The greatest beer run ever

Σύνοψη: Η ταινία αφηγείται την αληθινή ιστορία του Chick Donahue, ο οποίος έφυγε από το σπίτι του στη Νέα Υόρκη το 1967 για να φέρει μπύρα στους φίλους του που υπηρετούσαν στο Βιετνάμ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περίεργης αποστολής, ο Chick ταξιδεύει με ένα πλοίο του Εμπορικού Ναυτικού, μεταφέρει μπύρα στη ζούγκλα, ενώ καταλήγει να διώκεται από την CIA ανάμεσα στα πεδία των μαχών.

Άποψη: Μετά το οσκαρικό “Green Book”, o Peter Farrelly έρχεται με μία ταινία που βασίζεται σε αληθινή ιστορία.

Για να δείξει την υποστήριξη στους φίλους του που υπηρετούν στο Βιετνάμ, ο Chickie Donohue αποφασίζει να κάνει κάτι εξωφρενικό: να ταξιδέψει μόνος του μέχρι την πρώτη γραμμή και να φέρει στους στρατιώτες ένα μικρό κομμάτι από την πατρίδα, δηλαδή, την αγαπημένη τους μπύρα. Αυτό που για τον Chickie ξεκινά ως ένα καλοπροαίρετο ταξίδι, γρήγορα μετατρέπεται σε περιπέτεια ζωής.

Η φράση «Ο φασισμός θεραπεύεται με το διάβασμα, ο ρατσισμός με το ταξίδι» είναι πολύ πιθανό να έρθει ξανά στο μυαλό κάποιου που παρακολουθεί αυτή την ταινία. Στον αντίποδα της χωρίς αμφισβήτησης πατριωτικής αντίληψης του Chickie, βρίσκεται η αδερφή μου με τους φίλους της από το Πανεπιστήμιο, που ο ήρωας αντιμετωπίζει σαν ανίδεους χίπιζ. Όμως, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, ο νεαρός αμερικανός θα έρθει αντιμέτωπος με την πραγματικότητα αυτού του αμφιλεγόμενου πολέμου και οι συζητήσεις με τους φίλους του που βιώνουν τον πόλεμο από την πρώτη γραμμή θα τον οδηγήσουν τελικά στην ωριμότητα, την ενηλικίωση και στην αλλαγή του επιφανειακού τρόπου σκέψης του.

Ο Zak Efron υποδύεται με επιτυχία τον άνθρωπο που ξεκινά με αφέλεια για να γνωρίσει από κοντά την άλλη όψη του νομίσματος: αυτήν που δεν έχει κανένα ηρωισμό στο να σκοτώνεις, να σκοτώνεσαι, να μένεις ανάπηρος ή να χάνεις τους αγαπημένους σου. Ο Russel Crowe και ο Bill Murray είναι οι δύο αντίθετοι πόλοι που επηρεάζουν τον Chickie και συμβάλλουν ο καθένας με τον τρόπο του στην εξέλιξη της πλοκής. Φυσικά, είναι εξαιρετικοί και οι δύο.

Η ταινία παραμένει διασκεδαστική σε όλη της τη διάρκεια. Το δεύτερο μισό, εκεί που “τα πράγματα σοβαρεύουν” έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ωστόσο, το όλο εγχείρημα θα μπορούσε να είναι πολύ πιο σύντομο και περιεκτικό.

Η υπόθεση πλατιάζει σε κάποια σημεία και η συγκίνηση, ενώ υπάρχει, δεν δίνεται με την ένταση που θα θέλαμε για να πούμε πως αυτή είναι μια ταινία που πραγματικά μας άγγιξε. Η φωτογραφία μας ταξιδεύει πίσω σε εκείνη την εποχή και σε εκείνες τις χώρες και κάνει το “ The Greatest Beer Run Ever” κάτι που θα δούμε ευχάριστα, για όσο διαρκεί η προβολή του.