Πανόραμα 14: "No one's child" - REVIEW

Published: 26 Oct 2014, 14:41

No one's child

Η διπλοτυπία της χαράς και του φόβου

Η κυκλική πορεία ενός παιδιού που μεγάλωσε με γονείς λύκους από τον πολιτισμό της φύσης στο χάος των ανθρώπων.

Η δυνατή ιστορία του εγκαταλελειμμένου παιδιού που μεγάλωσε με τη βοήθεια των λύκων ενός δάσους της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και μεταφέρθηκε σε ένα ίδρυμα στο Βελιγράδι, μετεξελίσσεται εδώ σε ένα εξίσου ισχυρού αντίκτυπου φιλμ, που αποτελεί και το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Vuk Rsumovic.

Ως αίσθηση, η ταινία κινείται στα πρότυπα της Μαύρης Αφροδίτης, με αισθητική που αποπνέει τη μυρωδιά του πολέμου, σε μία ανήσυχη για τους τόπους όπου εκτυλίσσεται η ιστορία εποχή των 80’s.

Το παιδί είναι ένα άγριο έμβρυο, όμορφο και γνήσιο. Για να μάθει τη ζωή γίνεται πρώτα η σκιά και μετά η διπλοτυπία των άλλων παιδιών, καταφέροντας όμως, σιγά σιγά να κατακτήσει υποτυπώδεις δεξιότητες και να επικοινωνήσει τον εαυτό του. Περνά τα αναπτυξιακά στάδια σε fast forward, αλλάζοντας για το θεατή τα δεδομένα ως προς το τι μπορεί να θεωρηθεί πως φέρνει χαρά και τι φόβο.

Η σκηνοθεσία αφαιρετική, με υποδειγματική φωτογραφία και πλάνα ανθολογίας, τοποθετεί το παιδί στα διάφορα πλαίσια, προτείνοντας ποιητικές φόρμες με τις εικόνες της. Ο θεατής περνά με εναλλασσόμενο ρυθμό από τις θέσεις της μητέρας και του άγριου λύκου, με την κάμερα να διατηρεί ένα φροντιστικό, αλλά ταυτόχρονα ισότιμο με το παιδί βλέμμα.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διατρέχει το παιδί είναι να καταλήξει το κτήμα κάποιου. Όμως αυτό δε συμβαίνει, ίσως επειδή το να σε έχουν μεγαλώσει λύκοι που σε αγαπούν μπορεί να δημιουργεί πιο στέρεο έδαφος από το να σε μεγαλώνουν πληγωμένοι άνθρωποι.

8/10

Εύη Αβδελίδου

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos