Σύνοψη: Μικρές, ανθρώπινες ιστορίες, ξετυλίγονται την ώρα που η ΑΕΚ παίζει τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης στο μπάσκετ, απέναντι στην Σλάβια Πράγας το 1968 στο Καλλιμάρμαρο στάδιο. Οι ιστορίες αυτές, μπλέκονται με τις αναμνήσεις των αληθινών πρωταγωνιστών, όπως τις διηγούνται σήμερα στον σκηνοθέτη.

Άποψη: Όταν η ΑΕΚ κατέκτησσε το Κύπελλο Ευρώπης στο μπάσκετ πριν μισό αιώνα, κάτι τέτοιο δεν είχε ξαναγίνει στην χώρα μας, σε κανένα ομαδικό άθλημα. Σε εποχές που οι παίκτες ήταν ερασιτέχνες, οι προπονήσεις δυο φορές την εβδομάδα και ο προπονητής έστηνε τις ομάδες με το σύστημα «πάμε παιχταράδες μου!» ήταν πολύ πιο δύσκολο από σήμερα να διακριθούν ομάδες μας στην Ευρώπη.

Ο Τάσος Μπουλμέτης, Κωνσταντινοπολίτης και δηλωμένος Αεκτζής, ανέλαβε να ζωντανέψει αυτό το κατόρθωμα επιλέγοντας να μοιράσει την ταινία του στα δύο: Μία ταινία για την εποχή, και ένα ντοκιμαντέρ με τους τότε πρωταγωνιστές.

Το ντοκιμαντέρ είναι ζωντανό, με καλές συνεντεύξεις και αρκετό συναίσθημα. Ο Μπουλμέτης πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να βρει τις ρίζες της ομάδας που ιδρύθηκε το 1924 από πρόσφυγες που έφυγαν από την πόλη με τον διωγμό. Και πήγε στην Πράγα για να καταγράψει τις αναμνήσεις των Τσέχων φιναλίστ. Ο συνεκτικός κρίκος είναι ο δημοσιογράφος Βασίλης Γεωργίου που περιέγραψε καθισμένος δυο μέτρα από την γραμμή των αγώνα μέσα από το ραδιόφωνο. Αξίζει μάλιστα ένα μπράβο στους τεχνικούς της ταινίας που συγχρόνισαν άψογα την περιγραφή με το βωβό φιλμ του αγώνα, δίνοντας του την αξία ενός ντοκουμέντου.

Οι ιστορίες της ταινίας, προσπαθούν να πιάσουν την εποχή από όσες περισσότερες πτυχές γίνεται. Ένας εισπράκτορας λεωφορείου, ένας ιδιοκτήτης γραφείου κηδειών, οι θαμώνες ενός προποτζήδικου, ένας σερβιτόρος και η αρραβωνιαστικιά του, φωτίζουν το 1968 κοινωνικά, πολιτικά, αλλά και στο τι συνέβαινε και στον υπόλοιπο κόσμο. Καφετζόπουλος, Βούρος, Μητσικώστας, όλοι Αεκτζήδες παίζουν μεταξύ άλλων, σε μικρούς ρόλους.

Ενώ το ντοκιμαντέρ είναι ζωντανό και ενδιαφέρον, οι ιστορίες χωλαίνουν. Βασικά χάνουν λόγω της γνωστής τάσης του Μπουλμέτη να τις παρουσιάζει με την γλυκερότητα που χαρακτηρίζει τις δουλειές του. Με διηγήσεις που αγγίζουν την γραφικότητα, αλλά και μία έλλειψη ελέγχου των ηθοποιών του: Όσοι είναι καλοί, παίζουν καλά. Όσοι δεν είναι καλοί, παίζουν κακά, με τον σκηνοθέτη να δείχνει ανίκανος να τους συμμαζέψει.

Προς τιμή του, ο Μπουλμέτης προσπάθησε να φωτίσει την ιστορία του από όσες περισσότερες πτυχές μπορούσε. Σίγουρα είναι μια ταινία που θα ενδιαφέρει τους φίλους της ΑΕΚ, αλλά θα ήταν κρίμα να μην το παρακολουθήσουν και φίλοι άλλων ομάδων εάν ενδιαφέρονται για το θέμα και την εποχή. Είναι μια άνιση δουλειά, αλλά παραμένει μια τίμια καταγραφή μιας άλλης εποχής και μιας άλλης φιλοσοφίας του τι σήμαιναν οι ομάδες για τους οπαδούς τους: Όπως είπε συγκινημένος ένας από τους παίκτες, «κερδίσαμε, γιατί δεν γίνονταν να χάσουμε μπροστά σε 80.000 κόσμο» 

Πρώτη δημοσίευση: 25 Ιαν. 2018, 13:48
Ενημέρωση: 1 Φεβ. 2018, 11:24
Τίτλος:
1968 (1968)
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
94
Εταιρία διανομής: 
Release: 
25 Ιανουαρίου 2018

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos