Υποψηφιότητες Όσκαρ 2011 - Σχόλια

Ανοίγει το μάτι (της Ακαδημίας)!

Δεν ήταν και λίγες οι εκπλήξεις που επεφύλασσε η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου στην ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα φετινά Όσκαρ. Θα μπορούσαν φυσικά να είναι και περισσότερες, ίσως και πιο καινοτόμες, αλλά μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για μια ομάδα ανθρώπων με μεγάλο μέσο όρο ηλικίας. Και μπορεί συνολικά η όλη κατάσταση να αποτελεί ένα πανηγυράκι, ωστόσο δεν γίνεται να μην ασχοληθείς από την στιγμή που καλώς ή κακώς έχουν καθιερωθεί σαν ετήσιο σημείο αναφοράς σχετικά με τα καλύτερα δείγματα της 7ης τέχνης της κάθε χρονιάς.

Και επειδή μια λίστα βραβείων κινηματογράφου κρίνεται καταρχήν από την αντίστοιχη με τις καλύτερες ταινίες που προτείνει, δε λέτε πάλι καλά που δεν είδαμε κανένα Bourlesque, Hereafter, ή Αlice in Wonderland στην τελική δεκάδα; Μια χαρά λίστα είναι, με τα ψαγμένα της, τα indie της, τις εκπλήξεις της, μέχρι και κινούμενο σχέδιο είδαμε, κάτι που έχει συμβεί ακόμη δύο φορές: Με το «Beauty And The Beast» (το 1992, με 5 συνολικά υποψηφιότητες και όχι 10 όπως τώρα…) και το «Up!» πέρυσι. Βέβαια, ακόμα περιμένουμε σαν καλύτερη ταινία της χρονιάς να αναδειχθεί μια ξενόγλωσση ταινία ή ένα ντοκιμαντέρ…

ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΝΤΑΔΑ

Να σημειωθεί επίσης ότι είναι αξιοσημείωτη η παρουσία στις 10 καλύτερες της χρονιάς δύο ταινιών (The Kids Are Allright – Λίσα Τσολοντένκο και Winter’s Bone – Ντέμπορα Γκράνικ) που έχουν γυναίκες σκηνοθέτιδες: να και κάτι στο οποίο έκανε καλό το μέτριο Hurt Locker της Κάθριν Μπίγκελοου που βραβεύτηκε πέρυσι...  Εκτός της Μπίγκελοου, οι μόνες γυναίκες σκηνοθέτες που έχουν προταθεί για Oscar σκηνοθεσίας είναι η Λίνα Βερτμίλερ («Seven Beauties») (1970), η Τζέιν Κάμπιον ("Μαθήματα Πιάνου") (1993) και η Σοφία Κόπολα («Lost In Translation»).

Δαγκώνει ο Κυνόδοντας

Επίσης, το επίπεδο δείχνει και από τις ξενόγλωσσες ταινίες, με τον θρίαμβο του Κυνόδοντα που έχει οδηγήσει σε έκσταση σχεδόν όλη την ελληνική κινηματογραφική κοινότητα και όχι άδικα διότι πρόκειται για τεράστια επιτυχία που ελπίζουμε να αποτελέσει εναρκτήριο σπριντ ώστε να ελαττωθεί η διστακτικότητα του ελληνικού κοινού προς τα εγχώρια προϊόντα (θυμίζω ότι πέρυσι το φιλμ έκλεισε με 40.000 εισιτήρια συνολικά…), αλλά και να μετουσιωθεί η κρατική στήριξη προς τους πραγματικά αξιόλογους Έλληνες δημιουργούς σε πράξεις και να μην μείνουν στα όμορφα λόγια εθνικής υπερηφάνειας με τα οποία στόλισε ο Έλληνας Πρωθυπουργός τον δημιουργό Γιώργο Λάνθιμο…

Σκηνοθεσία

Περνάμε στην κατηγορία της σκηνοθεσίας, όπου ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι –από την στιγμή που στις ταινίες είναι 10 και στην σκηνοθεσία 5 οι υποψηφιότητες- θα δημιουργηθούν γκρίνιες και απορίες. Και αν οι αδερφοί Κοέν πάντα έχουν τον τρόπο τους (με το κατά βάση συντηρητικό σινεμά τους, άλλωστε…) να πείθουν τα μέλη της Ακαδημίας, στην περίπτωση του Νόλαν έκαναν λάθος: το Inception (είτε το λάτρεψες, είτε σε κούρασε) είναι πρώτα και πάνω απ’όλα ταινία – αποτύπωση του οράματος του δημιουργού της.

Σε αντίθεση με το King’s Speech για παράδειγμα (και ας διαφωνήσετε πολλοί), όπου θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η μαγεία του είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα των ερμηνειών (και του σεναρίου) και λιγότερο –προσοχή: συγκριτικά πάντα αναφέρομαι- της σκηνοθετικής διεύθυνσης. Σε αμέσως επόμενο άρθρο θα διαβάσετε για τις 15 μεγάλες εκπλήξεις, οπότε δεν θα επεκταθώ άλλο…

Ερμηνείες

Συνεχίζω με τους ανδρικούς ρόλους. Ο Μπαρδέμ παραδίδει ίσως την σπουδαιότερη ερμηνεία της καριέρας του μπροστά σε μια κάμερα που ξεκάθαρα τον λατρεύει και πολύ χάρηκα που πήρε την υποψηφιότητα.

ΟΣΚΑΡ ΣΕ ΜΗ ΑΓΓΛΟΦΩΝΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Έστω και αν για πολλούς αυτό σήμανε τον αποκλεισμό του καταπληκτικού Ράιαν Γκόσλινγκ στο Blue Valentine που μπορεί να είναι και η ταινία της μισής σου ζωής (…). Εγώ ανήκω στους λίγους που θεωρούν ότι (καλό, χρυσό, άγιο, έξυπνο παιδί μεν, αλλά) ο Εϊσενμπεργκ δεν θα έπρεπε εξ’ορισμού να βρίσκεται στην πεντάδα, καθώς ο δημιουργός του Facebook είναι ουσιαστικά ένα απρόσωπο-πρόσωπο που ποτέ δεν είχε αντιληφθεί της διαστάσεις της «ανακάλυψής» του, ένας αντι-κοινωνικός, συνηθισμένος τίποτας, κάτι που δείχνει πάρα πολύ εύστοχα η (διαολεμένα σκηνοθετημένη) ταινία του Φίντσερ… Αφήστε που ευτυχώς γλυτώσαμε από τον κατατονικό Μαρκ Ουόλμπεργκ, λίγο το’χετε;

Έκπληξη φυσικά η παρουσία του Τζον Χοκς στον β’ αντρικό για το Winter’s Bone, έστω και αν έτσι έμεινε εκτός λίστας, όχι ο Άντριου Γκάρφιλντ (όπως πολλοί ίσως θα φανταστήκατε), αλλά ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ που τον βρήκα αναπάντεχα καλό στο Social Network… Παρεπιπτόντως, πλάκα έχει η κατάσταση με τον Τζέιμς Φράνκο: ο πρωταγωνιστής του 127 Hours (και υποψήφιος για α’ ανδρικού) είναι και συμπαρουσιαστής του σόου (με την Ανν Χαθαγουεϊ)! Φαντάζεστε να νικήσει (ελάχιστες οι πιθανότητες βέβαια…); Κάτι ανάλογο είχε συμβεί με τον Πολ Χόγκαν όταν ήταν υποψήφιος για το σενάριο στον «Κροκοδειλάκια» (ήμαρτον!)… Επίσης, ενδιαφέρον θα έχει αν η Ακαδημία δώσει το Όσκαρ στον Τζεφ Μπρίτζες τιμώντας έτσι δις τον ίδιο ρόλο (το είχε πάρει και ο Τζον Γουέιν στο αρχικό φιλμ)!

Η σειρά των γυναικείων ρόλων. Στον α’ γυναικείο και οι πέντε είναι μια χαρά ερμηνείες, αλλά αν δεν το πάρει η Νάταλι Πόρτμαν θα στείλω διάβημα! Μεγάλη απογοήτευση η απουσία της Μίλα Κούνις (διάβασε επίσης στο σχετικό αφιέρωμα που ακολουθεί) από τον β’ γυναικείο όπου η παρουσία της Έλενα Μπόναμ Κάρτερ είναι σχεδόν ανέκδοτο, διότι μιλάμε περίπου για miscast, ενώ εντύπωση προκάλεσε η παρουσία της μόλις 13χρονης Χέιλι Στάινφελντ για το True Grit και μπορεί να σε εντυπωσιάζει η ηλικία της, αλλά υπήρχε και μικρότερη: η 10χρονη (το 1973) Τατούμ Ο’Νιλ, η οποία είχε σηκώσει και κούπα μάλιστα για το «Paper Moon»...

Ακαταλαβίστικες υποψηφιότητες και απουσίες

Στα σενάρια είναι –κακό- αστείο η απουσία του Black Swan. Nα φανταστείτε ότι οι υπόλοιπες 9 ταινίες της δεκάδας είναι στα σενάρια, του έφαγε την συμμετοχή το Another Year (που ο ίδιος ο Μάικ Λι υποστηρίζει όπου σταθεί και όπου βρεθεί ότι δεν έχει σενάριο, απλά προκύπτουν διάλογοι…)! Για να μη μιλήσω για την απουσία της ταινιάρας του Αρονόφσκι από καλλιτεχνική διεύθυνση. Μπορεί να σας φαίνεται δευτερεύουσας σημασίας, αλλά αν είχε αυτά τα δύο και την Κούνις, με 8 υποψηφιότητες θα έπαιζε με διαφορετικές πιθανότητες για να πάρει το Όσκαρ σκηνοθεσίας που αξίζει όσο κανείς άλλος φέτος. Αλλά, καλύτερα έτσι, να το παίξουμε με 40 απόδοση να τους τα πάρουμε χοντρά! Περισσότερα για το στοίχημα στα Όσκαρ, στο επόμενο Move It που θα διανεμηθεί στις 10 Φεβρουαρίου…

Γελάει ο κόσμος επίσης με ορισμένα σκάνδαλα, δηλαδή την απουσία του Inception από το μοντάζ (και την παρουσία εκεί του King’s Speech), του Tron Legacy από τα ειδικά οπτικά εφέ, εκεί όπου είναι υποψήφιος ο Κλιντ Ίστγουντ με το Ηereafter επειδή κινηματογράφησε 10 λεπτά ένα τσουνάμι! Φοβερά πράγματα… Eπίσης, το γεγονός πως η Ακαδημία έκρινε πως φέτος 15 animation είναι άξια να συζητηθούν για υποψηφιότητες, οδήγησε σε 3 αντί για 5 (πρέπει να είναι από 16 και πάνω τα υποψήφια), με αποτέλεσμα να μην προκριθεί το υπέροχο Despicable Me. Γελοιότητες δηλαδή… Ευτυχώς που επέλεξαν το αριστουργηματικό Illusionist, εκεί τους βγάζω το καπέλο.

Επίσης, είναι φανερό ότι ο Σκοτ Ρούντιν γνωρίζει από παραγωγή ταινιών: είναι προτεινόμενος για δύο (!) ταινίες φέτος, το Social Network και το True Grit. Το είχαν πράξει ο Φράνσις Φορντ Κόπολα και ο Φρεντ Ρος για Νονό 2 και Συνομιλία το 1974 (πριν το 1951, οι παραγωγοί δεν αναφέρονταν στις υποψηφιότητες…).

Ακόμα καλύτεροι, οι αδερφοί Κοέν, οι οποίοι είναι τριπλά προτεινόμενοι φέτος για το True Grit σε σκηνοθεσία, παραγωγή και σενάριο!

Τις υποψηφιότητες για Όσκαρ μπορείτε να τις δείτε πολύ ωραία στημένες και τακτοποιημένες ΕΔΩ. Ούτε εμείς δεν θα τις παρουσιάζαμε καλύτερα (lol)!

Aπόστολος Κίτσος