμαστε σε αυτη, η αίσθηση φαίνεται να εξουδετερώνεται από την έντονη αντίθεση με τον σκληρό χαρακτήρα του Luc.

4  / 10

70ο Φεστιβάλ Βερολίνου. Οι βαθμολογίες του MOVE IT για τις ταινίες του Διαγωνιστικού:

The Intruder (1/10), Hidden Away (7,5/10), First Cow (7/10), The Salt Of Tears (4/10), All The Dead Ones (4/10), Undine (6,5/10), Delete History (6/10), My Little Sister (7/10), Siberia (1,5/10), The Woman Who Ran (6,5/10), Bad Tales (5,5/10), Never Rarely Sometimes Always (6,5/10), Berlin Alexanderplatz (5/10), Dau Natasha (3/10), The Roads Not Taken (4/10), Days (-), Irradiated (-), There Is No Evil (-)

 

Το 70ο Φεστιβάλ του Βερολίνου διεξάγεται 20 Φεβρουαρίου με 1 Μαρτίου 2020, το MOVE IT βρίσκεται εκεί με την πολυπληθέστερη αποστολή για ελληνικό μέσο και σας μεταφέρει για 10η συνεχή χρονιά όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες της αγαπημένης μας ευρωπαϊκής πόλης, στο ειδικά διαμορφωμένο section μας.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos