Το Blow Up του Αντονιόνι και οι συγγενείς

Published: 29 Jul 2022, 15:35
Συντάκτης:

Και ας τον έλεγε βαρετό και επαναλαμβανόμενο ο ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες όλων των εποχών, Ingmar Bergman, ωστόσο ο Michelangelo Antonioni (που κατά διαβολική σύμπτωση πέθαναν ακριβώς την ίδια μέρα) είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στο ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο σινεμά. Γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1912, ενώ από παιδί ενδιαφέρθηκε για την ζωγραφική και την μουσική. Σε ηλικία εννιά ετών έκανε το πρώτο του κονσέρτο ως βιολονίστας. Στα εφηβικά του χρόνια το εγκατέλειψε, όταν ανακάλυψε το σινεμά. Το 1935 ξεκίνησε την καριέρα του ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Il Corriere Padano. Το 1940 πήγε στην Ρώμη και εργάστηκε για το κινηματογραφικό περιοδικό Cinema, το οποίο εξέδιδε ο Βιτόριο Μουσολίνι, κριτικός κινηματογράφου, παραγωγός και γιος του φασίστα Μπενίτο Μουσολίνι. Το 1942 συνέγραψε το σενάριο του A Pilot Returns (1942) του Roberto Rossellini. Από το 1943 ξεκινά να σκηνοθετεί ταινίες μικρού μήκους και το 1950 την πρώτη του μεγάλου μήκους, το Story of A Love Affair. Στις αρχές των 60s σκηνοθετεί την τριλογία του μοντερνισμού και συγκεκριμένα το L' Avventura  (1960), το La Notte (1961) με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, την Ζαν Μορό και την Μόνικα Βίτι και σε cameo ο Umberto Eco και το L' Eclisse (1962) με τον Αλέν Ντελόν και την Μόνικα Βίτι. Η πρώτη και η τρίτη ταινία κέρδισαν το βραβείο της επιτροπής στις Κάννες και η δεύτερη την Χρυσή Άρκτο στο Βερολίνο. Το 1964 κερδίζει τον Χρυσό Λέοντα στην Βενετία για την Κόκκινη Έρημο με την Μόνικα Βίτι.

<a href="/en/afieromata/afieroma-anaparastasi-toy-olokaytomatos-ston-kinimatografo/69186">Aφιέρωμα: Αναπαράσταση του Ολοκαυτώματος στον κινηματογράφο</a>ΣΧΕΤΙΚΑAφιέρωμα: Αναπαράσταση του Ολοκαυτώματος στον κινηματογράφο

Το 1966 κάνει το αγγλόφωνο ντεμπούτο του με το Blow Up, ένα θρίλερ μυστηρίου με τους David Hemmings και Vanessa Redgrave, σε παραγωγή του Carlo Ponti. Η υπόθεση εμπνεύστηκε από το διήγημα του Julio Cortazar, Las babas del diablo (1959). Η ταινία απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα και έτσι έγινε ένας από τους ελάχιστους σκηνοθέτες που έχουν κερδίσει και Χρυσό Φοίνικα και Χρυσό Λέοντα και Χρυσή Άρκτο. Το Blow Up καθόρισε σε μεγάλο βαθμό το σινεμά έπειτα από αυτό και κυρίως το είδος ταινιών που σχετίζεται με παρακολούθηση. Έπειτα ακολούθησαν το Zabriskie Point (1970), το Επαγγελματίας Ρεπόρτερ (1975) με τον Τζακ Νίκολσον. Στην συνέχεια στράφηκε σε ιταλικές ταινίες και η καριέρα του έκλεισε το 1995 με το ιταλογαλλόφωνο Beyond the Clouds με την Φανί Αρντάν, τον Ζαν Ρενό, την Σοφί Μαρσό, τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, τον Τζον Μάλκοβιτς και την Ζαν Μορό. Στο σενάριο είχε συμβάλει και ο Wim Wenders. Την ίδια χρονιά πήρε τιμητικό Όσκαρ.

The ConversationThe Conversation

1. Blow Up (1966)

Ο Τόμας είναι φωτογράφος μόδας που αισθάνεται πως η ζωή του είναι αδιάφορη. Μια μέρα περπατώντας σε ένα πάρκο τραβάει φωτογραφίες ένα ζευγάρι με την γυναίκα να εξαγριώνεται με το γεγονός. Μετά από αυτό, συναντά τον ατζέντη του και νιώθει ότι κάποιος τον παρακολουθεί. Όταν η γυναίκα πηγαίνει σε αυτόν, της δίνει επίτηδες άλλες φωτογραφίες και εκείνη λάθος τηλέφωνο. Το βράδυ βρίσκει στο πάρκο το πτώμα ενός άντρα. Γυρνάει στο στούντιο και λείπουν όλα τα αρνητικά φωτογραφιών, εκτός από ένα που δείχνει τον νεκρό. Η ταινία προτάθηκε για τρία Όσκαρ και τρία BAFTA.

2. The Bird with the Crystall Plumage (1970)

Το Πουλί με τα Κρυσταλλένια Φτερά είναι η πρώτη ταινία του μετρ του giallo, Dario Argento. Ο Σαμ Νταλμάς είναι αμερικανός συγγραφέας που κάνει διακοπές στην Ρώμη μαζί με την αγγλίδα φίλη του και μοντέλο. Υποφέρει από συγγραφικό μπλοκ και είναι έτοιμος να επιστρέψει πίσω. Γίνεται μάρτυρας μιας επίθεσης εις βάρος μιας γυναίκας σε μια γκαλερί, είναι σύζυγος του ιδιοκτήτη. Προσπαθώντας να την βοηθήσει, εγκλωβίζεται ανάμεσα σε δύο γυάλινες πόρτες, βλέποντας τον δράστη να δραπετεύει. Η αστυνομία τον θεωρεί ύποπτο. Μετά δέχεται απειλητικά μηνύματα από τον δράστη. Σε αυτά ακούγεται ένας θόρυβος που αποκαλύπτεται ότι είναι ένα σπάνιο είδος πουλιού από την Σιβηρία που λέγεται Το Πουλί με τα Κρυσταλλένια Φτερά. Το τέλος είναι απρόοπτο και είναι από τις καλύτερες ταινίες του σκηνοθέτη. Μάλιστα έχει ένα εξαιρετικό επιτελείο, με την φωτογραφία να την κάνει ο Vittorio Storaro και την μουσική ο Ennio Morricone, με τον οποίο συνεργάστηκε και στις επόμενες δύο ταινίες του.

Blow OutBlow Out

3. The Conversation (1974)

Το 1974 κυκλοφορεί ο Νονός ΙΙ και η Συνομιλία, και οι δύο ταινίες σε σκηνοθεσία Francis Ford Coppola, και οι δύο ταινίες αριστουργηματικές. Η Συνομιλία είναι ένα θρίλερ μυστηρίου με τον Gene Hackman, τον John Cazale και τον Harrison Ford, σε σενάριο του Coppola που δανείζεται κάποια στοιχεία από το Blow Up. Η ταινία κυκλοφόρησε τέσσερις μήνες πριν παραιτηθεί ο Nixon, εν μέσω του σκανδάλου Watergate και κάποιοι το θεώρησαν ένα σχόλιο πάνω στην όλη κατάσταση. Ο Χάρι Κολ είναι ένας μοναχικός άνθρωπος, λάτρης της τζαζ, που ασχολείται με τις παρακολουθήσεις. Όταν ο διευθυντής μιας πολυεθνικής του αναθέτει να καταγράψει τις συζητήσεις ενός άντρα με μια γυναίκα, όλα αλλάζουν μιας και αντιλαμβάνεται πως το ζευγάρι που παρακολουθεί κινδυνεύει να δολοφονηθεί. Η ταινία βραβεύτηκε με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και προτάθηκε για τρία Όσκαρ.

4. Blow Out (1981)

Το Blow Out ή Δολοφόνος του Μεσονυκτίου, όπως έχει ονομαστεί στα ελληνικά, κάνει ευθεία αναφορά στην ταινία του Antonioni και μόνο με βάση τον τίτλο (Blow Up vs. Blow Out). Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Brian de Palma, μέγας θαυμαστής του Χίτσκοκ, εδώ αφήνει τις επιρροές από συγκεκριμένες ταινίες του Χίτς, αλλά με ένα χιτσκοκικού τύπου σασπένς, στήνει την δική του ταινία παρακολούθησης. Ο John Travolta εργάζεται ως ειδικός στα ηχητικά εφέ σε κινηματογραφικές ταινίες. Είναι από την Φιλαδέλφεια και δουλεύει πυρετωδώς. Μια μέρα του ανατίθεται να δουλέψει για ένα slasher και καθώς μαζεύει ήχους για την ταινία, κατά λάθος ηχογραφεί στοιχεία για μια ενδεχόμενη δολοφονία ενός πολιτικού. Ο Tarantino που εκτιμά τον De Palma και τον θεωρεί τον σπουδαιότερο σκηνοθέτη της γενιάς, αν ξέμενε σε ένα νησί η μία από τις τρεις ταινίες που θα ήθελε να έχει μαζί του είναι το Blow Out.

5. Kimi (2022)

Ο Steven Soderbergh είναι ένας από τους σπουδαιότερους αμερικανούς σκηνοθέτες των τελευταίων 20 ετών, με το Kimi φέρνει το Rear Window στο σήμερα, με μια γυναίκα (Zoe Kravitz) να είναι υπεύθυνη για την βελτίωση των συσκευών Kimi (έξυπνες οικιακές συσκευές που τους δίνεις φωνητικές εντολές), μόνο που σε μία από αυτές έχει καταγραφεί η φωνή μιας γυναίκας που φαίνεται πως την βιάζουν. Τότε θα ξεκινήσει μια μάχη να ανακαλύψει τι ισχύει πραγματικά και αν συνέβη ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά. Ένας διάλογος ανάμεσα στο Rear Window του Χίτσκοκ και του Blow Up του Michelangelo Antonioni, από τον οποίο είχε επηρεαστεί και ο Coppola, αλλά και ο de Palma για το Blow Out. Πλέον η παρακολούθηση δεν είναι δια της οράσεως αλλά δια της ακοής και νόμιμη στα πλαίσια της δουλειάς της. Βέβαια ο Soderbergh (με ένα πολύ καλό σενάριο του έμπειρου David Koepp-Panic Room, Secret Window, Angels and Demons) προδίδει συνειδητά τις πηγές του με σκηνές που δείχνουν τα απέναντι διαμερίσματα και τις ζωές σε αυτά. 

Περισσότερα σινεφιλικά αφιερώματα μπορείτε να αναζητήσετε σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον blog.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
23 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos