Αφιέρωμα: Διάσημοι σκηνοθέτες επιστρέφουν στην παιδική τους ηλικία

Δημοσίευση: 22 Δεκ. 2021, 17:52
Συντάκτης:

Κάποτε και οι σκηνοθέτες υπήρξαν παιδιά. Και ορισμένοι εξ αυτών δεν δίστασαν να μας αναδείξουν τις στιγμές που βίωσαν ως παιδιά στην μεγάλη οθόνη επαναφέροντας τις παιδικές τους αναμνήσεις, άλλοτε αρκετά κοντά σε αυτό που πράγματι βίωσαν και άλλοτε με έντονα μυθοπλαστικά στοιχεία. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα παρατηρούμε αρκετές ταινίες που βασίζονται στην παιδική ηλικία των ίδιων των σκηνοθετών τους, σαν να στράφηκαν στα δικά τους βιώματα και μέσω αυτών να μας παρουσιάσουν άλλοτε πιο δραματικές και άλλοτε πιο κωμικές ιστορίες ενηλικίωσης. Με αφορμή το The Hand of God του Paolo Sorrentino που βγήκε στις ελληνικές αίθουσες και από 15 Δεκεμβρίου είναι διαθέσιμο στο Netflix, ας θυμηθούμε κάποιες πρόσφατες αλλά και κάποιες παλαιότερες ταινίες βασισμένες στην παιδική ηλικία των σκηνοθετών τους και ας δούμε πώς περίπου ήταν και δρούσαν πριν γίνουν κορυφαίοι σκηνοθέτες.

<a href="/afieromata/afieroma-i-mageia-tis-kinimatografikis-aithoysas/67698">Αφιέρωμα: Η μαγεία της κινηματογραφικής αίθουσας</a>ΣΧΕΤΙΚΑΑφιέρωμα: Η μαγεία της κινηματογραφικής αίθουσας

Steven Spielberg - The Fabelmans

Και ξεκινάμε με μια ταινία που ακόμα δεν είναι έτοιμη, καθώς είναι στην φάση της προπαραγωγής αλλά ήδη ξέρουμε κάποια πράγματα. Κατ' αρχάς είναι η νέα ταινία του Steven Spielberg, μετά το φαντασμαγορικό West Side Story. Στην νέα του ταινία, ένα coming-of-age δράμα, σε σενάριο Tony Kushner, με τον οποίο συνεργάστηκε και για το West Side Story, αλλά και για άλλες ταινίες (Μόναχο, Λίνκολν), θα ακολουθεί την ιστορία του Sammy Fabelman και της οικογένειάς του, βασισμένος στην δική του παιδική ηλικία στην Αριζόνα. Την ιδέα την είχε ήδη από το 1999 με τίτλο I ll be Home. Τους γονείς θα τους υποδύονται οι Michelle Williams και Paul Dano και ο Seth Rogen τον θείο.

Kenneth Brannagh - Belfast

Μια από τις καινούργιες ταινίες που βασίζονται στην παιδική ηλικία του σκηνοθέτη είναι το Belfast του Kenneth Branagh που έχει ξεκινήσει να προβάλλεται σε χώρες του εξωτερικού αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές και κάνοντάς την να θεωρείται από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς που ίσως την δούμε στα Όσκαρ. Στην Ελλάδα ακόμα δεν έχει προβληθεί. Σε σενάριο του ίδιου, το Belfast διηγείται την ιστορία ενός παιδιού στην Ιρλανδία των 60s και συγκεκριμένα στην πόλη του τίτλου. Η ταινία μιλάει και για τα πολιτικοκοινωνικά ζητήματα που ταλάνιζαν την περιοχή εκείνη την εποχή, όλα ιδωμένα μέσα από τα μάτια του εννιάχρονου αγοριού. Η αλήθεια είναι πως ο Brannagh δεν μας είχε συνηθίσει σε τόσο προσωπικές ταινίες. Στην ταινία παίζει και η Judi Dench.

