Κάννες μες την χλίδα

Ξεκινά σήμερα Τετάρτη 11 Μαϊου, το διασημότερο και πιο λαμπερό κινηματογραφικό φεστιβάλ της Ευρώπης και όσοι θυμάστε (καλά, δεν είστε και υποχρεωμένοι) το περυσινό υποτονικό αντίστοιχο, ε, καμία σχέση. Ο πρόεδρος του 64ου Φεστιβάλ Καννών, Ζιλ Ζακόμπ και το team του, το πήραν πατριωτικά και επέλεξαν για το επίσημο διαγωνιστικό τμήμα, ταινίες από πολλούς διάσημους σκηνοθέτες που σίγουρα θα προβληματίσουν τους bookers όλων των στοιχηματικών εταιρειών για το που θα δοθεί ο Χρυσός Φοίνικας.

Αφού σας ενημερώσουμε ότι η διοργάνωση θα ξεκινήσει με το «Midnight in Paris» του Γούντι Άλεν με Όουεν Ουίλσον, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Μαριόν Κοτιγιάρ, Μάικλ Σιν και θα κλείσει με το «Les biens aimes» του Κριστόφ Ονορέ με Κατρίν Ντενέβ, Λουντιβίν Σανιέ, Κιάρα Μαστρογιάννι, να σας παραθέσουμε τις ταινίες του επίσημου διαγωνιστικού που μας τράβηξαν το ενδιαφέρον.

ΕΠΙΣΗΜΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

The Artist του Μισέλ Χαζαναβίτσιους με τους Ζαν Ντεζαρντέν, Τζον Γκούντμαν, Πενέλοπε Αν Μίλερ, Τζέιμς Κρόμγουελ.

Ο δημιουργός των λατρεμένων και υπερστιλάτων περιπετειών του πράκτορα OSS σε Κάιρο και Ρίο και με τον ίδιο πρωταγωνιστή (που έτσι κι αλλιώς έχει φάτσα για βωβό κινηματογράφο...) στον ρόλο ενός φημισμένου ηθοποιού του βωβού κινηματογράφου που μπαίνει στο περιθώριο με την έλευση του ήχου. Λεπτομέρεια: η ταινία θα είναι βωβή. Ε?

Melancholia του Λαρς Φον Τρίερ με τους Κίρστεν Ντανστ, Σαρλότ Γκενσμπούρ, Κίφερ Σάδερλαντ, Σαρλότ Ράμπλινγκ.

Η εμφάνιση ενός πλανήτη που βρισκόταν κρυμμένος πίσω από τον ήλιο και που βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη, την ώρα ενός γάμου, με τον Τζακ (ένας είναι ο Τζακ. Ο Μπάουερ) να βρίσκεται στο χάσιμο από τα λίγα που έχουμε δει, κάτι που έχει την πλάκα του. Δεν συγκρίνεται βέβαια, με την δήλωση του Τρίερ, ότι η ταινία του είναι «μια όμορφη ταινία για το τέλος του κόσμου». Yeah, right….

Drive του Νίκολας Ουίντινγκ Ρεφν με τους Ράιαν Γκόσλινγκ, Κάρεϊ Μάλιγκαν, Κριστίνα Χέντρικς.

Κανονικά δεν θα μας κέντριζε τόσο πολύ το ενδιαφέρον, καθώς ο Ρεφν είχε ενδιαφέρον με το Bronson, το πρώτο Pusher ήταν μια χαρά στυλιζαρισμένο, αλλά το Valhalla Rising ανυπόφορο. Με λίγα λόγια δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Αλλά από την μία ο Γκόσλινγκ –που μετά το Blue Valentine, είμαι διατεθειμένος να του συγχωρήσω και 3 γκελες…- στον ρόλο του στάντμαν που για έξτρα μεροκάματο τα βράδια κάνει τον οδηγό σε ληστείες (…), από την άλλη ένα clip που έπεσε στην αντίληψή μας που θυμίζει πολύ (μα πάρα πολύ) Mάικλ Μαν, ε, δεν θέλει και πολύ…

This must be the place του Πάολο Σορεντίνο με τους Σον Πεν, Φράνσες ΜακΝτόρμαντ, Χάρι Ντιν Στόουντον.

Δεν γίνεται να προσπεράσεις τη νέα ταινία του δημιουργού του εξαιρετικού «Il Divo», από την στιγμή μάλιστα που πρωταγωνιστεί και ο Σον Πεν (με μαλλί Ρόμπερτ Σμιθ των Cure που πρώτος είδες στο MOVE IT λίγο μετά το Πάσχα) στον ρόλο ενός πρώην ροκ σταρ που αποφασίζει να κυνηγήσει τον Ναζί που ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο του πατέρα του. Έλα όμως που στο trailer μιλάει σαν τον (I am) Sam και μας φαίνεται για τρελή μπαλαφάρα… Δεν πειράζει, εξάπτει περισσότερο την περιέργεια…

Sleeping beauty της Τζούλια Λι με τις Έμιλι Μπράουνινγκ, Ρέιτσελ Μπλέικ, Μάικλ Ντόρμαν.

Η ιστορία μιας κοπέλας που γίνεται πόρνη σε ένα ιδιαίτερο «γραφείο» που επιμένει να την κοιμίζει με υπνωτικά χάπια, ώστε να μην θυμάται την επόμενη μέρα τίποτα από όσα της έκαναν οι πελάτες της, θα μπορούσε να γίνει θέμα με άνδρα σκηνοθέτη, δεν γνωρίζουμε τι θα μας προσφέρει η πρωτοεμφανιζόμενη Λι και μάλιστα με την Μπράουνινγκ που στο Sucker Punch έθεσε υποψηφιότητα για Χρυσό Βατόμουρο με την ερμηνεία (;) της. Αυτός είναι και ο λόγος που μας κίνησε το ενδιαφέρον...

Once upon a time in Anatolia του Νούρι Τσεϊλάν με τους Μοχάμεντ Ουζουνέρ, Γιλμάζ Ερντογάν, Τανέρ Μπιρσέλ.

Και τις τρεις προηγούμενες φορές που βρέθηκε στο διαγωνιστικό, (με το «Μακριά» το 2003, τα «Κλίματα της Αγάπης» το 2006 και το «Τρεις Πίθηκοι» το 2008) οι ταινίες του Ερντογάν διακρίθηκαν, αλλά Χρυσό Φοίνικα δεν σήκωσαν. Μήπως ήρθε η ώρα με την ιστορία ενός γιατρού στα βάθη της Ανατολίας; Το λιγότερο εξαίσιο οπτικά, οφείλει να είναι.

La Piel Que Habito του Πέδρο Αλμοδοβάρ με τους Αντόνιο Μπαντέρας, Έλενα Ανάγια, Μαρίσα Παρέδες.

Ούτε η νέα δημιουργία του Αλμοδοβάρ μπορεί να περάσει απαρατήρητη με τον Μπαντέρας (ήμαρτον, anyway) στον ρόλο του πλαστικού χειρούργου που προσπαθεί να δημιουργήσει ένα νέο τύπο δέρματος κάνοντας πειράματα σε μια γυναίκα που κρατά αιχμάλωτη. Βέβαια, το τρέιλερ είναι ψιλογραφικό, για το Los abrazos rotos δεν κόψαμε και φλέβα, για να δούμε τι θα δούμε…

Hara-Kiri: Death of a Samurai του Τακάσι Μιίκε με τους Εμπίζο Ιτσικάουα, Χικάρι Μιτσουσίμα.

Πάλι με Σαμουράι και σπαθιά και «αεροπλανικές» μάχες ασχολείται ο Μιίκε; Πάλι και ξανά και ξανά γιατί είναι φοβερός στυλίστας και έφτιαξε και την πρώτη 3D ταινία που διαγωνίζεται στις Κάννες (ένας σαμουράι αποφασίζει να κάνει χαρακίρι στην αυλή ενός πλούσιου φεουδάρχη)... Να ψάξετε να βρείτε να δείτε το 13 Assassins που τους έστειλε όλους αδιάβαστους πέρυσι στην Βενετία και που πολύ σύντομα θα διαβάσετε κριτική στα Out There και αφήστε τα πολλά πολλά…

The tree of life του Τέρενς Μάλικ με τους Μπραντ Πιτ, Σον Πεν, Τζέσικα Τσαστέιν.

