Shirley

Όπως μας ενημερώνει από την αρχή το “Shirley”, το 1968 ανάμεσα στα 435 μέλη του Αμερικανικού Κογκρέσου, υπήρχαν μόλις 11 γυναίκες και 5 Αφροαμερικανοί άντρες, αλλά καμία γυναίκα.

H Shirley Chisholm έμελλε να είναι η πρώτη Αφροαμερικανίδα γυναίκα που το άλλαξε αυτό, ενώ διεκδίκησε άλλες δύο αντίστοιχες πρωτιές. Το 1972 έγινε η πρώτη μαύρη υποψήφια Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και η πρώτη γυναίκα υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος. Το μότο της ήταν “Unbossed and unbought”.

Η ταινία του John Ridley (“Five Days at Memorial”, “Godfather of Harlem”) ακολουθεί την πολιτική της καμπάνια το 1972, αποτυπώνοντας γλαφυρά την πολιτική ελπίδα, τον αγώνα για αλλαγή και την αποφασιστικότητα της Chisholm (Regina King).

Η ίδια και η ομάδα των συνεργατών της, οι Wesley McDonald Holder (ο Lance Reddick στην τελευταία του εμφάνιση πριν τον θάνατό του), Arthur Hardwick Jr. (Terrence Howard), Robert Gottlieb (Lucas Hedges), ο σύζυγός της Conrad (Michael Cherrie)  προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον μισογυνισμό και τον ρατσισμό της εποχής, όλο το κοινωνικοπολιτικό σκηνικό που προσπάθησε να καταπνίξει τον λόγο και την παρουσία της.

Ωστόσο, η ταινία δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την γνωστή φόρμουλα αυτών των προσπαθειών και την μετριότητα του αποτελέσματος που διασφαλίζουν.

Είναι περισσότερο πολιτικό και λιγότερο βιογραφικό δράμα και φροντίζει περισσότερο για ατάκες που εμπνέουν παρά για την ίδια την πρωταγωνίστρια, αδυνατώντας να συλλάβει τις πιο εσωτερικές της πτυχές.

Δεν υπάρχουν παρά ψήγματα για το υπόβαθρο της Shirley, την διαμόρφωση των αξιών και των ιδανικών της, τις προσωπικές της σχέσεις, κι όταν υπάρχουν μοιάζουν πρόχειρα και ανεξερεύνητα, ενώ συνολικά η διάθεση της ταινίας να την αντιμετωπίσει ως σύμβολο αφαιρεί από μια πιο ολοκληρωμένη διερεύνηση της προσωπικότητάς της.

Επιπλέον, είναι σημαντική εδώ η απουσία της φεμινιστικής της δράσης και της σύνδεσής της με τα γυναικεία κινήματα της εποχής.

 Το πολιτικό παιχνίδι και όλες οι παρασκηνιακές του διαδικασίες διατηρούν το ενδιαφέρον μας και έχουν νόημα στο πλαίσιο εξερεύνησης της πολιτικής της καριέρας, με το συνέδριο του Μαϊάμι να κορυφώνει την αφηγηματική εξέλιξη. Η Regina King είναι εξαιρετική και αποδίδει τα μέγιστα στην ατρόμητη ηρωίδα της, όμως ούτε αυτό μπορεί να καλύψει τα κενά της διεκπεραιωτικής προσέγγισης του “Shirley”.