Alfonso - Cuaron Roma

Πριν έρθουν τα Παράσιτα, το Roma, μια ξενόγλωσση ταινία, είχε καταφέρει να προταθεί για δέκα βραβεία Όσκαρ, κερδίζοντας δύο (διεύθυνση φωτογραφίας και σκηνοθεσίας) και τα δύο για τον Alfonso Cuaron, τον σκηνοθέτη του Roma. Ήταν η πρώτη φορά που σκηνοθέτης κερδίζει Όσκαρ για μη αγγλόφωνη ταινία και η πρώτη φορά που σκηνοθέτης παίρνει ταυτόχρονα και Όσκαρ φωτογραφίας. Τοποθετημένη στα 1970, με ερασιτέχνες ηθοποιούς, παρακολουθούμε την ζωή μιας οικιακής βοηθού στο Μεξικό που ζει στην περιοχή Roma της πόλης του Μεξικό. Η ταινία απέσπασε τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας. Το Roma είναι μια αυτοαναφορική ταινία αναπόλησης των παιδικών χρόνων του Cuaron στο Μεξικό.

Paolo Sorrentino - The Hand of God

Η ταινία από την οποία αφορμάται το παρόν κείμενο είναι η νέα δημιουργία του ιταλού σκηνοθέτη Paolo Sorrentino, το The Hand of God που είναι διαθέσιμο στο Netflix. Είναι η πρώτη του ταινία μετά το όχι και τόσο καλό Loro για τον Silvio Berlusconi. Και εδώ εννοείται πως υπάρχει ρόλος για τον αγαπημένο του Toni Servillo. Όπως λέει και ο τίτλος, η ταινία σχετίζεται με τον ποδοσφαιριστή σταρ Diego Maradona, την περίοδο που έπαιζε η Αργεντινή με την Ιταλία. Ένα αγόρι στην Νάπολη των 80s θέλει πάρα πολύ να τον δει. Πολύ καλός στον ρόλο ο νεαρός Filippo Scotti. Είναι από τις καλές ταινίες του Sorrentino για έναν σαν τον γράφοντα που δεν είναι γενικότερα θαυμαστής του.

Richard Linklater - Boyhood

Και πάμε λίγο πιο πίσω στο εξαιρετικό Boyhood του ευρηματικού Richard Linklater. Το 2014 κυκλοφορεί η ταινία έπειτα από δώδεκα χρόνια γυρισμάτων, ώστε να δείξει σε πραγματικό χρόνο το πώς μεγαλώνει το παιδί και οι γονείς του, κάτι που έγινε για πρώτη φορά στο σινεμά. Γονείς οι Ethan Hawke και Patricia Arquette. Η ταινία κέρδισε βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου, προτάθηκε για έξι βραβεία Όσκαρ κερδίζοντας ένα για Β' Γυναικείο Ρόλο για την Arquette, κάτι που έκανε τον John Stewart να πει πως η καλύτερη ταινία της χρονιάς δεν κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Για την ιστορία το κέρδισε το Birdman.

Noah Baumbach - The Squid and the Whale

Noah Baumbach και Wes Anderson συναντήθηκαν σε αυτή την ταινία του 2005 με τον πρώτο ως σκηνοθέτη και σεναριογράφο και τον δεύτερο ως παραγωγό. Δύο ιδιαίτεροι δημιουργοί του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά. Ο Baumbach επιστρέφει στα παιδικά του χρόνια μέσα από μια οικογένεια στα 80s που ζει στο Brooklyn και το μικρό αγόρι καλείται να διαχειριστεί το διαζύγιο των γονιών του. Η ταινία προτάθηκε για Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου.

Spike Lee - Crooklyn

Ο Spike Lee δεν αντιστάθηκε και έδωσε και εκείνος μια μυθοπλαστική εκδοχή της παιδικής του ηλικίας στην ταινία Crooklyn το 1994. Μπρούκλιν 1973 ένα μικρό κορίτσι ζει με την οικογένειά του, τα τέσσερα αδέρφια της και τους γονείς της. Ο ίδιος ο Lee κρατά ένα ρόλο για τον εαυτό του ενώ το σενάριο το γράφει μαζί με τα δύο αδέρφια του, την Joie και τον Cinque.

Woody Allen - Radio Days

Τι κοινό έχουν οι δύο προηγούμενοι σκηνοθέτες, Baumback και Lee; Την επιρροή του Woody Allen στο έργο τους. Ο σπουδαίος αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός ανέκαθεν έκανε ένα αυτοβιογραφικό και αυτοαναφορικό σινεμά, όσο και αν το έχει αρνηθεί. Αν θυμηθούμε και την φράση του αγαπημένου του Federico Fellini, ότι κάθε ταινία είναι αυτοβιογραφική, τότε επιβεβαιώνεται αυτή η άποψη. Μια από εκείνες είναι το Radio Days του 1987 με πρωταγωνιστές τον ίδιο, τον Danny Aiello, τον Jeff Daniels, τον Larry David, την Mia Farrow και την Diane Keaton. Βρισκόμαστε στα 40s, την περίοδο που μεγαλώνει ο πρωταγωνιστής, ένα αγόρι, παράλληλα με την χρυσή εποχή του ραδιοφώνου. Μια ωδή τόσο στο ραδιόφωνο όσο και στην διαδικασία ενηλικίωσης, μέσα πάντα από το γουντιαλενικό χιούμορ.

Ingmar Bergman - Fanny and Alexander

Αγαπημένος σκηνοθέτης του Allen, ο τεράστιος σουηδός σκηνοθέτης Ingmar Bergman. Το 1982 αποφασίζει να σκηνοθετήσει την τελευταία του ταινία, όπως είχε πει, κάτι που έγινε καθώς οι επόμενες ταινίες που δημιούργησε ήταν για την τηλεόραση. Έτσι το κινηματογραφικό κύκνειο άσμα του έμελλε να είναι και το πιο αυτοαναφορικό, αναφερόμενος στην παιδική του ηλικία, πάντα βέβαια με μια μυθοπλαστική διάθεση. Η Fanny και ο Alexander, δύο παιδιά που μεγαλώνουν στις αρχές του 20ού αιώνα στην Σουηδία με αρκετές δυσκολίες, ιδίως έπειτα από τον θάνατο του πατέρα του και την γάμο της μητέρας τους με έναν πάστορα. Ο πατέρας του Bergman πράγματι ήταν πάστορας και ήταν δύο αδέρφια (δύο αγόρια), αν και σύμφωνα με μελετητές δεν πέρασε τόσο δύσκολα όσο θέλει να δείξει μέσα από την ταινία. Είναι από εκείνες τις υπερβολές που αρεσκόταν να διατυπώνει.

Δεν είναι ο μόνος σπουδαίος σκηνοθέτης του παρελθόντος που επεδίωξε να μας δείξει τον εαυτό του ως παιδί. Το ίδιο έκανε ο Louis Malle στο Au Revoir les Enfants (φωτό) το 1987 με το οποίο κέρδισε Χρυσό Λέοντα στην Βενετία. Αντίστοιχα, ο Francois Truffaut στο The 400 Blows το 1959, μια από τις πρώτες ταινίες και τις πιο κομβικές της γαλλικής Nouvelle Vague που του έδωσε βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάννες και υποψηφιότητα για Όσκαρ σεναρίου, αλλά και ο  Federico Fellini στο Amarcord το 1973 για ένα αγόρι που μεγαλώνει στην φασιστική Ιταλία των 30s. Η ταινία κέρδισε Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και προτάθηκε για Όσκαρ σκηνοθεσίας και σεναρίου. Μια ταινία που ίσως δεν μοιάζει τόσο αυτοβιογραφική είναι το The Tree of Life του Terrence Malick και αυτό γιατί πολλοί μπορεί να μην κατάλαβαν και πολλά μιας και ο σκηνοθέτης είχε ήδη περάσει στο πιο ελλειπτικό ύφος της όψιμης φιλμογραφίας του. Ένα αγόρι μεγαλώνει στο Τέξας των 50s με τον Brad Pitt να υποδύεται τον πατέρα και τον Sean Penn τον γιο όταν μεγαλώνει. Η ταινία κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα και προτάθηκε για τρία Όσκαρ, καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και φωτογραφίας.

Περισσότερα σινεφιλικά αφιερώματα μπορείτε να αναζητήσετε σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον blog.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
15 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos