Επάγγελμα ρεπόρτερ

Αρχές τις δεκαετίας του 70. Ο επιτυχημένος βρετανός δημοσιογράφος Ντέιβιντ Λοκ (Τζακ Νίκολσον) περιπλανιέται στην υποσαχάρια Αφρική, προσπαθώντας να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ για το τοπικό αντάρτικο. Σε μια απόπειρα να αλλάξει ζωή, θα οικειοποιηθεί την ταυτότητα ενός νεκρού άντρα, του μυστηριώδους Ντέιβιντ Ρόμπερτσον. Όμως, το παρελθόν του Λοκ αλλά και του Ρόμπερτσον τον καταδιώκει, αναγκάζοντάς τον να διαφεύγει συνεχώς, από χώρα σε χώρα, από πόλη σε πόλη. Με τη βοήθεια μιας νεαρής φοιτήτριας (Μαρία Σνάιντερ), διασχίζει την ερημιά της Ανδαλουσιάνικης επαρχίας, για να συναντήσει το πεπρωμένο του.

Η πλοκή βασίζεται σε μια μάλλον απλή ιστορία του Μαρκ Πέπλοου, με τον Αντονιόνι και τον σημαντικό θεωρητικό/κινηματογραφιστή Πήτερ Ουόλεν να διαμορφώνουν το τελικό σενάριο (ο Αντονιόνι συνυπογράφει και το μοντάζ της ταινίας).

Επιφανειακά, μπορεί να εκληφθεί σαν μια ταινία περιπλάνησης (ο Νίκολσον περιπλανιέται από τις ερήμους της Βόρειας Αφρικής ως το Λονδίνο, από το Μόναχο ως την Βαρκελώνη, ενώ σε ολόκληρο το δεύτερο μέρος διασχίζει την νότια Ανδαλουσία, φτάνοντας πλησίον του Γιβραλτάρ) ή σαν περιπέτεια αγωνίας (ο Νίκολσον, εξαιτίας της νέας του ταυτότητας, εμπλέκεται με το αντάρτικο ενός Αφρικανικού κρατιδίου, με αντάρτες και καθεστωτικούς να τον αναζητούν). Ακόμα και το «εύρημα» της αλλαγής ταυτότητας, δεν είναι κάτι σπάνιο στο σινεμά, ειδικά σε ταινίες αστυνομικές ή μυστηρίου.

Φυσικά, το φιλμ δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω, «μεταφέρει την κρίση νοήματος στην καρδιά των προσώπων», ενώ όλο το έργο του «διατρέχεται από μια σταθερή, επώδυνη όσο και απαιτητική κριτική αυτής της διατύπωσης, του νοήματος που ονομάζουμε πεπρωμένο» (σε εισαγωγικά, λόγια του Ρολάν Μπαρτ, από επιστολή που έστειλε στον Αντονιόνι). Κι είναι μια περιπέτεια του βλέμματος, του δικού μας και των ηρώων, προς ένα αλληγορικό τοπίο ερήμωσης, κυριολεκτικής, περισσότερο από κάθε άλλο φιλμ του Αντονιόν