Νύχτες Πρεμιέρας 2019: "Premature" - Κριτική

Σύνοψη: Το καλοκαίρι πριν φύγει από τη Νέα Υόρκη για το πρώτο έτος των σπουδών της η 17χρονη Ayanna (Zora Howard) γνωρίζει και ερωτεύεται παράφορα έναν ελαφρώς μεγαλύτερό της άντρα (Joshua Boone). Αυτό το καλοκαίρι θα είναι και σημαδιακό για τη μετέπειτα ζωή της.

ΣΧΕΤΙΚΑΟι Νύχτες Πρεμιέρας προβάλουν τον Νονό ΙΙ ψηφιακά αποκατεστημένο

Γνώμη: Girl meets boy και coming of age συναντιούνται τρυφερά στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Rashaad Ernesto Green (Gun Hill Road), ο οποίος παραδίδει μια σπουδή στον πρώτο έρωτα ως τελετή ενηλικίωσης, η οποία μπορεί σε πρώτη ανάγνωση να μην διαθέτει κάποια πρωτότυπη πλοκή, αλλά είναι αληθοφανής και χτυπάει εκεί που πρέπει.

Όλοι ξέρουμε πώς ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο, αλλά αυτό είναι κάτι που μαθαίνει κανείς την πρώτη φορά που θα ερωτευτεί πραγματικά. Ο έρωτας σε νεαρή ηλικία δεν μοιάζει με κανέναν από όσους θα ακολουθήσουν, γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο που αμέτρητοι συγγραφείς, σεναριογράφοι και σκηνοθέτες έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα.

Και θα έλεγε κάποιος ότι ίσως λίγα πράγματα έχουν απομείνει για να ειπωθούν σχετικά με την αγωνία και την έκσταση αυτής της κατάστασης, όμως ακόμα κι αν πεις τα γνωστά με έναν φρέσκο και εγκάρδιο χειρισμό, μπορεί να καταλήξεις με μια ταινία όπως το Premature.

Το σενάριο που υπογράφει ο Green μαζί με την πρωταγωνίστριά του, Zora Howard, η οποία είναι ένα παιδί-θαύμα της σκηνής του slam poetry από την εφηβεία της, είναι διανθισμένο με τις μικρές και μεγάλες στιγμές που χαρακτηρίζουν την πορεία μιας άγουρης σχέσης, από τα βλέμματα που ανταλλάζεις λίγο πριν φιληθείς για πρώτη φορά μέχρι και την στενάχωρη στιγμή που βλέπεις στον άλλο κάτι που μέχρι πρόσφατα - ηθελημένα ή ίσως και όχι -αγνοούσες.

Κι όλα αυτά, τα μικρά και μεγάλα, τα κουβαλάει επάξια στους ώμους της η Howard, φτιάχνοντας έναν αξιομνημόνευτο και τρισδιάστατο χαρακτήρα, με τον οποίο όλοι έχουμε μοιάσει σε παρόμοιες καταστάσεις. Το μαγνητικό παρουσιαστικό και η ανεπιτήδευτη εκφραστικότητά της δεν σου αφήνουν άλλη επιλογή πέρα από το νοιαστείς για εκείνη κι αν και όλα αυτά που της συμβαίνουν τα έχεις κάπου ξαναδεί κι αν το φινάλε είναι ελαφρώς απογοητευτικό, τελικά αυτά καταλήγουν να μην έχουν και τόση πολλή σημασία.

Γιατί το σινεμά είναι πρωτίστως συναίσθημα κι εδώ το συναίσθημα ρέει αβίαστα σε κάθε πλάνο, με μια φωτογραφία που κάνει τη Νέα Υόρκη να μοιάζει με την πιο ρομαντική πόλη του κόσμου. Το Premature είναι μια ταινία που σε κάνει να θέλεις να ερωτευτείς ξανά όπως όταν ήσουν 17, το οποίο είναι φυσικά κάτι που δύσκολα επαναλαμβάνεται στην ενήλικη ζωή, αλλά το σινεμά είναι ευτυχώς εδώ για να σου θυμίζει την αίσθηση του να δίνεσαι τόσο ολοκληρωτικά.

7 / 10