24ο FFF: Το Daaaaaalí! είναι ένας σπαρταριστός εορτασμός της περσόνας του Νταλί

Μέγας οπαδός του σουρρεαλισμού, αλλόκοτος και αστείος, ο Quentin Dupieux διαθέτει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες οπτικές των τελευταίων ετών στο ευρωπαϊκό σινεμά.

ΣΧΕΤΙΚΑ24ο FFF: Με τον "Πανικό" μας συστήθηκε η Ζιστίν Τριέ

Ο μοναδικός του τρόπος να καταπιάνεται με το παράλογο και να ξεφεύγει από το πώς θα έπρεπε να είναι τα πράγματα δεν θα μπορούσε να ταιριάζει καλύτερα στην εκκεντρική φυσιογνωμία του σπουδαίου Σαλβαντόρ Νταλί, στον οποίο εστιάζει η τελευταία του ταινία (η δεύτερη για το 2023 μετά “Yannick” και η τέταρτη του δημιουργού μέσα σε δύο μόλις χρόνια).

Προσοχή όμως. Το “Daaaaaali!” δεν είναι άλλη μια βιογραφία και επουδενί μια τέτοια για τον Ισπανό υπερρεαλιστή.

Εμπεριέχει πέντε διαφορετικούς Νταλί (Édouard Baer, Jonathan Cohen, Gilles Lellouche, Pio Marmaï, Didier Flamand) και η ιστορία του ξεκινά όταν μια νεαρή δημοσιογράφος, η Judith Rochant (Anaïs Demoustier), προγραμματίζει μια συνέντευξη με τον διάσημο ζωγράφο.

Ένας ατελείωτος διάδρομος ξενοδοχείου μας εισάγει στην ονειρική και άτακτη προσέγγιση του Dupieux  και μια απλή απουσία κάμερας γίνεται ο πρώτος από τους πολλούς λόγους για τους οποίους η εγωμανία του Νταλί απλά αποφεύγει την συνθήκη, βρίσκοντας συνεχώς αφορμές για να μην προχωρήσει στην πολυπόθητη συνέντευξη.

Ένα γκροτέσκο και αλλόκοτο δείπνο με τον κηπουρό του και έναν παπά που απλά προσπαθεί να κερδίσει τζάμπα έναν πίνακα επισφραγίζουν μια χωροχρονική λούπα, που καταργεί τις συμβάσεις και την ίδια την λογική. Τα πάντα είναι όνειρο μέσα σε όνειρο αλλά και όχι, είναι αστεία αλλά και σοβαρά, ασήμαντα και σημαντικά, έχουν νόημα και δεν έχουν.

 Ό,τι διαδραματίζεται στην οθόνη αποκλίνει με θάρρος και δημιουργικότητα από την λογική και αναμετράται στα ίσια με την πολυσχιδή προσωπικότητα του καλλιτέχνη, ακολουθώντας κατά γράμμα τον εύθυμο, απαιτητικό και ευφυή παραλογισμό της.

Ο σεναριογράφος/σκηνοθέτης/κινηματογραφιστής/μοντέρ Dupieux ακολουθεί πιστά το επίκεντρο της ταινίας του και γνωρίζει πως πάντα θα του διαφεύγει, ενώ δημιουργεί αισθητικά ένα παιγνιώδες και εκκεντρικό σύμπαν που τον υμνεί.

Ξεκινά και τελειώνει με την αναπαράσταση του πίνακα «Νεκροφιλική πηγή που ρέει από ένα μεγάλο πιάνο», παρακολουθεί την δημιουργία του “The Fine and Average Invisible Harp” και συνολικά τόσο η κινηματογραφική του γλώσσα όσο και η αισθητική του ταιριάζουν γάντι στον καλλιτέχνη και την άτακτη, αταξινόμητη περσόνα του. Ο Thomas Bangalter (ένας εκ των δύο Daft Punk) συμπληρώνει με ένα επαναλαμβανόμενο, ακουστικό μουσικό σκορ την ατμόσφαιρα.

Τίποτα δεν είναι προβλέψιμο εδώ, δεν υπάρχει μια συμβατική ή συνεκτική αφήγηση, όλα είναι ρευστά, σαν ρολόγια που λιώνουν.

Το “Daaaaaali!” είναι ένας εορτασμός της περσόνας του Νταλί και δύσκολα θα μπορούσε να τον υλοποιήσει τόσο σπαρταριστά κάποιος άλλος.

H ταινία θα προβληθεί στις ελληνικές αίθουσες από την Weird Wave

To 24ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου διεξαγεται 2-10 Απριλίου. 

Το MOVE IT θα δει ταινίες και θα σας γράψει ανταποκρίσεις.