Berlinale 2024: Στο "My New Friends", η Ιζαμπέλ Ιπέρ ζει το νεανικό παρελθόν της

Σύνοψη: Η Λούσι είναι αστυνομικός εγκληματολόγος. Από τότε που πέθανε ο συνάδελφός της, κάνει μοναχική ζωή. Μια μέρα, ένα νεαρό ζευγάρι μετακομίζει στο διπλανό σπίτι με τη μικρή τους κόρη. Καθώς η Λούσι γνωρίζει καλύτερα τους τρεις και αρχίζει να τους αγαπά, ανακαλύπτει ότι ο πατέρας, Yann, είναι ένας ακτιβιστής κατά της αστυνομίας με μακρύ ποινικό μητρώο.

ΣΧΕΤΙΚΑBerlinale 2024 - Ιζαμπέλ Ιπέρ: "Η ζωή δεν είναι τα social media, ελπίζω..."

Η Λούσι βρίσκεται σε ένα ηθικό δίλημμα μεταξύ της επαγγελματικής της ηθικής και της επιθυμίας της να στηρίξει αυτή την οικογένεια. Οι βεβαιότητές της αρχίζουν να παραπαίουν.

Άποψη: Σαραπέντε χρόνια μετά την πρώτη τους συνεργασία, το 1979, στο The Bronte Sisters, η γαλλίδα ηθοποιός Ιζαμπέλ Ιπέρ και ο γάλλος σκηνοθέτης Αντρέ Τεσινέ επανασυνδέονται σε μια πολύ διαφορετική και πολύ πιο επίκαιρη με τον τρόπο της ιστορία.

Στην πρώτη σκηνή μπαίνει άμεσα ο κοινωνικός αναβρασμός της σύγχρονης Γαλλίας μέσα από πορείες διαμαρτυρίας εναντίον της αστυνομίας. Ο Τεσινέ ως μαέστρος της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, ξέρει να δημιουργεί περίπλοκους χαρακτήρες. Η Λούσι βρίσκεται φαινομενικά σε δύο αντίθετα στρατόπεδα τα οποία προσπαθεί να συνδέσει και να φέρει εγγύτερα. Ο αναρχισμός και η αστυνομική εξουσία ταλανίζουν το μυαλό της ηρωίδας που προσπαθεί να σταθεί στην σωστή σελίδα της ιστορίας. Θα περάσει από διάφορους συναισθηματικούς δρόμους με την Ιπέρ να αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ανώτερη του ρόλου της χάρη στο υποκριτικό της εκτόπισμα.

Ο Τεσινέ σε μια από τις καλύτερες στιγμές της ύστερης φάσης της καριέρας του, θυμάται τα νεανικά του χρόνια στα πρώτα μετα-nouvelle vague χνάρια του γαλλικού κινηματογράφου, με το voice over της πρωταγωνίστριας να θυμίζει τον τρόπο αφήγησης σε μερικές ταινίες του νέου κύματος των 60s, έχοντας μάλιστα και μια παρόμοια πολιτικοποιημένη διάσταση στην ταινία αν και με ήπιο και διακριτικό τρόπο.

Στην συνέντευξη που μας παραχώρησε η Ιζαμπέλ Ιπέρ στα πλαίσια της Μπερλινάλε, μας μίλησε και για τις δικές της νεανικές πολιτικές διαδρομές ανατροπής. «Ήμουν και εγώ στις διαμαρτυρίες του 1968, όπως οι περισσότεροι νέοι. Είχαμε την αίσθηση ότι ένας νέος κόσμος γεννιέται. Η ταινία είναι ως ένα βαθμό πολιτική αλλά και ως ένα βαθμό φιλοσοφική. Υπάρχει μια στενή γραμμή ανάμεσα στο καλλιτεχνικό επίτευγμα και στην πολιτική έκφραση».

Προσεχώς περισσότερα από την πολύ ζεστή συνάντησή μας ένα βροχερό πρωί στο Βερολίνο με την υπέρκομψη και υπερταλαντούχα Ιζαμπέλ Ιπέρ.

To 74o Φεστιβάλ Βερολίνου διεξάγεται 15-25 Φεβρουαρίου 2024.

To MOVE IT βρίσκεται στo Φεστιβάλ Βερολίνου για 14η χρονιά και σας μεταφέρει όλα όσα συμβαίνουν στο ειδικό section του περιοδικού μας που ανανεώνεται συνεχώς