Πιο πολύ από ποτέ

Πιο πολύ από ποτέ - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Η Ελέν (Vicky Krieps) πάσχει από ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση, που καθιστά ολοένα και δυσκολότερη την δυνατότητά της να αναπνεύσει. Καθώς η μεταμόσχευση φαίνεται μονόδρομος και η ζωή μοιάζει να γλιστρά σταδιακά μέσα από τα χέρια της, η τριαντατριάχρονη γυναίκα αναζητά έναν τρόπο να ξεφύγει από το αίσθημα κενού που την κατακλύζει και την φροντιστική, ελπιδοφόρα παρουσία του συζύγου της Ματιέ (Gaspard Ulliel).

Όταν ανακαλύπτει το μπλογκ ενός Βορειοευρωπαίου με παρόμοιες εμπειρίες με εκείνη, επικοινωνεί μαζί του κρυφά και αποφασίζει σύντομα να ταξιδέψει ως το γραφικό Saeno της Νορβηγίας για να τον επισκεφτεί. Το ξαφνικό αυτό ταξίδι και η γνωριμία της με τον Μπεντ (Bjørn Floberg) την βοηθούν να δει καθαρότερα ποια είναι και τι θέλει, πώς αντιλαμβάνεται και πώς θέλει να αντιμετωπίσει την ζωή που της απομένει.

Άποψη: Δεν είναι η πρώτη φορά που η Γαλλο-Ιρανή Emily Atef πλοηγείται στα πιο δύσβατα, μελαγχολικά κι επώδυνα μέρη της ανθρώπινης κατάστασης.

Στο “The Stranger in Me” ασχολήθηκε με την επιλόχειο κατάθλιψη, στο “3 Days in Quiberon” σκηνοθέτησε την Romy Schneider υπό ψυχολογική κατάρρευση, έναν χρόνο πριν τον θάνατο της ηθοποιού, και τώρα, σε μια ταινία που σηματοδοτεί την τελευταία κινηματογραφική εμφάνιση του αδικοχαμένου Gaspard Ulliel, καταπιάνεται με ένα εξίσου επίπονο ζήτημα: την σκληρή πραγματικότητα ενός αναμενόμενου, επερχόμενου θανάτου.

Το «Πιο Πολύ από Ποτέ» αποτελεί ένα λεπτοδουλεμένο πορτρέτο μιας καταληκτικής ασθένειας και των τρόπων με τους οποίους επηρεάζει την ύπαρξη και τις σχέσεις των ανθρώπων. Η σκηνοθέτης καταπιάνεται με τα πιο δύσκολα κομμάτια μιας αναπόφευκτης, διαβρωτικής συνθήκης χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς, με μια ήρεμη και συνειδητοποιημένη, σχεδόν στωική, διάθεση, ενώ η μεταφορά στα γραφικά, ονειρεμένα νορβηγικά φιορδ απαλύνει, τόσο για τους θεατές όσο και για τους χαρακτήρες, τις σκοτεινότερες πτυχές των θεματικών.

Ο ρόλος του μοναχικού, συμφιλιωμένου με τις επώδυνες συνιστώσες της ζωής του Μπεντ δεν αποδεικνύεται τελικά τόσο απαραίτητος και η χαμηλότονη εξέλιξη μπορεί να μετριάζει τις επιδράσεις, αλλά ταιριάζει πολύ τόσο στην συναισθηματική εγκράτεια που διατηρείται μέχρι την συγκινητική έκρηξη του τέλους, όσο και στην υπαρξιακή διάσταση της ταινίας, στις σκέψεις και την αναρώτηση που γεννά η επιλογή μεταξύ ζωής και θανάτου, η ίδια η δυνατότητα της επιλογής και του ελέγχου που μπορεί να έχει κανείς μπροστά σε κάτι αναπόφευκτο.

Η επιδεξιότητα της προσέγγισης είναι εμφανής και στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται την σχέση ανάμεσα στο ζευγάρι, τις δυσάρεστες και ευχάριστες μεταβολές που βιώνει μια τόσο βαθιά σχέση στο πέρασμα αυτού του συναισθηματικού κυκλώνα, κάτι που ενισχύεται και μέσω των ερμηνειών. Η Vicky Krieps εφαρμόζει για ακόμα μια φορά την υποκριτική της δεινότητα, με μια απλή, αιθέρια ευθραυστότητα, ενώ ο ευαίσθητος Gaspard Ulliel, στην τελευταία εμφάνιση πριν τον τραγικό του θάνατο, συγκινεί, αυξάνοντας μοιραία την δραματικότητα του έργου.

Αν και συχνά απορροφάται μέσα στις σκέψεις του, εις βάρος ίσως της όποιας πλοκής, το «Πιο Πολύ από Ποτέ» μας παρασύρει αναπόδραστα, μεταμορφώνοντας άηχα την δυσκολία του σε μια γενναία περισυλλογή και τελικά επιλογή, επάνω στο σώμα, τον χρόνο, την ζωή, σε μια συνθήκη όπου οι επιλογές μοιάζουν αδύνατες, ανοίκειες ή προδιαγεγραμμένες.

Πρώτη δημοσίευση: 8 Δεκ. 2022, 03:36
Ενημέρωση: 15 Δεκ. 2022, 00:30
Τίτλος:
Πιο πολύ από ποτέ (Plus que jamais)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
124
Εταιρία διανομής: 
Release: 
8 Δεκεμβρίου 2022

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos