Νύχτες Πρεμιέρας 2019: "Burning Cane" - Κριτική

Σύνοψη: Ένας πάστορας, μια ηλικιωμένη μητέρα, ο αλκοολικός γιος και ο σιωπηλός εγγονός της συνθέτουν τέσσερις όψεις της ζωής ανάμεσα στις φυτείες της αγροτικής Λουϊζιάνα.

ΣΧΕΤΙΚΑΟι Νύχτες Πρεμιέρας προβάλουν τον Νονό ΙΙ ψηφιακά αποκατεστημένο

Γνώμη: To Burning Cane ήρθε στο Διεθνές Διαγωνιστικό των Νυχτών Πρεμιέρας φορτωμένο με τρία βραβεία από το Φεστιβάλ της Τραϊμπέκα, μεταξύ των οποίων αυτό της καλύτερης ταινίας, καθώς και το αναπόφευκτο buzz που δημιουργεί το γεγονός ότι ο δημιουργός του, ο 19χρονος πλέον Φίλιπ Γιούμανς, γύρισε την ταινία όταν ήταν μόλις 17.

Έφερε μάλιστα και έναν «βαρύ» χαρακτηρισμό μαζί του, το ότι αποτελεί απόγονο του σινεμά του Τέρενς Μάλικ, χαρακτηρισμός που αν κρίνουμε από τις τελευταίες δουλειές του 75χρονου θρυλικού σκηνοθέτη, δεν ξέρει κανείς αν είναι πια ενθαρρυντικός ή όχι.

Σε κάθε περίπτωση, παρακολουθώντας την ταινία γίνεται αντιληπτό ότι ο ντόρος που έχει προκαλέσει αυτό το ντεμπούτο είναι δικαιολογημένος, καθώς έχουμε να κάνουμε με ένα βραδυφλεγές, μουντό, οδυνηρά αληθοφανές ψηφιδωτό του αμερικάνικου Μαύρου Νότου, το οποίο μπορεί μεν να φέρει αισθητικές ομοιότητες με το σύμπαν του Μάλικ, αλλά αυτές σταματούν εκεί.

Στο Burning Cane δεν υπάρχει επιτήδευση, δεν υπάρχουν (ψευτο)φιλοσοφικές προεκτάσεις, υπάρχει μια ωμή, σχεδόν ντοκιμαντερίστικη διάθεση αποτύπωσης της ζωής, όπως ακριβώς είναι. Με ένα σενάριο που περισσότερα υπονοεί παρά δείχνει, μια φωτογραφία που εκμεταλλεύεται το φυσικό φως ή την έλλειψη αυτού και μια παράθεση από φαινομενικά ασήμαντα στιγμιότυπα , τα οποία κλιμακώνονται σε ένα αποστομωτικό φινάλε, το Burning Cane χώνεται κάτω από το δέρμα του θεατή σταδιακά και αθόρυβα.

Το σύμπαν του κατοικείται από χαρακτήρες με καλές προθέσεις και ακλόνητη πίστη στον Θεό, μια πίστη που όμως δεν τους σώζει από την «ελλαττωματική» ανθρώπινη υπόστασή τους, αλλά καταλήγει να λειτουργεί σαν ένα τείχος πίσω από το οποίο τρέχουν να κρύψουν όσα πραγματικά έχουν μέσα τους. Η κραυγή των αμαρτωλών που ψάχνουν να βρουν σωτηρία σπάνια αποδίδεται τόσο χαμηλόφωνα, το ίδιο και η επίγεια κόλαση του αλκοολισμού.

Το Burning Cane δεν είναι η ταινία που θα σε πιάσει από τα μούτρα, είναι όμως η ταινία που θα πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται κατά τη διάρκεια της ημέρας, χωρίς φαινομενική αφορμή. Είναι ένα ντεμπούτο που δείχνει ότι ο Γιούμανς έχει να δώσει σπουδαία πράγματα στο μέλλον και μια από τις καλύτερες «ανακαλύψεις» που μας χάρισαν φέτος οι Νύχτες Πρεμιέρας.

7 / 10

Μεγάλος Χορηγός του 25ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας είναι η COSMOTE TV.