Σύνοψη: Ο ευφυής και ωραίος Κρίστιαν είναι καταξιωμένος επιμελητής σε ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης. Η επόμενη έκθεση που επιμελείται, με τίτλο The Square, είναι μια εγκατάσταση που προσκαλεί τους περαστικούς στον αλτρουισμό, υπενθυμίζοντας την ευθύνη απέναντι στον συνάνθρωπο. Αλλά καμιά φορά είναι δύσκολο να ανταποκριθείς στα ίδια σου τα ιδεώδη. Ο ίδιος ο Κρίστιαν αντιδρά αλλόκοτα στην κλοπή του κινητού του και μπλέκεται σε ντροπιαστικές καταστάσεις. Σε παράλληλη δράση, η ομάδα δημοσίων σχέσεων του μουσείου έχει δημιουργήσει μια αναπάντεχη καμπάνια για το The Square. Η ανταπόκριση είναι υπερβολική και όλοι οδηγούνται σε υπαρξιακή κρίση.
Άποψη: Μια αστεία, πρωτότυπη και κυρίως πικρόχολη σάτιρα για το politicaly correct της κοινωνίας του καθωσπρεπισμού που βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών.
Μια σινεφίλ καταβολών δημιουργία που επιτίθεται ανηλέητα στην παρανόηση της "σύγχρονης τέχνης" από τους βολεμένους μεγαλοαστούς που αδυνατούν να εμπεδώσουν την διαφορά της ιδιοφυιούς δημιουργίας με τον πιθηκίζον αντιπερισπασμό και με όχημα μια εξαιρετική performance art -την αιχμή του δόρατος του υβριδίου της "σύγχρονης τέχνης"- από έναν καλλιτέχνη που μιμείται την συμπεριφορά ενός γορίλλα, απλά γελοιοποιεί τον εφησυχασμό των αδρανοποιημένων τους κοινωνικών ενστίκτων.
Ο Έστλουντ είναι τρομερά καυστικός (όπως και στο προηγούμενο "Force majeure") όπως ο Λαρς Φον Τρίερ, σουρεαλιστικός ενίοτε σαν τον Ρόι Άντερσον, διεισδυτικός σαν τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, ανησυχητικός σαν τον Μίκαελ Χάνεκε, δεν ενδιαφέρεται για την κλασσική φόρμα της κινηματογραφικής αφήγησης και το αποδεικνύει συνεχώς. Παράλληλα όμως δεν δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον να χτίσει ουσιαστικούς χαρακτήρες εκτός του πρωταγωνιστή, ενώ δεν αποφεύγει και τον πειρασμό του long play, με αποτέλεσμα να διαρκεί περισσότερο απ'ότι αρμόζει στο πνεύμα της ίδιας της ταινίας, αλλά του το συγχωρούμε διότι μισεί την σοβαροφάνεια και τον παραδεχόμαστε.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων