To 1978, ένας κατά συρροή δολοφόνος, ο Rodney Alcala εμφανίστηκε ζωντανά στην τηλεόραση και διαγωνίστηκε ως εργένης στο 'Ραντεβού στα Τυφλά', ενώ συνέχιζε να ψάχνει τα επόμενα θύματά του.
Στη συνέχεια κέρδισε το περιβόητο ραντεβού με τη γυναίκα που συμμετείχε, η οποία ήταν μια ηθοποιός που προσπαθούσε να κερδίσει δημοσιότητα, μέσω του τηλεπαιχνιδιού.
Οι μόνοι άνθρωποι που τον υποπτεύθηκαν ήταν οι γυναίκες που καταδίωκε...
Η πιο περίεργη και από τη φαντασία, ιστορία μιας επίδοξης ηθοποιού στο Λος Άντζελες της δεκαετίας του 1970 και ενός κατά συρροή δολοφόνου εν μέσω ενός πολυετούς φονικού ξεφαντώματος. Οι ζωές τους διασταυρώνονται όταν και οι δύο παίρνουν μέρος σε ένα επεισόδιο του The Dating Game (Ραντεβού στα Τυφλά).
Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο που δεν μπορώ ακριβώς να εξηγήσω και κοιτώντας μέσα από τους ρόλους της και την παρουσία της στο κινηματογραφικό κάδρο, η Άννα Κέντρικ -που ποτέ δεν υπήρξε σπουδαία ηθοποιός, αν και πάντα την έβλεπες την σπίθα στο βλέμμα- μου έδειχνε η περίπτωση ενός ανθρώπου ιδιαίτερα οξυδερκούς και τρομερά παρατηρητικού
Αυτά τα χαρίσματά της είναι έκδηλα στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο με αυτή την λιγότερο πολύπλοκη και κάπως πιο θλιμμένη εκδοχή του «Zodiac» στα 70s, όπου η πραγματικότητα αγγίζει την φαντασία και εκπλήσει δυσάρεστα (serial killer αναζητά θύμα σε «Ραντεβού στα τυφλά»)...
Η Κέντρικ δείχνει αξιοσημείωτη σταθερότητα και στόχευση σε αυτό που θέλει να αφηγηθεί (πως δηλαδή η πατριαρχική κυριαρχία της εποχής «ευνοούσε» την ύπαρξη και την άνθηση των κατά συρροήν δολοφόνων γυναικών), έχει καθαρότητα στη ματιά της, έστω και αν οι μεταβασεις απο την κομεντί στο θρίλερ δεν είναι πάντα επιτυχημένες στον τόνο και την σεναριακή επαναληψιμότητα.
Χτίζει σωστά με όσο χρόνο απαιτείται το σασπένς της, σκιαγραφεί το πορτραίτο του δολοφόνου αδρά, χωρίς να κάνει εκπτώσεις στη φρίκη των εγκλημάτων του, αλλά και χωρίς να προκαλεί επιτηδευμένα.
Αν το ξεκίνημά της είναι αυτό, σίγουρα θα περιμένουμε τις επόμενες επιλογές της πίσω από την κάμερα.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων