Στην πρώτη του απόπειρα σε μυθοπλασία, ο καταξιωμένος ντοκιμαντερίστας Άντριου Τζαρέκι αντλεί το υλικό του από την πλέον πολύκροτη υπόθεση εξαφάνισης στην ιστορία της Νέας Υόρκης (εκείνη του Ρόμπερτ Ντερστ), για να δημιουργήσει ένα όχι απόλυτα πετυχημένο ερωτικοθριλεροειδές τρόπον τινά mash-up του «Ψυχώ» με το... «Νύχτες με τον Εχθρό μου»(!).
Ο Ράιαν Γκόσλινγκ είναι αναμενόμενα καλός, ιδίως στις σκηνές όπου η παράνοια του χαρακτήρα που υποδύεται «χτυπά κόκκινο», η –ευχάριστη – έκπληξη όμως έρχεται από την Ντανστ, η οποία αποδεικνύει εδώ πως επέστρεψε δριμύτερη, παρουσιάζοντας μια υποκριτική ωριμότητα που ίσως την οδηγήσει στα Όσκαρ. Τι κι αν η ταινία αυτή καθ’ αυτή εκπληρώνει αρκετά λιγότερα απ’ όσα αρχικά υπόσχεται;...
Χάρης Παπαπαναγιώτου
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων