8 ταινίες που είναι τόσο όμορφες όσο και… τρομακτικές!

Published: 28 Sep 2022, 16:47
Συντάκτης:

Ο τρόμος, λένε, χρησιμεύει ως μια εξερεύνηση του έμφυτου φόβου της ανθρωπότητας για τον θάνατο. Ανεξάρτητα από το μέσο, ​​το είδος επιτρέπει στο κοινό να καθίσει σε ένα ασφαλές περιβάλλον και να εξερευνήσει τη δική του θνησιμότητα, που τόσο εύκολα μοιάζει να απειλείται από κάποιον με μάσκα χόκεϊ που κρύβεται στο δάσος. Ο τρόμος είναι ίσως το πιο φιλοσοφικό είδος, όταν ενώ κοιτάζεις τον Grim Reaper ακριβώς στις κόγχες των ματιών του, κατανοείς βαθιά ότι ο θάνατος θα είναι πάντα σημαντικό μέρος της ύπαρξής μας.

<a href="/en/afieromata/afieroma-i-mageia-tis-kinimatografikis-aithoysas/67698">Αφιέρωμα: Η μαγεία της κινηματογραφικής αίθουσας</a>ΣΧΕΤΙΚΑΑφιέρωμα: Η μαγεία της κινηματογραφικής αίθουσας

Ορισμένοι κινηματογραφιστές το αντιλαμβάνονται αυτό ως νοσηρή ομορφιά και έχουν δημιουργήσει σαγηνευτικά πλάνα για να συνοδεύσουν τις τρομακτικές ιστορίες τους. Οι ταινίες που ακολουθούν αποδεικνύουν και αναδεικνύουν την κρυφή γοητεία του τρόμου…

1. The Cell (2000)

Ο Tarsem Singh ήταν γνωστός ως ο σκηνοθέτης εντυπωσιακών και βραβευμένων διαφημίσεων και μουσικών βίντεο - ιδίως του "Losing My Religion" των R.E.M - πριν από το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του με το "The Cell", το 2000. Το "The Cell" αφορά μια ψυχολόγο (Jennifer Lopez) που έχει πρόσβαση σε μια συσκευή η οποία προβάλλει τη συνείδησή της στο μυαλό των άλλων. Η συσκευή είναι χρήσιμη όταν ένας συλληφθείς κατά συρροή δολοφόνος (Vincent D'Onofrio) πέφτει σε κώμα και οι αστυνομικοί πρέπει να εντοπίσουν ένα από τα θύματά του που ζουν ακόμη. Η Lopez πρέπει να μπει στο μυαλό του και να καταφέρει να εντοπίσει το θύμα του. Ποιο είναι το πρόβλημα; Το υποσυνείδητο ενός κατά συρροή δολοφόνου είναι ένας στροβιλιζόμενος, μολυσμένος από το MTV εφιάλτης γεμάτος κακοποίηση, δαίμονες, τεμαχισμένα άλογα, αιθέριες γυναίκες-φαντάσματα, πτώματα και συσκευές βασανιστηρίων. «Το κελί» είναι μια φαντασμαγορία φρίκης, ένα φωτισμένο χειρόγραφο πόνου που αφήνει τον θεατή να κουβαλάει μαζί του τις πιο εφιαλτικές εικόνες, για πάντα.

2. Mandy (2018)

Τι θα γινόταν αν μια ταινία τρόμου διαδραματιζόταν μέσα σε ένα άλμπουμ death metal μουσικής; Αυτή είναι η ερώτηση που θέτει η καλτ επιτυχία “Mandy” του Panos Cosmatos, μια ταινία εκδίκησης που περιλαμβάνει μια αίρεση, μια συμμορία μοτοσικλετιστών και ένα τσεκούρι.

Στο “Mandy”, ο Nicolas Cage και η Andrea Riseborough υποδύονται ένα ερωτευμένο ζευγάρι, τον Red και τη Mandy, που ζουν ήσυχα στο δάσος με τα βιβλία τους και τα heavy metal άλμπουμ τους. Χρησιμοποιώντας τη βοήθεια μιας συμμορίας από δαιμονικά τέρατα, η προαναφερθείσα λατρεία, με επικεφαλής τον Linus Roache, απαγάγει τη Mandy με την ελπίδα να την κατηχήσει. Ακόμη πιο φρικτά πράγματα συμβαίνουν μετά από αυτό και ο Red καταλήγει στην αναζήτηση εκδίκησης. Ήρεμο στο πρώτο του μισό και απίστευτα τρελό στο δεύτερο, το "Mandy" με τα κηλιδωμένα heavy metal γραφικά του είναι μια ροκ όπερα από μόνο του.

3. The Painted Bird (2019)

Βασισμένο στο βιβλίο του Jerzy Kosiński, το "The Painted Bird" του Václav Marhoul είναι μια από τις πιο ζοφερές ταινίες που μπορεί να συναντήσετε. Τοποθετημένο κάπου στην επαρχία της Ανατολικής Ευρώπης ακριβώς στο ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το "The Painted Bird" ακολουθεί τις περιπέτειες ενός νεαρού αγοριού (Petr Kotlár). Ο φροντιστής του πεθαίνει, καίει κατά λάθος το σπίτι του, γίνεται θύμα εκμετάλλευσης από κάθε ενήλικα που βλέπει και γίνεται μάρτυρας πράξεων βίας που κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να δει. Μαθαίνει ότι αν κάποιος αλείψει μπογιά σε ένα πουλί, τα άλλα πουλιά θα το ραμφίσουν μέχρι θανάτου. Λεκιασμένη από το πνεύμα του πολέμου, ολόκληρη η ύπαιθρος έχει γίνει, έστω και από απόσταση, κάτι παρόμοιο με την κόλαση. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Vladimír Smutný είναι εξαιρετική και το θολό φως που μοιάζει σαν να βαραίνει τους χαρακτήρες υποδηλώνει ότι η ζωή και το χρώμα έχουν φύγει από αυτόν τον κόσμο. Τα γραφικά κόβουν την ανάσα, παρόλο που ο πόνος και η ταλαιπωρία αυξάνονται. Δεν υπάρχει καμία ευθυμία ή χαρά ή κάθαρση στο "The Painted Bird", όμως, σίγουρα υπάρχει κάτι συναρπαστικό που γοητεύει τον θεατή.

4. Suspiria (1977 & 2018)

Η ταινία “Suspiria” του Dario Argento παραμένει μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου που έγιναν ποτέ, παρά το γεγονός ότι έχει λίγη λογική και νόημα στην πλοκή της. Σε μια γερμανική ακαδημία χορού, μια νεαρή επίδοξη μπαλαρίνα (Jessica Harper) ανακαλύπτει ότι οι μάγισσες διευθύνουν τη σχολή! Τα χρώματα των πυροτεχνημάτων, ο υπερβολικός σχεδιασμός παραγωγής, ο κινηματογράφος του Luciano Tovoli και οι πρωτότυπες δολοφονίες, κάνουν το “Suspiria” μια πραγματική γροθιά στο στομάχι.

Εξίσου αποτελεσματικό και εξίσου τρομακτικά υπέροχο είναι το ριμέικ του Luca Guadagnino του 2018, το οποίο έχει την ίδια υπόθεση και σκηνικό, αλλά επεκτείνεται, αρκετά συναρπαστικά, στην τοπική γερμανική πολιτική στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Λιγότερο πολύχρωμη, αλλά πιο ατμοσφαιρική και ανάγλυφη, η φωτογραφία, του Sayombhu Mukdeeprom, του τακτικού κινηματογραφιστή του Apichatpong Weerasethakul, κάνει το ριμέκ να στέκεται υπερήφανα δίπλα στην πρώτη ταινία.

5. Begotten (1989)

Η πειραματική ταινία του E. Elias Merhige ξεκινά με μια εκτεταμένη σεκάνς μιας μασκοφόρου φιγούρας, φαινομενικά ανίκανης να ελέγξει τα άκρα της, που κόβει σταθερά τα εσωτερικά της όργανα με ένα ίσιο ξυράφι. Αυτός είναι ο Θεός (Brian Salzberg). Πεθαίνει. Από τα λείψανά του πηγάζει μια μασκοφόρος φιγούρα της φύσης. Αυτή είναι η Μητέρα Γη (Donna Dempsey). Χρησιμοποιώντας το πτώμα, η Μητέρα Γη εμποτίζεται με ένα παιδί. Γεννιέται ενήλικο, αλλά δεν μπορεί, επίσης, να ελέγξει τα άκρα του και πρέπει να το σύρουν σε ένα σχοινί. Αυτός είναι ο Γιος της Γης (Stephen Charles Barry). Όταν οι θεότητες συναντούν μυστηριώδεις ντυμένες φιγούρες, δέχονται επίθεση και καταστρέφονται. Ο Θεός είναι πεθαμένος. Η φύση είναι νεκρή. Σαν ένα κερί που καίει το σκοτάδι, η ζωή είναι σάρκα πάνω σε οστά που σπάζει πάνω από το έδαφος.

Χωρίς διαλόγους, το "Begotten" είναι γυρισμένο σε κοκκώδη, γδαρμένο φιλμ 16 χιλιοστών, κάνοντας την ταινία να μοιάζει απίστευτα αρχαία. Το “Begotten” είναι μοιάζει σαν να γυρίστηκε από τις προκατακλυσμιαίες οντότητες για τις οποίες μιλάει. Είναι μια εμπειρία που παραμένει σε απόσταση, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται πολύ κοντά σε κάτι αρχέγονο που διατρέχει όλη την ανθρωπότητα.

6. Santa Sangre (1989)

Ως νεαρός άνδρας, ο Χιλιανός συγγραφέας Alejandro Jodorowsky προσπάθησε να μπει στις τέχνες και να αλλάξει τον κόσμο. Ο Jodorowsky έκανε ταινίες και θέατρο από τη δεκαετία του 1950. Το  "El Tοpo”  ήταν η πρώτη πραγματικά μεταμεσονύχτια ταινία, καθώς ένας εκθέτης της Νέας Υόρκης δεν μπορούσε να πουλήσει εισιτήρια κατά τη διάρκεια της ημέρας, οπότε την έπαιξε τα μεσάνυχτα, προσελκύοντας τεράστια πλήθη και δημιουργώντας ένα φαινόμενο. Ακολούθησε το "The Holy Mountain" το 1973, μια από τις μεγαλύτερες και οι πιο φιλόδοξες ταινίες τέχνης που γυρίστηκαν ποτέ. Το 1989, ο Jodorowsky έκανε το "Santa Sangre", έναν σουρεαλιστικό φροϋδικό εφιάλτη που δίνει μια αίσθηση σα να ζεις το "Pyscho" στο Pleasure Island στο "Pinocchio".

Το "Santa Sangre", γεμάτο εικόνες τσίρκου, αίμα, μαχαίρια και βία, αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού άνδρα (Axel Jodorowsky) που απορροφά την επιρροή του τραχύ, με τατουάζ πατέρα του και της μητέρας του, η οποία έχει ιδρύσει μια Χριστιανική λατρεία με κέντρο της έναν μάρτυρα. Όταν η μητέρα του γίνει η ίδια μάρτυρας χωρίς χέρια, εκείνος θα χρησιμεύσει ως τα μπράτσα της σε μια σουρεαλιστική παράσταση παντομίμα. Κανείς δεν μπορεί να γεμίσει ένα κάδρο με εκθαμβωτικές οπτικές πληροφορίες όπως ο Jodorowsky και κανείς δεν θα φύγει από μια προβολή του “Santa Sangre” χωρίς να θαμπωθεί τρομακτικά.

7. Vampyr (1932)

Χρειάζεται μια συγκεκριμένη οπτική για να κάνει μια ταινία να μοιάζει με ακρίβεια σαν όνειρο και ο Carl Theodor Dreyer είχε αυτό το ταλέντο όταν γύρισε το "Vampyr". Η ταινία δεν ακολουθεί κάποια αναγνωρίσιμη λογική. Η ιστορία φαίνεται να παρασύρεται μέσα και έξω από τη συνείδηση. Οι χαρακτήρες μοιάζουν να είναι σε μια συνεχή κατάσταση φόβου, ακόμα και όταν περπατούν κατά μήκος ενός πολύ μεγάλου μονοπατιού προς ένα απομακρυσμένο κάστρο στο δάσος. Ο θάνατος κρέμεται πάνω από όλα, αν και είναι δύσκολο να πούμε γιατί.

Στο «Vampyr» ένας μοναχικός ταξιδιώτης περνά τη νύχτα σε ένα κάστρο. Ένας γέρος εμφανίζεται στο δωμάτιό του και του δίνει ένα κουτί. Δεν πρέπει να το ανοίξει μέχρι να πεθάνει ο γέρος. Ο ταξιδιώτης φτάνει στην έρημο και βρίσκει ένα κάστρο όπου οι σκιές χορεύουν και αψηφούν τους ανθρώπους στους οποίους είναι προσκολλημένες. Ο ταξιδιώτης θα χρειαστεί μετάγγιση αίματος. Αργότερα βλέπει τον εαυτό του να θάβεται... ζωντανός; Ή το πνεύμα του έφυγε από το σώμα του; Τι έχει πραγματικά συμβεί; Ένα όνειρο βρίσκεται σε εξέλιξη και η κάμερα του Dreyer (με τη διαχείριση του Rudolph Maté) διαμορφώνει το φως και το σενάριο με τέτοιο τρόπο που το όνειρο αλλάζει από στιγμή σε στιγμή σε έναν τρομακτικό εφιάλτη.

8. The Village (2004)

Το 2004, το “The Village” του M. Night Shyamalan ήταν μια απογοήτευση. Το κοινό είχε μάθει να περιμένει το “twist” στο τέλος από τον Shyamalan και πολλοί ένιωσαν απογοητευμένοι από μια κάπως προβλέψιμη αποκάλυψη στην κεφαλή της τρίτης πράξης της ταινίας. Τα χρόνια ήταν ευγενικά με το “The Village”, ωστόσο, σε σημείο που το Film το μέτρησε ως τη δεύτερη καλύτερη από τις ταινίες του σκηνοθέτη. Ό,τι και αν νιώθει κανείς για την ιστορία ή την ανατροπή, δεν μπορεί να αρνηθεί τη συντριπτική οπτική δύναμη της εκπληκτικής φωτογραφίας του Roger Deakin και την παράξενη χρήση του χρώματος από τον Shyamalan.

Οι πολίτες ενός απομακρυσμένου, πρωτόγονου χωριού, κάπου στον 19ο αιώνα, φορούν κίτρινους μανδύες για να τρομάξουν ένα μυστηριώδες είδος τεράτων που αναφέρονται μόνο ως “εκείνοι για τους οποίους δεν μιλάμε”. Ολόκληρο το οικοσύστημα του χωριού περιστρέφεται γύρω από την πρόληψη της επίθεσης. Τα τέρατα κρατούν τους πάντες σε μια πολύ περιορισμένη περιοχή, ανίκανους να βγουν πέρα ​​από το δάσος. Κάποιος θα πρέπει να φύγει, ωστόσο, όταν ένα μικρό παιδί αρρωστήσει πολύ και χρειαστεί φάρμακα. Η Bryce Dallas Howard υποδύεται μια νεαρή γυναίκα με εξασθενημένη όραση που πρέπει να τολμήσει να μπει στο δάσος και να αντιμετωπίσει τα πλάσματα.

Προσθέστε στα απόκοσμα τέρατα και τα υπέροχα χρώματα του James Newton Howard και θα έχετε κάτι πραγματικά πολύ τρομακτικό.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos