The last voyage of the Demeter

Βασισμένη μονάχα σε ένα κεφάλαιο, στο «Ημερολόγιο του Καπετάνιου» από το κλασικό μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ, «Δράκουλας», η ιστορία τοποθετείται στη ρωσική σκούνα, Ντιμίτερ, που ναυλώθηκε για να μεταφέρει ιδιωτικό φορτίο – είκοσι τέσσερα ασημάδευτα κιβώτια – από τα Καρπάθια όρη στο Λονδίνο.

Η ταινία αφηγείται τα περίεργα γεγονότα που έπληξαν το καταραμένο πλήρωμα όσο προσπαθούσαν να επιβιώσουν στο ωκεάνιο ταξίδι τους, κυνηγημένοι κάθε νύχτα από μια τρομακτική παρουσία. Όταν το πλοίο έφτασε τελικά στον προορισμό του ήταν ρημαγμένο χωρίς ίχνος του πληρώματος.

Ο Δράκουλας του Μπραμ Στόκερ γοητεύει το κοινό, βιβλίων και ταινιών, περισσότερο απόέναν αιώνα. Δημοσιευμένο το 1897, το μυθιστόρημα δεν ήταν δομημένο με την παραδοσιακή αφηγηματική δομή, αλλά εξιστορούσε την ιστορία ως έναν μη-αφηγηματικό θρύλο, μέσα από αποσπάσματα ημερολογίων, ιστορικά ντοκουμέντα, άρθρα: το πορτραίτο ενός κυνηγού ιδωμένο μέσα από έναν σπασμένο καθρέφτη. Τα θραύσματα αυτού του καθρέφτη επέτρεψαν σε διάφορους σκηνοθέτες να ερμηνεύσουν τον χαρακτήρα με διάφορους τρόπους∙ ως νάρκισσο, εραστή, δολοφόνο. Όμως,πίσω από όλες αυτές τις ερμηνείες, όλες αυτές τις δεκαετίες διασκευών, κρύβεται η ανείπωτη ιστορία για το πώς ο Δράκουλας έφτασε στην Αγγλία για να τρομοκρατήσει έναν νέο κόσμο. Αυτή είναι η ιστορία του τελευταίου απόπλου του Ντιμίτερ.

Ο Νορβηγός Αντρέ Έβρενταλ, υπεύθυνος για το απολαυστικό Troll Hunte, επιχειρεί να ζωντανέψει κινηματογραφικά τις σελίδες του κεφαλαίου "Ημερολόγιο του Καπετάνιου", ως ένα απόσμασμα της σινεφιλικής μυθολογίας του Δράκουλα. Η δράση τοποθετείται στο πλοίο που μεταφέρει ιδιωτικό φορτίο με απροσδιόριστο περιεχόμενο από τα Καρπάθια Όρη έως το Λονδίνο. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού όμως το πλήρωμα θα βιώσει έναν εφιάλτη. 

Ενώ διαθέτει το υλικό για να στήσει ένα αποτελεσματικό θρίλερ τρόμου, τελικά δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την παγίδα στην οποία τοποθετήθηκε εξαρχής η ταινία του, το γεγονός δηλαδή ότι γνωρίζουμε εξ'αρχής την κατάληξη του ταξιδιού, άρα το σασπένς δεν μπορεί να κλιμακωθεί παραδοσιακά. Η φροντισμένη παραγωγή, η gore αισθητική και η "νοσφεράτου"  προσανατολισμένη σκηνογραφία προσφέρουν ένα μίνιμουμ ικανοποίησης στους φανατικούς του είδους, όμως το "The last voyage of the Demeter" δεν είναι ούτε επαρκώς κλειστοφοβικό και σκοτεινό, ούτε αποτελεσματικά τρομακτικό καθώς βασίζεται σε μια τυποποίηση και επαναληπτικότητα των φόνων που, ενώ τελικά δεν εκπλήσει χάνοντας το στοίχημα  των προσδοκιών που είχαν καλλιεργηθεί κυρίως από την πηγή του υλικού και όχι τόσο από τους συντελεστές της ταινίας. .