Νέο φιλμ από τον μέγα Μάλικ των 6 ταινιών στα 35 χρόνια (..) με ένα αριστουργηματικό τρέιλερ για την ιστορία μιας οικογένειας στην δεκαετία του 50 και την προσπάθεια ενός από τα τρία της παιδιά, να συμφιλιωθεί με την μνήμη του καταπιεστικού πατέρα του. Τα πολλά λόγια είναι φτώχια με αυτόν τον ποιητή των εικόνων, το περιμένουμε πως και πως.

Αντίθετα, δεν βρίσκω και κανένα τρελό ενδιαφέρον στο Habemus Papam του Νάνι Μορέτι (απεχθάνομαι και την έννοια του Πάππα στην θρησκεία, γενικά), εκτός και αν δώσει πολύ χιούμορ στην ιστορία του Πάππα που ζητάει ψυχαναλυτή, κάτι που το βλέπω χλωμό λόγω της ιδιαιτερότητας του θέματος. Οι αδερφοί Νταρντέν θα είναι οι κλασσικοί αδερφοί Νταρντέν στο Le Gamin Au Velo με την γνώριμη ωμή και κλινικά εύστοχη ματιά τους στην ιστορία ενός παιδιού που ψάχνει τον πατέρα του και βρίσκει μια… οικογένεια. Μπαίνει η άνοιξη, δεν έχω όρεξη για βέλγικο ρεαλισμό. Ποτέ δεν ήμουν φαν του Καουρισμάκι, ενώ δεν καταλαβαίνω τον ντόρο για την νέα ταινία (We need to talk about Kevin με την Τίλντα Σουίντον) της Λιν Ράμσεϊ που γύρισε το υπερεκτιμημένο Morvern Callar (2002) και από τότε… τίποτα. Και δεν είναι Μάλικ, σε διαβεβαιώ.

ΛΟΙΠΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Από τα εκτός συναγωνισμού ξεχωρίζουν τα «Οι πειρατές της Καραϊβικής σε άγνωστα νερά» με Τζόνι Ντεπ, Πενέλοπε Κρουζ, «Beaver» της Τζόντι Φόστερ με τον Μελ Γκίμπσον να δείχνει πιο γκροτέσκος από ποτέ και «La Conquet» του Ξαβιέ Ντουρινζέ με θέμα την βιογραφία του Πρωθυπουργού της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί.

Μερικά πολύ ενδιαφέροντα φιλμάκια έχει το Ένα Κάποιο Βλέμμα, εκεί που έσκισε πρόπερσι ο Λάνθιμος με τον Κυνόδοντα. Ταινία έναρξης, το «Restless» (φωτό 4) του Γκας Βαν Σαντ με την Μία Βασικόφσκα πρωταγωνίστρια σε μια ιστορία εφήβων και λήξης το «Elena» (φωτό 1) του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ, του Ρώσου δημιουργού της εξαιρετικής «Επιστροφής».

Έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση το ρουμανικό σινεμά και σίγουρα θα δούμε το νέο προϊόν του: «Loverboy» (φωτό 2) του Καταλίν Μιτουλέσκου, παραγωγός του «Οταν Θέλω να Σφυρίξω, Σφυρίζω» με τον ίδιο πρωταγωνιστή (Γκεόργκε Πιστερεάνου), στο ρόλο ενός μαστροπού που προωθεί γυναίκες σε δίκτυο εμπόρων λευκής σάρκας. Και βέβαια το «Martha Marcy May Marlene» (φωτό 3) του Σον Ντέρκιν που καταχειροκροτήθηκε στο φετινό Sundance με την Ελίζαμπεθ Ολσεν στον ρόλο μιας γυναίκας με βεβαρυμένο αυτοκαταστροφικό παρελθόν που προσπαθεί να επανενταχθεί στην οικογένειά της. Παίζει και ο Τζον Χοκς που φέτος προτάθηκε για Όσκαρ β’ ανδρικού με το «Winter’s Bone».

Α. Κ.