Αφιέρωμα: Διάσημες ταινίες που δεν έγιναν ποτέ

Πολλές ταινίες εντυπωσίασαν με το αποτέλεσμα που είδαμε επί της οθόνης. Άλλες πάλι εντυπωσίασαν παρόλο που δεν έγιναν ποτέ και ίσως δεν γίνουν. Ο λόγος; Ότι πρόκειται για πολύ ενδιαφέροντα πρότζεκτς που θα βλέπαμε από πολύ σπουδαίους σκηνοθέτες και έτσι κατέληξαν να είναι μυθικές ακόμα και αν δεν υπάρχει ούτε ένα πλάνο από εκείνες. Μια από τις ταινίες που θα ήταν απραγματοποίητη, αλλά εν τέλει ξεπέρασε τις αντιξοότητες, είναι το The Man who Killed Don Quixote του Terry Gilliam. Ποιες είναι όμως εκείνες που δεν τα κατάφεραν ακόμα;

ΣΧΕΤΙΚΑΑφιέρωμα: Σκηνοθέτες που έκαναν remake στον εαυτό τους

Sergei Eisenstein-An American Tragedy

Ο σπουδαίος σκηνοθέτης του σοβιετικού κινηματογράφου, Sergei Eisenstein, είχε σκοπό να μεταφέρει στο σινεμά το αμερικανικό μυθιστόρημα του Theodore Dreiser, An American Tragedy. Το 1930 διάβασε το σενάριο ο παραγωγός της Paramount, David O. Selznick και του άρεσε πολύ. Σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου, ήταν ό,τι καλύτερο είχε διαβάσει ποτέ μέχρι τότε. Ωστόσο, δεν θεώρησαν ότι θα μπορούσε να είναι επικερδής. Σε συνδυασμό με το ότι πρόκειται για έναν σοβιετικό σκηνοθέτη και με όλη την αντικομμουνιστική λαίλαπα στην ΗΠΑ δεν βοήθησαν στο να ευοδωθεί αυτή η συνεργασία. 

Salvador Dali-Giraffes on Horseback Salad

Ο ισπανός σουρεαλιστής καλλιτέχνης ήταν πολυπράγμων. Μεταξύ των δραστηριοτήτων του ασχολήθηκε και με τον κινηματογράφο, σε ταινίες όπως το Ανδαλουσιανός Σκύλος και Χρυσή Εποχή με τον Louis Bunuel ή στην σκηνή ονείρου στην χιτσκοκική ταινία Spellbound. Ήθελε όμως να κάνει και μια σουρεαλιστική κωμωδία με τους αδερφούς Marx, βασισμένος σε ένα σενάριο γραμμένο το 1937. Και τι άλλο θα είχε; Καμηλοπαρδάλεις και άλλα γνώριμα μοτίβα της σουρεαλιστικής ζωγραφικής του, γύρω από ένα love story ανάμεσα σε έναν ισπανό αριστοκράτη και μια γυναίκα το πρόσωπο της οποίας δεν θα έβλεπε το κοινό. Ο Grpucho Marx θεωρούσε ότι δύσκολα μπορεί να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο, ενώ ο Harpo Marx για χρόνια προσπαθούσε να το κάνει πραγματικότητα, αλλά ανεπιτυχώς. Επιθυμία τους ήταν επίσης το soundtrack της ταινίας να γραφτεί από τον Cole Porter. 

Ο Stanley Kubrick είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που έκανε μια τεράστια καριέρα με λίγες ταινίες αλλά με ταινίες που η καθεμία ανήκει σε διαφορετικό φιλμικό είδος. Πολλά είναι και τα πρότζεκτς που δεν κατάφεραν να φτάσουν στην μεγάλη οθόνη, όπως το The Burning Secret του Stefan Zweig, το Aryan Papers γύρω στο 1976, σχετικά με το Ολοκαύτωμα. Έπειτα όμως από την προβολή της Λίστας του Τσίντλερ του Steven Spielberg το 1993, κατάλαβε ότι δεν θα μπορούσε να γίνει στο σινεμά μια ταινία σχετικά με το Ολοκαύτωμα έτσι όπως θα έπρεπε και προχώρησε σε άλλα σχέδια. Το 2009 επανήλθε η ιδέα του Kubrick, ενώ δεν ζούσε, με σκοπό να την σκηνοθετήσει είτε ο Ang Lee είτε ο Roman Polanski ενώ το 2020 ο Luca Guadagnino μπήκε στον πειρασμό, μένει να δούμε αν θα γίνει. Είναι πολλά ακόμα αλλά μια είναι η σπουδαιότερη ταινία που δεν έγινε ποτέ, το Napoleon. Άλλωστε και το βιβλίο που έχει γραφτεί για την ταινία ονομάζεται Stanley Kubrick's Napoleon: The Greatest Movie Never Made. Η ταινία θα αφορούσε φυσικά τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη και θα ήταν η επόμενη έπειτα από την Οδύσσεια του Διαστήματος. Ο τελειομανής σκηνοθέτης είδε κάθε ταινία που είχε γίνει έως τότε για εκείνον ή για εκείνη την εποχή, από το Napoleon του Abel Gance μέχρι την σοβιετική σειρά Πόλεμος και Ειρήνη, αν και τίποτα από όσα είδε δεν του άρεσε. Διάβασε δεκάδες βιβλία και έγραψε ένα σενάριο το οποίο είναι διαθέσιμο, μπορεί κανείς να το βρει και να το διαβάσει. Επισκέφτηκε την Γαλλία, η ταινία θα γυριζόταν στα μέρη που πήγε πράγματι ο Ναπολέοντας. Αρχική επιλογή για τον ρόλο ήταν ο David Hemmings και αργότερα ο Jack Nicholson. Για τον ρόλο της Ιωσηφίνας ήθελε την Audrey Hepburn. Ποιος ήταν ο σκοπός του; "Να δημιουργήσω την καλύτερη ταινία όλων των εποχών". Γιατί δεν προχώρησε; Αφενός το τεράστιο κόστος, αφετέρου το 1970 κυκλοφόρησε η ταινία Waterloo για την μάχη στο Βατερλό που έχασε ο Ναπολέων και που εισπρακτικά η ταινία ήταν πράγματι Βατερλό, κάτι που έκανε τους παραγωγούς να φοβηθούν να κάνουν και άλλη ταινία παρόμοιας θεματικής. Ο κόπος του βέβαια δεν πήγε χαμένος καθώς η έρευνα που είχε κάνει, αξιοποιήθηκε για τον Barry Lyndon (1975). To 2013 o Steven Spielberg ανακοίνωσε πως ετοιμάζει τηλεοπτική σειρά βασισμένη στο σενάριο του Kubrick, αλλά το 2016 το HBO ανακοίνωσε πως ετοιμάζει σειρά σε σκηνοθεσία του Cary Joji Fukunaga. Καμία από τις δύο δεν έχει πραγματοποιηθεί. Αντ' αυτών, το 2018 ο γάλλος τραγουδιστής όπερας και ηθοποιός David Serero μετέφερε σε θέατρο της Νέας Υόρκης το σενάριο της ταινίας. 

Alfred Hitchcock-The Island That Wants to be Visited-Kaleidoscope-The Short Night

Ο μετρ του τρόμου και του σασπένς, ο δαιμόνιος και εξαιρετικός Alfred Hitchcock έχει αφήσει πολλά σχέδια απραγματοποίητα. Μεταξύ άλλων, το Number 13, που απεδείχθη γρουσούζικο. Θα ήταν το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1922, μια ασπρόμαυρη βουβή ταινία. Πρόλαβαν να γυριστούν λίγες σκηνές πριν αποφασιστεί η διακοπή της. Το 1939 σκέφτηκε να κάνει ταινία το προ εικοσαετίας ναυάγιο του Τιτανικού με παραγωγό τον θρυλικό και παρεμβατικό David O. Selznick. Εν τέλει το σχέδιο βάλτωσε και έτσι οι δυο τους προχώρησαν στην Rebecca. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 σκόπευε να κάνει μια νέα εκδοχή του Άμλετ του Shakespeare με τον Cary Grant. Άλλες ταινίες που θα έκανε είναι το Flamingo Feather (1956) με τους James Stewart και Grace Kelly αλλά τελικά έκανε το The Man who Knew Too Mych, το The Wreck of the Mary Deare (1959) με τον Gary Cooper, αλλά τελικά προτιμήθηκε το North by Northwest, το The Blind Man (1960), ένα θρίλερ με τον James Stewart, που θα ακολουθούσε το Ψυχώ. Αυτά όμως που έφτασαν πιο κοντά είναι το The Island That Wants to Be Visited ή Mary Rose (1964). Είναι η ταινία που θα έκανε μετά την Marnie και θα ήταν η τρίτη του συνεργασία με την Tippi Hedren, έπειτα από τα Birds και Marnie. Η Universal του είχε δώσει το ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει αρκεί να είχε προϋπολογισμό κάτω από τρία εκατομμύρια δολάρια, κάτι που δεν συνέβη με αυτή την ταινία. Ίσως η πιο γνωστή και που εν μέρει έγινε είναι το Kaleidoscope. Εν μέρει έγινε διότι ιδέες από αυτή την ταινία χρησιμοποιήθηκαν αργότερα για το Frenzy (1972). Η ταινία θα γινόταν μετά τα μέσα της δεκαετίας 1960, ως πρίκουελ του Shadow of a Doubt. Είχε δείξει το σενάριο στον φίλο του, Francois Truffaut και του άρεσε. Είχαν ακουστεί τα ονόματα των Michael Caine και Robert Redford. Η άλλη ταινία είναι το The Short Night, βασισμένος στο ομώνυμο μυθιστόρημα. Την περίοδο που έκανε το Topaz (1969), είχε ανακοινωθεί αυτή η ταινία. Ένα ρομαντικό θρίλερ για έναν διπλό πράκτορα για τον ρόλο του οποίου είχε σκεφτεί τον Walter Matthau, ο οποίος είχε κάνει γκεστ σε ένα επεισόδιο της σειράς του. Είχαν ακουστεί τα ονόματα του Sean Connery, Clint Eastwood και Steve McQueen, ενώ για τον βασικό γυναικείο ρόλο η Catherine Deneuve ή η Liv Ullmann. Τα γυρίσματα θα γινόντουσαν στην Φινλανδία. Το 1979 ο σκηνοθέτης αρρώστησε και έτσι δεν έγινε ποτέ. Το 1980 έφυγε από τη ζωή. 

Carl Theodor Dreyer-Jesus

Ο μέγας δανός σκηνοθέτης Carl Theodor Dreyer είχε σκοπό να μεταφέρει στο σινεμά την ζωή του Ιησού από την Ναζαρέτ. Η ιδέα του ήρθε έπειτα από την ταινία του για την Ιωάννα της Λορένης το 1927, με το σενάριο να γράφεται γύρω στα 1930. Σύμφωνα με σημειώσεις του, ο δικός του Ιησούς θα ήταν πιο ανθρώπινος, θα πάταγε στην γη και δεν θα πετούσε στα σύννεφα, σε μια εκδοχή μακριά από τις εκκλησιαστικές αποτυπώσεις. Η ταινία δεν μπόρεσε να γίνει τότε και επανήλθε στο προσκήνιο το 1949, έπειτα από τα δεινά του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στόχος της ταινίας να δείξει ότι ο εβραϊκός λαός δεν εναντιώθηκε στον Ιησού, όπως συχνά πιστεύεται, δεδομένης και της οξείας αντισημιτικής χρειάς που έλαβε ο Πόλεμος, με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το Ολοκαύτωμα. Τελικά, ούτε τότε κατέστη εφικτό. 

Pier Paolo Pasolini-Oresteia

Το Notes Towards an African Orestes είναι ένα ντοκιμαντέρ του 1970 που σκηνοθέτησε ο ίδιος ο Pier Paolo Pasolini σχετικά με μια ταινία που ήθελε να κάνει και δεν κατάφερε ούτε μέχρι την στιγμή του ντοκιμαντέρ, ούτε εν τέλει μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1975. Η ταινία θα αφορούσε την δική του ανάγνωση στην Ορέστεια του Αισχύλου. Άλλωστε, εκτιμούσε πολύ την αρχαία ελληνική λογοτεχνία, έχοντας σκηνοθετήσει τον Οιδίποδα Τύραννο και την Μήδεια με την Μαρία Κάλλας. Η Ορέστεια του θα τοποθετούταν στην Αφρική. Ο Pasolini ενδιαφερόταν άλλωστε να μεταφέρει τα αρχαία δράματα εμποτισμένα με σύγχρονα μηνύματα. Η ταινία για διάφορους λόγους δεν μπόρεσε να υλοποιηθεί. 

megalopolis

Francis Ford Coppola-Megalopolis

Εδώ και πάνω από μια εικοσαετία, αφού ολοκλήρωσε την τριλογία του Νονού, ο Francis Ford Coppola προσπαθεί να σκηνοθετήσει την Μεγαλόπολη, μια ταινία για έναν αρχιτέκτονα της Νέας Υόρκης, ο οποίος προσπαθεί να κτίσει μια ουτοπική πόλη. Με ένα σενάριο 212 σελίδων και με το όνειρο να κάνει μια ταινία μεγέθους Cecil B. DeMille, υπήρξαν πολλές φορές που έφτασε κοντά στο να γίνει αλλά κάτι ανέστειλε την παραγωγή της. Το 2001 όλα έδειχναν πως θα υλοποιηθεί, αλλά έπειτα από την τρομοκρατική ενέργεια της 11/9 δεν θεωρήθηκε σωστό να βγει μια ταινία για μια Νέα Υόρκη που έχει υποστεί καταστροφή και γίνεται προσπάθεια να ανοικοδομηθεί. Πιο πρόσφατα, το 2019, ξαναήρθε στο προσκήνιο η Megalopolis, με φήμες να λένε ότι έφτασε η ώρα να γίνει. Αλλά αρχές του 2020 ξαναμπήκε στον πάγο λόγω της πανδημίας του Covid-19. Μένει να δούμε αν μετά το τέλος της πανδημίας, θα προλάβει να την υλοποιήσει. Ονόματα ηθοποιών πολλά. Είχαν ακουστεί οι Warren Beatty, Kevin Spacey, Jude Law και άλλοι. 

Michael Cimino-The Fountainhead

Ο Michael Cimino έχει μείνει για δύο λόγους στην ιστορία του σινεμά, για το εξαιρετικό Deer Hunter (1978) με τον Robert de Niro που κέρδισε Όσκαρ καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας και για την τιτανοτεράστια αποτυχία του Heaven's Gate (1980) που του έδωσε Χρυσό Βατόμουρο χειρότερης σκηνοθεσίας, τεράστιο στραπάτσο στα εισιτήρια και στην ουσία τον απομάκρυνε από το σινεμά, καθώς όλες οι ταινίες που έκανε στα 80s, έπειτα από αυτήν, απέτυχε, στα 90s έκανε μόνο μια ταινία και έπειτα αποσύρθηκε μέχρι τον θάνατό του το 2016. Γι΄αυτό και έχει αφήσει πάρα πολλά πρότζεκτς που δεν κατάφερε ποτέ να υλοποιήσει. Ανάμεσα σε άλλα συναντάμε μια βιογραφία για τον Frank Costello, με τον Robert de Niro ως πρωταγωνιστή, έπειτα από την συνεργασία του στον Ελαφοκυνηγό. Επίσης, ενδιαφέρον θα είχε το Pearl για την Janis Joplin, και οι δύο ταινίες για λογαριασμό της 20th Century Fox. Πριν τον Ελαφοκυνηγό, είχε σκεφτεί να μεταφέρει στο σινεμά το Έγκλημα και Τιμωρία του Ντοστογιέφσκι, ενώ το 1982 είχε σκεφτεί να κάνει ταινία για την ζωή του ρώσου συγγραφέα με παραγωγό τον Carlo Ponti. Αυτό όμως που έφτασε πιο κοντά να γίνει ταινία είναι το The Fountainhead, με πρωταγωνιστή τον Clint Eastwood, βασισμένος στο ομώνυμο μυθιστόρημα. Η ταινία αυτή θα κυκλοφορούσε μέσα στα 70s, ίσως πριν τον Ελαφοκυνηγό.  

Sergio Leone-Leningrad

Το 1982 και ενώ ο μετρ των spaghetti western, Sergio Leone, γύριζε το Κάποτε στην Αμερική (1984), ήθελε η επόμενη ταινία του να είναι η μεταφορά του μυθιστορήματος "οι 900 μέρες", σχετικά με την πολιορκία του Λένινγκραντ επί 900 μέρες από τους ναζί κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στην ταινία, ο Robert de Niro θα είχε τον ρόλο ενός αμερικανού φωτογράφου που εξιστορεί τα γεγονότα της πολιορκίας, καθώς είναι παγιδευμένος στην πόλη, ενώ παράλληλα είναι ερωτευμένος με μια Ρωσίδα με την οποία θα προσπαθήσει να επιβιώσει κατά την διάρκεια του πολέμου. Στο τέλος θα πέθαινε και η τραγική ειρωνεία θα ήταν ότι η μέρα του θανάτου του θα ήταν η τελευταία μέρα της πολιορκίας. Ο συνεργάτης του, Ennio Moricone, για άλλη μια φορά θα έγραφε μουσική. Είχε βρει και παραγωγούς. Θα άρχιζαν τα γυρίσματα το 1990 αλλά εν τέλει δεν έγινε ποτέ, διότι ο σκηνοθέτης έφυγε από την ζωή έπειτα από καρδιακή προσβολή το 1989. Ο Alex Cox προσφέρθηκε να τον αντικαταστήσει αλλά δεν έγινε. Ο επίσης ιταλός σκηνοθέτης Giuseppe Tornatore σκόπευε να το μεταφέρει στο σινεμά, αλλά ούτε εκείνος το έχει κάνει μέχρι στιγμής. 

Heart of Darkness

Orson Welles-Heart of Darkness

Το τρομερό παιδί του κλασικού Χόλιγουντ, ο άνθρωπος που τάραξε το σινεμά με τον θρυλικό Πολίτη Κέιν, άφησε ταινίες ανολοκλήρωτες, όπως το The Other Side of the Wind, που ολοκληρώθηκε μετά θάνατον, και άλλα σχέδια που δεν έγιναν καν, όπως η δική του εκδοχή στον Δον Κιχώτη του Θερβάντες, στον Σιρανό ντε Μπερζεράκ, στον Βασιλιά Λιρ μεταξύ άλλων. Ένα πλάνο που έφτασε αρκετά κοντά στο να γίνει ταινία είναι η νουβέλα του Joseph Conrad, Heart of Darkness. Μια ταινία που θα ήταν υπό την οπτική γωνία του αφηγητή, άρχισε να γυρίζεται το 1940, και έπειτα από λίγα γυρίσματα η RKO Pictures την ακύρωσε εξαιτίας οικονομικών ζητημάτων. Ο ίδιος θα σκηνοθετούσε, θα έγραφε το σενάριο και θα έπαιζε, κάτι που δεν έγινε και την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε ο Πολίτης Κέιν και όλα έμειναν στην ιστορία. Το βιβλίο αυτό μεταφέρθηκε εν τέλει στο σινεμά το 1979 από τον Francis Ford Coppola. Και ο τίτλος της ταινίας...Apocalypse Now.

Tim Burton-Superman Lives/Reborn

Έπειτα από την επιτυχημένη προσέγγισή του στον Batman με τον Michael Keaton, η DC ήθελε την αναγέννηση και του Superman από τον ίδιο σκηνοθέτη, τον Tim Burton. Η ταινία θα λεγόταν Superman Lives ή Reborn. Η ταινία θα ήταν βασισμένη στο κόμικ του 1992, The Death of Superman και θα ξεκινούσε γυρίσματα τον Απρίλιο του 1998 με τον Nicolas Cage ως Superman. Η φωτογραφία δεν είναι ψέμα ή μοντάζ, είναι η στολή του Superman που θα φόραγε ο ηθοποιός, μιας και η ταινία ακυρώθηκε μόλις τρεις εβδομάδες πριν ξεκινήσει γυρίσματα. Στην ταινία θα έπαιζε και ο Christopher Walken ως Brainiac. Στον ρόλο της Lois Lane θα βλέπαμε είτε την Courteney Cox (η Monica από τα Φιλαράκια) είτε την Sandra Bullock. Η ταινία όμως άλλαζε συνεχώς σενάριο. Επίσης, το 1997 κυκλοφόρησε το Batman and Robin από τον Joel Schumacher, που απέτυχε παταγωδώς και το φοβήθηκαν. Πάντως για αυτή την απραγματοποίητη ταινία κυκλοφόρησε το 2015 το ντοκιμαντέρ The Death of Superman Lives: What Happened?.

Christopher Nolan-Βιογραφία του Χάουαρντ Χιουζ

Ο Howard Hughes είναι ένας θρυλικός παραγωγός ταινιών, εκατομμυριούχος που συνέδεσε το όνομά του με το κλασικό Χόλιγουντ και με την Αμερική του 20ού αιώνα. Ο Christopher Nolan έπειτα από το Memento και το Insomnia, το 2002, άρχισε να γράφει ένα σενάριο για μια βιογραφική ταινία για εκείνον. Μάλιστα σύμφωνα με δήλωση του ίδιου, ήταν ό,τι καλύτερο είχε γράψει (κάτι που ίσως δεν διαπιστώσουμε ποτέ). Πρωταγωνιστής της ταινίας, όσο και αν φαντάζει περίεργο, θα ήταν ο Jim Carrey, τον οποίο ο σκηνοθέτης θεωρούσε ιδανικό για τον ρόλο. Τι έγινε και σταμάτησε η παραγωγή; Το 2004 κυκλοφόρησε η ταινία του Martin Scorsese, The Aviator, με τον Leonardo di Caprio να υποδύεται τον Hughes. Πρόκειται για μια εξαιρετική και επιτυχημένη ταινία που έφτασε τα Όσκαρ και έτσι ο Nolan θεώρησε ότι πλέον δεν μπορεί να κυκλοφορήσει τόσο σύντομα μια ταινία με παρόμοιο θέμα. 

David Lynch-Ronnie Rocket

Ο συναρπαστικός σκηνοθέτης David Lynch μετά την πραγμάτωση του Eraserhead το 1977, σχεδίαζε την επόμενη ταινία του με τίτλο Ronnie Rocket. Ένας κουτσός ντετέκτιβ εισέρχεται σε άλλη διάσταση και καταδιώκεται από νάνους οι οποίοι μπορούν και ελέγχουν τον ηλεκτρισμό. Σαφώς σουρεαλιστικά γκροτέσκο, σαν αυτά που θα βλέπαμε αργότερα στις ταινίες του. Ακόμα όμως δεν ήταν τόσο γνωστός, οπότε τα στούντιο φοβήθηκαν την συγκεκριμένη ταινία και έτσι ακολούθησε στην σκηνοθεσία του The Elephant Man, ως κάπως πιο mainstream. Δεν εγκατέλειψε ποτέ την ιδέα, αναζήτησε και καστ, παρόλη την αδιαφορία των στούντιο. Στην ταινία θα έπαιζε ο Michael J. Anderson, τον οποίο αργότερα θα βλέπαμε στο Twin Peaks και στο Mulholland Drive.

Martin Scorsese-Dino

Ο Martin Scorsese, ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του αμερικανικού κινηματογράφου, είχε στα σκαριά μια ταινία για τον ηθοποιό και τραγουδιστή Dean Martin. Βρισκόμαστε στα τέλη των 90s, την περίοδο που σταμάτησε προσωρινά η συνεργασία του με τον Robert de Niro και η επαφή με το γκανγκστερικό σινεμά. Είναι η περίοδος που δημιούργησε το Kundun (1997) και το Bringing Out the Dead (1999), δύο από τις λιγότερο γνωστές ταινίες του. Πήρε τα δικαιώματα του βιβλίου Dino: Living High in the Dirty Business of Dreams. Γύρω στα 1997 ξεκίνησε το κάστινγκ, θέλοντας τον Tom Hanks ως πρωταγωνιστή και τον John Travolta στον ρόλο του Frank Sinatra. Ακούστηκαν επίσης τα ονόματα των Adam Sandler, Jim Carrey και Hugh Grant. Διαφορές στο προϋπολογισμό και άλλοι λόγοι οδήγησαν στο να μην πραγματοποιηθεί και έτσι να σκηνοθετήσει το Gangs of New York, αρχίζοντας την συνεργασία του με τον Di Caprio. 

Edgar Allen Poe

Sylvester Stallone-Edgar Allen Poe

Ο Stallone μπορεί να ταυτίστηκε ως ηθοποιός με ρόλους όπως ο Rambo και ο Rocky, ωστόσο έφτασε πολύ κοντά στο να κερδίσει Όσκαρ σεναρίου για το Rocky. Παράλληλα έχει ασχοληθεί με την σκηνοθεσία. Ένα πρότζεκτ που εδώ και πολλά χρόνια προσπαθεί να φέρει στον κινηματογράφο, ανεπιτυχώς προς το παρόν, είναι μια ταινία τον Edgar Allen Poe. Ο ίδιος έχει δηλώσει πως τον συναρπάζει ο χαρακτήρας του άγγλου συγγραφέα και έτσι θα ήθελε να ασχοληθεί με εκείνον. Αρχικά, τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον κράταγε για τον εαυτό του, αργότερα επέλεξε τον Robert Downey Jr. Μετά σκέφτηκε τον Johnny Depp. Ο Downey Jr. είχε πει το 2009 ότι έχει διαβάσει το σενάριο και τον ενδιέφερε, αλλά ακόμα παραμένει υπό εξέταση. 

Quentin Tarantino-Killer Crow, Double V Vega

Ο Quentin Tarantino είναι γνωστό ότι είναι πολυλογάς, συχνά σε συνεντεύξεις του συζητά για ιδέες που έχει και κάποιες ακόμα δεν τις έχουμε δει και ίσως να μην τις δούμε ποτέ, αν σκεφτεί κανείς ότι έχει δηλώσει πως θα αποσυρθεί στις δέκα ταινίες και έχει κάνει εννιά. Δύο από αυτές που έφτασαν κοντά στο να γίνουν είναι το Killer Crow, βασισμένο σε δικό του σενάριο που απέρρεε από τον κόσμο των Άδοξων Μπάσταρδων. Σε εκείνη την ταινία, ο Brad Pitt πέφτει πάνω σε μια διμοιρία μαύρων στρατιωτών, οι οποίοι είναι και αυτοί σε μια αποστολή εκδίκησης. Στο Killer Crow η υπόθεση θα εστίαζε σε εκείνους. Η άλλη ταινία είναι το Double V Vega, για τα αδέρφια Vega, τον Vincent (John Travolta στο Pulp Fiction) και Vick (Michael Madsen στο Reservoir Dogs. Έχει ακουστεί επίσης ότι θα βγει και τρίτο μέρος στο Kill Bill. 

Peter Jackson-Halo

Ο Peter Jackson έγινε πασίγνωστος έπειτα από την επιτυχία και τον οσκαρικό θρίαμβο του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, το τρίτο μέρος του οποίου απέσπασε έντεκα Όσκαρ. Λογικό να είναι περιζήτητος έπειτα από όλα τα μεγάλα στούντιο. Επόμενο σχέδιο του ήταν η μεταφορά στο σινεμά του δημοφιλούς βιντεοπαιχνιδιού Halo. Το 2005 μάλιστα ανακοινώθηκε και επίσημα. Το μπάτζετ θα ήταν 125 εκατομμύρια δολάρια. Το 2006 όμως τα στούντιο που είχαν αναλάβει την παραγωγή αποχώρησαν από το πρότζεκτ. Η 20th Century Fox κράτησε τα δικαιώματα του Halo από τότε και ίσως κάποια στιγμή το δούμε στο σινεμά. 

Baz Luhrmann-Alexander the Great

Πιθανόν να είχαμε αποφύγει την εκδοχή του Oliver Stone πάνω στην ζωή και την πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του μακεδόνα στρατηλάτη, αν είχε προλάβει και είχε κάνει την δική του ταινία ο Baz Luhrmann, που θεωρητικά θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Το 2002 ανακοίνωσε ότι ετοιμάζει μια ταινία για τον Αλέξανδρο με τον Leonardo di Caprio να τον υποδύεται, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στο Romeo+Juliet (1996). Ωστόσο, είχε ήδη αρχίσει γυρίσματα ο Stone με τον Colin Farrell και έτσι δεν έβρισκε χρηματοδότηση για μια παρόμοια ταινία και μάλιστα πολύ μεγάλου προϋπολογισμού (λέγεται ότι θα κόστιζε 150 εκατομμύρια δολάρια). Το 2004 κυκλοφόρησε η αποτυχημένη ταινία του Oliver Stone. 

Double V Vega

David Fincher-Ness-20000 λεύγες κάτω από την θάλασσα-Rendevouz with Rama

Ο David Fincher είναι αναμφίβολα ένας από τους σημαντικότερους αμερικανούς σκηνοθέτες με εξαιρετικές ταινίες, όπως το Seven, Fight Club, The Social Network, Gone Girl, Mank. Έχει ανακοινώσει και άλλα πρότζεκτ που δεν κατάφεραν να γίνουν ποτέ. Ένα από αυτά είναι το Ness. Θα βασιζόταν στο graphic novel, Torso, και θα πρωταγωνιστούσε ο Matt Damon στον ρόλο του πράκτορα Eliot Ness, στην εποχή της Ποτοαποαγόρευσης. Σε δεύτερους ρόλους θα βλέπαμε τον Casey Affleck και την Rachel McAdams και θα ήταν το επόμενο κινηματογραφικό βήμα του μετά την Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον με τον Brad Pitt. Τελικά δεν προχώρησε, η Paramount στο ενδιάμεσο έχασε και τα δικαιώματα του κόμικ, οπότε εγκαταλείφθηκε. Επίσης, είχε ανακοινωθεί το Rendevouz with Rama, βασισμένο σε βιβλίο του μετρ του sci-fi, Arthur Clark, συγγραφέα της Οδύσσειας του Διαστήματος, με τον Morgan Freeman σε βασικό ρόλο αλλά και η μεταφορά του βιβλίου του Ιούλιου Βερν, είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από την θάλασσα για λογαριασμό της Disney που του έδινε μπάτζετ 200 εκατομμυρίων δολαρίων. Τελικά δεν προχώρησε γιατί διαφώνησε ο σκηνοθέτης με το στούντιο, διότι εκείνοι ήθελαν τον Chris Hemsworth ενώ εκείνος ήθελε τον Brad Pitt και τον Channing Tatum. 

Lars von Trier-Washington 

Ο δανός προβοκάτορας Lars von Trier στα τέλη των 90s και αρχές 00s δημιουργεί την τριλογία της Χρυσόκαρδης, η οποία κλείνει με το Dancer in the Dark (2000) για την οποία απέσπασε Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες. Η ταινία δίνει πάσα στην επόμενη τριλογία, που ονομάζεται USA-Land of Oppurtunities, με μια σαφώς σκωπτική και διαφωτιστική ματιά. Στο μιούζικαλ με την Bjork, Dancer in the Dark, βρισκόμαστε στην Αμερική όπου μια γυναίκα καταδικάζεται καθώς δεν την πιστεύουν γιατί είναι μετανάστρια, μιλώντας για τον ενδόμυχο ρατσισμό. Ο Trier κατηγορήθηκε ότι μιλάει χωρίς να ξέρει καθώς, ως γνωστόν, δεν μπαίνει σε αεροπλάνο και έτσι δεν έχει ταξιδέψει ποτέ στις ΗΠΑ. Ως απάντηση, ο προβοκάτορας δημιουργός κάνει μια τριλογία για να ξεσκεπάσει την Αμερική. Ξεκινάει με το Dogville (2003), συνεχίζει με το Manderlay (2005) και θα έκανε έπειτα την Washington, αλλά δεν έγινε ποτέ. Άγνωστο παραμένει γιατί δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. 

Roman Polanski - The Double

Έπειτα από το Death and the Maiden με την Sigourney Weaver και πριν την Ένατη Πύλη με τον Johnny Depp, ο Roman Polanski είχε σκεφτεί να μεταφέρει στο σινεμά το The Double, ένα από τα ωραιότερα κείμενα του ρώσου συγγραφέα Fyodor Dostoevsky. Συγκεκριμένα το 1996 ο Polanski θα το μετέφερε στο σινεμά σε σενάριο του Jeremy Leven, σεναριογράφος του The Notebook, με πρωταγωνιστές τους John Travolta, Jean Reno, Isabelle Adjani και John Goodman. Ο θρυλικός διευθυντής φωτογραφίας Robert Richardson, ένας από τους τρεις διευθυντές φωτογραφίες που έχει βραβευτεί με τρία Όσκαρ, θα αναλάμβανε την φωτογραφία και τον Μάιο του 1996 θα ξεκινούσαν τα γυρίσματα. Όλα όμως πάγωσαν και δεν προχώρησαν. Τελικά, το 2013 μεταφέρθηκε στο σινεμά για πρώτη φορά από τον Richard Ayoade με τον Jesse Eisenberg. 

Περισσότερα σινεφιλικά αφιερώματα μπορείτε να αναζητήσετε σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον blog.