Γιατί ο Kλιντ Ίστγουντ στοχεύει πάντα στην πρώτη λήψη ως σκηνοθέτης

Published: 3 Sep 2022, 10:51
Συντάκτης:

Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ -στο όνομα της τελειότητας- απαιτούσε από τους ηθοποιούς του να κάνουν όσες λήψεις επέτρεπε η κοινή λογική. Ο ηθοποιός Φίλιπ Στόουν, ο οποίος έπαιξε το φάντασμα του κυρίου Γκρέιντι στο «The Shining», ανέφερε στον Independent ότι χρειάστηκαν 50 ή 60 λήψεις για να γυριστεί μια σκηνή οκτώ λεπτών. Ο Στόουν θεώρησε ότι ο Κιούμπρικ, έχοντας ένα background στη φωτογραφία, είχε πολύ μεγαλύτερη εμμονή με την αισθητική παρά με την ερμηνεία, τον ρεαλισμό ή τη βασική κατανόηση του τι πρέπει να υποστούν οι ηθοποιοί. Όλα έπρεπε να είναι ακριβώς έτσι όπως τα είχε στο μυαλό του ο Κιούμπρικ, διαφορετικά οι ηθοποιοί θα έπρεπε να ξαναγυρίσουν τη σκηνή.

<a href="/en/nea/ayti-tha-einai-i-teleytaia-tainia-stin-kariera-toy-klint-istgoynt/68011">Αυτή θα είναι η τελευταία ταινία στην καριέρα του Κλιντ Ίστγουντ</a>ΣΧΕΤΙΚΑΑυτή θα είναι η τελευταία ταινία στην καριέρα του Κλιντ Ίστγουντ

Υπερήφανα αντίθετος σε αυτό το είδος επαναλαμβανόμενης σχολαστικότητας, υπήρξε ο Κλιντ Ίστγουντ, μια από τις πιο αξιόλογες δυνάμεις του Χόλιγουντ, ακόμα και χωρίς να λάβει κανείς υπόψη την υποκριτική του καριέρα. Βάζοντας το όνομα και τη σκηνοθετική του ματιά σε 39  ταινίες, ο 92χρονος σκηνοθέτης έχει καθιερωθεί και αναγνωρίζεται καθολικά.

Ο Ίστγουντ έχει υιοθετήσει μια σκηνοθετική φιλοσοφία που είναι 100% αντίθετη από αυτή του Κιούμπρικ: Μόλις τα φώτα και οι κάμερες στηθούν, ο Ίστγουντ θέλει οι συνομιλίες να ακούγονται αυτοσχέδιες, όπως ακριβώς είναι στην πραγματική ζωή. Οι άνθρωποι δεν παίρνουν «δεύτερες αποφάσεις» όταν πρόκειται για συνομιλία. Ως εκ τούτου, ο Ίστγουντ προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την πρώτη λήψη ανά σκηνή, εάν είναι δυνατόν. Φαίνεται να είναι ένας πολύ πρακτικός σκηνοθέτης, που εμπιστεύεται το καστ του και αφήνει το συνεργείο του να κάνει τη δουλειά του όπως την ξέρει.

Το 2005, ο Ίστγουντ είχε ήδη σκηνοθετήσει 24 ταινίες, δύο από τις οποίες είχαν κερδίσει Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας ("Unforgiven" και "Million Dollar Baby"). Ως εκ τούτου, γνώριζε από καιρό τους ηθοποιούς με τους οποίους δούλευε τακτικά και ήξερε ήδη τι ήθελε χωρίς να πρέπει να το συζητάει πολύ. Αυτή η άρρητη κατανόηση για τον Ίστγουντ διευκόλυνε πολύ τη διαδικασία και του επέτρεψε να κάνει ταινίες γρήγορα και ενστικτωδώς. Όπως δήλωσε ο ίδιος:

"Ο καθένας σκηνοθετεί ταινίες με διαφορετικό τρόπο, αλλά ο τρόπος που το αντιλαμβάνομαι εγώ είναι απλά κάνοντας το. Ορισμένες σκηνές θα τις κάνω πρόβα εάν υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες στον φωτισμό και την κάμερα. Ευτυχώς έχω μια ομάδα που ξέρει πώς να κάνει τη δουλειά της χωρίς πολλές εξηγήσεις».

Ο Ίστγουντ συχνά τονίζει, επίσης, την ανάγκη οι ηθοποιοί να ενταχθούν γρήγορα στο κλίμα. Στον Ίστγουντ αρέσει μια πιο περιστασιακή μορφή συνομιλίας, κάτι που σίγουρα αντιλαμβάνονται οι φαν του: Αν υπάρχουν μεγάλες ομιλίες σε ένα σενάριο του Ίστγουντ, οι ταινίες τείνουν να είναι υποτονικές. Λίγα πράγματα μοιάζουν ενορχηστρωμένα λεπτομερώς στις ταινίες του, ενώ οι αυτοσχεδιασμοί αφθονούν. Ο Ίστγουντ ανακάλυψε μάλιστα ότι το να δίνει στους ηθοποιούς περιορισμό λήψεων είναι κάτι που μπορεί να αναδείξει μερικές εξαιρετικές ερμηνείες.

Δεδομένης της ευρείας φιλμογραφίας του, ο Ίστγουντ έχει συνεργαστεί με εκατοντάδες αξιόλογους ηθοποιούς στην καριέρα του, καθένας από τους οποίους έχει διαφορετικό στυλ. Σε ορισμένους ηθοποιούς αρέσει μια θεατρική, αυθόρμητη, ενστικτώδης μορφή υποκριτικής. Άλλοι προτιμούν τη μελέτη, την πρόβα, την προσεκτική προετοιμασία και την επανάληψη. Όπως έχει δηλώσει ο Ίστγουντ:

"Ο στόχος είναι να ακούγονται όλα σαν την πρώτη φορά που λέγονται, οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσπαθήσω να πετύχω τη λήψη από την πρώτη φορά. Σε μερικούς ανθρώπους δεν αρέσει να το κάνουν αυτό και αν δεν βγαίνει το κάνουν ξανά και ξανά. Αλλά θα εκπλαγείτε με τους καλούς ερμηνευτές και το πόσο ενδιαφέρον μπορεί να είναι να δοκιμάσουν τον δικό μου τρόπο».

Ο Ίστγουντ θα κάνει πολλαπλές λήψεις μόνο αν η σκηνή έχει πιο απαιτητική σκηνοθεσία. Μόνο όταν βλέπει να γίνεται κάτι που δεν τον ικανοποιεί, θα χρειαστεί να κάνει άλλη μια λήψη. Όλα είναι θέμα ρυθμού και συγχρονισμού. Σύμφωνα με τα δικά του λόγια:

«Μερικές φορές ο ρυθμός ή ο συγχρονισμός δεν είναι σωστός, οπότε λες ας το κάνουμε ξανά με λίγο περισσότερο ρυθμό, ή ας μην κάνουμε μια στιγμή από κάτι που δεν θα έπρεπε να είναι μια στιγμή ή το αντίστροφο».

Έχοντας σκηνοθετήσει πολλά είδη ταινιών στον Ίστγουντ φαίνεται να αρέσει η «χαλαρή» διάθεση στο πλατό. Το σκηνοθετικό στυλ του έρχεται σε άμεση αντίθεση με τη διάσημη προσωπικότητά του ως ηθοποιού. Παρότι έπαιξε τον σκληρό σε πολλά γουέστερν της δεκαετίας του 1960 και έναν γκριζαρισμένο μπάτσο στις πέντε ταινίες «Dirty Harry», η ήρεμη προσωπικότητά του είναι αυτό που λάμπει στη σκηνοθεσία του. Όσοι είναι εξοικειωμένοι με τη σκηνοθετική του καριέρα γνωρίζουν πόσο ήπιες μπορούν να είναι οι ταινίες του. Ο ίδιος ο Ίστγουντ το επιβεβαίωσε σε συνέντευξη στο Film Comment, λέγοντας:

"Κάθε σεκάνς έχει τις δικές της μικρές προκλήσεις. Και δεν υπάρχουν κανόνες. Δεν υπάρχει στυλ για κάθε σκηνή. Κάνω ό,τι χρειάζεται για να φτάσω σε αυτήν. Πρέπει να υπάρχει κατανόηση προς τους ανθρώπους, να δημιουργείται μια ατμόσφαιρα και ένας τόνος όπου όλοι μπορούν να αισθάνονται χαλαροί και να μην υπάρχει ένταση που να εμποδίζει αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε. Και είναι εκπληκτικό τι καλά πράγματα θα προκύψουν τότε".

Χωρίς ένταση, χωρίς εμπόδια, χωρίς διαφωνίες. Ο Ίστγουντ φαίνεται να θέλει ένα σετ όπου δεν χρειάζεται να υπάρχει κανενός είδους προσποίηση. Η φιλοσοφία του «απλά κάντε το» τον έχει κρατήσει παραγωγικό για δεκαετίες…

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos