Γαλλόφωνο 2019: Άρωμα, μια ανάγκη, μια πολυτέλεια

Published: 4 Apr 2019, 12:51
Συντάκτης:

Η διδάκτωρ Ιστορίας και ειδική στα αρώματα και τις μυρωδιές του παρελθόντος Élisabeth de Feydeau βρέθηκε στο Γαλλικό Ινστιτούτο της Αθήνας, στο πλαίσιο του 20ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, για να κάνει μία αναδρομή στην ιστορία του αρώματος, και να το συνδέσει με τη Γαλλία, αλλά και τη μόδα.

<a href="/en/festival-gallofonoy-kinimatografoy/elisabeth-de-feydeau-aroma-einai-mnimi/60395">Elisabeth de Feydeau: "Το άρωμα είναι μνήμη"</a>ΣΧΕΤΙΚΑElisabeth de Feydeau: "Το άρωμα είναι μνήμη"

«Είναι συμβολικό να μιλήσει κανείς για αρώματα στην Ελλάδα, γιατί κατά την αρχαιότητα εδώ βρίσκονταν οι καλύτεροι αρωματοποιοί», είπε ξεκινώντας το masterclass της. «Ο μύθος του ‘αρωματισμένου πάνθηρα’, που μπορεί να βρει κανείς στα κείμενα του Αριστοτέλη, μιλάει για έναν πάνθηρα που βρίσκει τα θηράματά του από την οσμή τους».

Η λέξη άρωμα ΄perfume’ προήλθε από το λατινικό per fumum, που σημαίνει μέσω του καπνού, και προήλθε από την καύση συγκεκριμένων ειδών ξύλων που παρήγαγαν συγκεκριμένες μυρωδιές. Προχωρώντας την ιστορική της αναδρομή, η de Feydeau συνέδεσε το άρωμα με τη μόδα ήδη από τον 11ο αιώνα, καθώς η ανάγκη παρασκευής αρωμάτων προέκυψε στο επάγγελμα της βυρσοδεψίας, καθώς η διαδικασία επεξεργασίας των δερμάτων για παραγωγή γαντιών, δημιουργούσε πολύ άσχημες οσμές. Μετά τον Μεσαίωνα και κατά την Αναγέννηση, το άρωμα γίνεται περισσότερο στοιχείο πολυτελείας. Η Αικατερίνη των Μεδίκων μάλιστα είχε τον δικό της προσωπικό αρωματοποιό. Κατά την Αναγέννηση, λοιπόν, ο αρωματοποιός γίνεται ένα επάγγελμα κερδοσκοπικό και συνδέεται με την αυλή.

Στην Αυλή των Βερσαλλιών, επί Λουδοβίκου 14ου ο αρωματοποιός πλέον είναι θεσπισμένο βασιλικό επάγγελμα και φέρνει χρήματα και προνόμια στην κοινότητά του. Ο Λουδοβίκος ο 15ος είναι αυτός που ανακαλύπτει την κολόνια, και καθώς ήταν υποχόνδριος ο ίδιος, τη θεωρεί το «θαυμαστό αυτό ύδωρ που θεραπεύει τις αρρώστιες». Προχωρώντας χρονικά, η Μαρία Αντουανέττα, η τελευταία βασίλισσα της Γαλλίας πριν την Γαλλική Επανάσταση, παίζει εξίσου ρόλο στην ιστορία του αρώματος, αφού φέρνει νέες συνήθειες στην αυλή. Φτάνει νέα στις Βερσαλλίες, κάνει συχνά μπάνιο και αρωματίζει όλα τα αξεσουάρ της. Είναι εκείνη που αλλάζει την συνήθεια ως τότε του να κρύβονται οι άσχημες οσμές, αλλά τονίζει το να αναδεικνύεται η προσωπικότητα του αρώματος.

Κάνοντας ένα χρονικό άλμα, η de Feydeau φτάνει στον 19ο αιώνα και μιλάει για την βιομηχανική επανάσταση, τονίζοντας πως το άρωμα ήταν αυτό στο οποίο εφαρμόστηκε η οργανική χημεία, κάτι που ήταν μεν σκάνδαλο για την εποχή και δέχτηκε κριτική, αλλά επέτρεψε στην τέχνη του αρώματος να γεννηθεί ουσιαστικά. Επιπλέον την ίδια εποχή, το άρωμα αρχίζει να επηρεάζει και την αίσθηση της όρασης, αφού γίνεται αντικείμενο που δεν το μυρίζει μονάχα κάποιος αλλά πρέπει και να το βλέπει.

Μεγάλοι οίκοι μόδας ξεκινούν και λανσάρουν τα δικά τους αρώματα, και χρησιμοποιούν υλικά από την σαπωνοποιία για να δημιουργούν την αίσθηση της φρεσκάδας. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το άρωμα γίνεται προϊόν πολυτέλειας. Τα φιαλίδια δεν ήταν τυχαία αλλά τα σχήματά τους και οι λεπτομέρειές τους συμβόλιζαν κάτι. Το φιαλίδιο με τη δαντέλα του Femme de Rochas συμβόλιζε το γυναικείο σώμα. Το φιαλίδιο του Dior θύμιζε το χαρακτηριστικό του ταγιέρ και συμβόλιζε τη γυναικεία ομορφιά. Το άρωμα Miss Dior ήταν φόρος τιμής στην αδερφή του Dior που επέστρεψε από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο οίκος Givency που είχε ως μούσα του την Audrey Hepburn λάνσαρε το άρωμα L’interdit μόνο για εκείνη. Η Élisabeth de Feydeau αναφέρθηκε και σε άλλους πολλούς οίκους, μα το συμπέρασμα ήταν κοινό: η γαλλική αρωματοποιία εμπεριείχε την στρατηγική της πολυτέλειας.

Θα μπορούσε να την ακούει κανείς να μιλά επί ώρες για την τέχνη του αρώματος που τόσο αγαπά. Όμως αυτή η αναδρομή σύντομα τελείωσε. Το masterclass όμως αποτέλεσε ιδανικό ξεκίνημα του 20ου Φεστιβάλ Γαλλικού Κινηματογράφου, το οποίο περιλαμβάνει ειδική θεματική ενότητα αφιερωμένη στο άρωμα με προβολές πέντε ταινιών (Garde à vue / Η ανάκριση του Claude Miller, La boum / Το πρώτο μου πάρτι του Claude Pinoteau, Le dernier métro / Το τελευταίο μετρό του François Truffaut, Trois places pour le 26 / Τρεις θέσεις για την παράσταση του Jacques Demy και Violette Nozière του Claude Chabrol).

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos