"Masters of the air": Χαμένη ευκαιρία σε κενό τέρμα

Σύνοψη: Κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, μια ομάδα ανθρώπων κάνει μια απλή καθημερινή δουλειά οδηγώντας "Ιπτάμενα 'Φρούρια" και ανατινάζοντας βάσεις του Χίτλερ.

ΣΧΕΤΙΚΑRebel Moon - Part Two: The Scargiver

Γνώμη: Πόσο ήθελα να λατρέψω αυτή τη σειρά .

Αυτή η μαγική μίξη με Tom Hanks στη παραγωγή συνάμα με τη φροντίδα του αιώνιου παραμυθά Steven Spielberg πάνω σε ιστορικό- πολεμικό θέμα, αποτελούν εγγύηση επιτυχίας. Αφού παρέδωσαν μια από τις καλύτερες πολεμικές ταινίες στον κινηματογράφο, τη 'Διάσωση του στρατιώτη Ράιαν', μετέπειτα προσέφεραν μια τεράστια επιτυχία που αναγνωρίστηκε στο πέρασμα του χρόνου, το 'Band of Brothers', όπου η μαγεία του σινεμά με το ξεδίπλωμα των χαρακτήρων που προσφέρει η TV κούμπωσαν περίφημα.

To 2010 ήρθε και το Pacific που χρησιμοποίησε τη ματαιότητα του πολέμου για να ρίξει  μια πιο λυρική μάτια πάνω στη σκληρότητα των μαχών. Εξαιρετικο και αυτό.

Έτσι, έρχεται η APPLE TV και σπάει τον κουμπαρά δίνοντας το έναυσμα για κάτι αντίστοιχο. 

Δεν γίνεται, λέμε, θα φτιάχνει η κατάσταση μετά το πρώτο μούδιασμα. Δεύτερο με τρίτο επεισόδιο έχουμε πειστεί, ότι μάλλον έχουμε να κάνουμε με ένα miscast γιγαντιαίων διαστάσεων.

Οι κεντρικοί ήρωες του Masters όχι απλά δεν φοβούνται τον θάνατο, αλλά περιδιαβαίνουν πιο χάρτινοι από ποτέ. Ποζεριά, χαχανητα, μεθύσια, μια κατάσταση που συναντάς στη παραλιακή το καλοκαίρι, όχι όμως σε ένα αιματοβαμμένο πόλεμο μεταξύ των εθνών.

Τι σόι νεο ρεύμα είναι αυτό που προσπαθεί να μας πείσει ότι ο Austin Butler είναι καλός ηθοποιός; Εδώ κουβαλάει τον προηγούμενο ρόλο του σαν Έλβις διατηρώντας την ίδια φωνή,μ ασώντας οδοντογλυφίδες, ποζάροντας με το καλό του προφίλ. Γενικότερα βγαλμένος για περιοδικό. Από κοντά ο ατάλαντος Callum Turner σαν "γύπας - σούπερ πιλότος" που πίνει, καπνίζει, φλερτάρει, σαρώνει και τους ναζί.

Όλα αυτά υπό το πρίσμα μιας ενοχλητικά  αποστειρωμενης εικόνας που μοιάζει να έχει μπει στο πλυντήριο καθαρίζοντας την από λεκέδες και συναίσθημα. Η τελευταία λέξη χτυπάει άσχημα καθώς τελειώνουν τα επεισόδια και δε σε αφορά η μοίρα των ιπτάμενων ηρώων, άλλωστε δε σου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσεις κανέναν .

Τι σώζει το masters από την απόλυτη αποτυχία; Αυτή η έμφαση στη λεπτομέρεια των σκηνικών από τα εσωτερικά των πολεμικών αεροσκαφών μέχρι τη καθοδήγηση μιας ολόκληρης ομάδας μέσα σε ένα ιπτάμενο φρούριο, αλλά και η φροντίδα που έχει πέσει από άπειρο προσωπικό  να ζωντανέψουν την Ιστορία, πραγματικά είναι άξιο θαυμασμού.

Όπως και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες: περισσότερο ζουμί έχουν από την πασαρέλα των βασικών.

Οι αερομαχίες εξίσου περιποιημένες, με τη δράση να μεταφέρει το θεατή μέσα στα σύννεφα ασχέτως αν (λίγες φορές) τα εφέ βγάζουν μάτι.

Μια πραγματικά χαμένη ευκαιρία σε κενό τέρμα: είχε όλες τις προδιαγραφές να γίνει ένα έπος, αλλά χτυπήθηκε βάναυσα από ηθοποιούς που δεν έχουν καμία δουλειά εκεί πέρα.

Προς Θεού, βλέπεται ευχάριστα, αλλά ξεχνιέται εξίσου εύκολα. Πράγμα που δεν γίνεται με τα αριστουργήματα Band και Pacific.