Αφιέρωμα: Ο Κόρμακ ΜακΚάρθι στο σινεμά

Η μεταπολεμική αμερικάνικη γενιά συγγραφέων που γεννήθηκαν στα 30s αλλά ξεκίνησαν την καριέρα τους στα 50s ή 60s. Ανάμεσα σε αυτούς ανήκει ο Philip Roth, που έφυγε από την ζωή το 2018, ο Thomas Pynchon που είναι ακόμα εν ζωή ή ο Don DeLillo που επίσης είναι εν ζωή. Πλέον και ο Cormac McCarthy περνάει στην αιωνιότητα.

ΣΧΕΤΙΚΑAφιέρωμα: Κινούμενα σχέδια & live-action: Δύο σε ένα

Ο αμερικανός συγγραφέας γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1933 στο Rhode Island, ως ένα από τα έξι παιδιά μιας καθολικής ιρλανδικής οικογένειας. Το 1937 η οικογένεια μετεγκαταστάθηκε στο Tennessee. Το 1951 σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο του Tennessee. Το 1953 διέκοψε τις σπουδές για να υπηρετήσει στην αμερικανική αεροπορία.  Το 1961 παντρεύεται και το 1962 αποκτά έναν γιο. Το 1965 εκδίδει το πρώτο του μυθιστόρημα, The Orchard Keeper. Ο συγγραφέας έστειλε το χειρόγραφο στον εκδοτικό οίκο, Random House, επειδή "ήταν ο μόνος εκδότης που είχε ακούσει". Το 1968 εξέδωσε το Outer Dark, το οποίο έγραψε κατά την διάρκεια παραμονής του στην Ίμπιζα. Το 1973 ακολουθεί το Child of God, το 1979 το Suttree, το 1985 το Blood Meridian or the Evening Redness in the West, το οποίο θεωρείται το magnum opus του συγγραφέα και ένα από τα σπουδαιότερα αμερικάνικα μυθιστορήματα. Την δεκαετία του 1990 ακολουθούν τα All the Pretty Horses (1992), The Crossing (1994) και Cities of the Plain (1998). Στα πιο πρόσφατά του ανήκουν τα No Country for Old Men (2005), The Road (2006), The Passenger (2022) και Stella Maris (2022).

Έχει γράψει επίσης δύο θεατρικά έργα, το The Stonemason (1995) και το The Sunset Limited (2006). Τέσσερα μυθιστορήματα και ένα θεατρικό του έργο έχουν μεταφερθεί στο σινεμά, συνήθως όχι τόσο επιτυχημένα μιας και είναι δύσκολο να οπτικοποιηθεί ο κόσμος του με τον τρόπο που θα του άρμοζε.

All the Pretty Horses (2000)

Η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του σκληροτράχηλου "παιδιού" του μακαρθικού κόσμου, Billy Bob Thorton, μετά το Sling Blade (1996), βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 1992. Ένα γουέστερν με τον Matt Damon και την Penelope Cruz, ανάμεσα σε άλλους, που δέχτηκε αρνητικές κριτικές και πάτωσε εισπρακτικά, παρότι δεν ήταν τόσο κακό. Σίγουρα πρόκειται για μια μέτρια δουλειά ενός φέρελπι σκηνοθέτη που δεν ξέρει τι ακριβώς να κάνει το πλούσιο υλικό του και έτσι αναγκαστικά αποδεικνύεται κατώτερος αυτού, ωστόσο έχει και αρκετά θετικά στοιχεία, δείχνοντας πως ο Thorton μπορεί, αν το προσπαθήσει, να γίνει ένας αξιόλογος σκηνοθέτης. Ένας νεαρός καουμπόι εγκαταλείπει το πατρικό του και ζητάει από τον φίλο του να φύγει από το ράντσο του στο Τέξας και να πάνε μαζί προς το Μεξικό για δουλειά.

No Country for Old Men (2007)

Μακράν η καλύτερη ταινία που έγινε βασισμένη σε βιβλίο του McCarthy, όχι μόνο επειδή συνοψίζει απόλυτα το πνεύμα του συγγραφέα αλλά διότι δημιουργεί και κάτι τελείως δικό της, συνεπές με το σινεμά των δημιουργών της, των αδελφών Coen. Οι Coen δημιουργούν ένα μαύρο νεο-γουέστερν με τους Tommy Lee Jones, Josh Brolin, Javier Bardem και Woody Harrelson, σε σενάριο δικό τους και με διευθυντή φωτογραφίας τον μαγευτικό Roger Deakins. Η ταινία διαδραματίζεται στο Τέξας των 80s και διηγείται την ιστορία μιας αποτυχημένης συναλλαγής ναρκωτικών και του παιχνιδιού γάτας-ποντικού που ξετυλίγεται ανάμεσα σε τρείς άντρες. Έκανε πρεμιέρα στις Κάννες και κέρδισε τέσσερα Όσκαρ (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου και δεύτερου αντρικού ρόλου για τον Bardem). Βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του 2005.

The Road (2009)

Μια επίσης από τις καλές μεταφορές βιβλίων του είναι και το The Road από τον John Hillcoat με τον Viggo Mortensen, τον Kodi Smit-McPhee, την Charlize Theron και τον Robert Duvall. Το βιβλίο για το οποίο τιμήθηκε με Πούλιτζερ το 2007 μας μεταφέρει σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο, που η Γη έχει ερημώσει έπειτα από μια καταστροφή. Όσοι επέζησαν, προσπαθούν να επιβιώσουν. Ένας πατέρας με τον γιο του ταξιδεύουν στα νότια, προς την θάλασσα πιστεύοντας ότι έτσι θα γλιτώσουν. Η ταινία με μουσική του Nick Cave και του Warren Ellis πετυχαίνει να δώσει αρκετά πιστά το πνεύμα και την ατμόσφαιρα του δυστοπικού βιβλίου.

The Sunset Limited (2011)

Το The Sunset Limited ανέβηκε για πρώτη φορά στο θέατρο στις 18 Μαΐου 2006 στο Σικάγο. Εμφανίζονται μόνο δύο χαρακτήρες, ο Άσπρος και ο Μαύρος. Ο Μαύρος σώζει τον Λευκό από το να πέσει στις ράγες του τρένου του τίτλου. Το έργο διαδραματίζεται στο σπίτι του Ευαγγελιστή Μαύρου, στο οποίο έχει έρθει ο άθεος Λευκός συζητώντας περί ζωής, θεού και άλλων ζητημάτων. Ο Tommy Lee Jones, που έπαιζε και στο Καμια πατρίδα για μελλοθάνατους, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην τηλεταινία του HBO μαζί με τον Samuel L. Jackson. Ο McCarthy αναλαμβάνει να γράψει ο ίδιος το σενάριο της ταινίας. Η ταινία έλαβε θετικές κριτικές. Ένα βαρύ φιλοσοφικό δράμα που ωστόσο δεν κουράζει ούτε απογοητεύει. Νιχιλιστικό όσο αντέχεις, απευλευθερωτικό όσο χρειάζεσαι.

Child of God (2013)

Από τις λιγότερο καλές μεταφορές βιβλίου του ανήκει η μεταφορά του ομώνυμο μυθιστορήματος του 1973 από τον James Franco με τους Scott Haze και Tim Blake Nelson αλλά και τον ίδιο τον Franco. Είναι μια από τις προσπάθειες του ηθοποιού να το παίξει σοβαρός καλλιτέχνης, με σχεδόν καμία επιτυχημένη. Η ταινία που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας, διαδραματίζεται στο Tennessee των 50s με έναν βίαιο άντρα να κρατά την αφήγηση.

The Counselor (2013)

Και κλείνουμε το αφιέρωμα με μια ταινία που δεν βασίστηκε σε βιβλίο του ή θεατρικό του, αλλά ο ίδιος ο McCarthy έγραψε το σενάριο της ταινίας του Ridley Scott. Ένα crime thriller με ένα πλούσιο καστ που περιλαμβάνει τους Michael Fassbender, Cameron Diaz, το ζευγάρι Javier Bardem και Penelope Cruz που έχουν παίξει σε μεταφορά βιβλίου του, καθώς και οι Brad Pitt, Edgar Ramirez και Bruno Ganz. Είναι από τις περιπτώσεις που το παραφουσκωμένο από ονόματα καστ καλύπτει την ουσία, γιατί από κάτω κρύβεται μια από τις πιο αδύναμες ταινίες του Scott, με ένα όχι τόσο καλογραμμένο για τα δεδομένα του McCarthy σενάριο. Ναρκωτικά, Μεξικό, προδοσίες, πισώπλατα μαχαιρώματα είναι βασικά στοιχεία που και εδώ επαναλαμβάνονται αλλά πιο κιτσάτα και ανέμπνευστα. Πήρε μέτριες κριτικές και δεν πήγε πολύ καλά εισπρακτικά.

Περισσότερα σινεφιλικά αφιερώματα μπορείτε να αναζητήσετε σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον blog.