Σύνοψη: To 1970, πριν ξεκινήσει τα γυρίσματα για την μεταφορά του «Θάνατος στη Βενετία» στην μεγάλη οθόνη, o Luchino Visconti ταξίδεψε στη Σουηδία αναζητώντας ένα πρόσωπο αγγελικής ομορφιάς για τον ρόλο του μυθιστορηματικού νεαρού Τάτζιο. Ο ονειρικός έφηβος που κατακτά τη σκέψη του καθηγητή Gustav Aschenbach στο ομώνυμο βιβλίο του Thomas Mann βρέθηκε στο πρόσωπο του δεκαπεντάχρονου τότε Björn Andrésen που έφτασε στην οντισιόν μετά από την πίεση της γιαγιάς του.
Έκτοτε, και ακολουθώντας την πρεμιέρα της ταινίας στο Φεστιβάλ των Καννών όπου ο Visconti έχρισε τον Andrésen «το πιο όμορφο αγόρι στον κόσμο», η φήμη του εκτινάχτηκε ραγδαίως, συντρίβοντας υπό το βάρος της την ίδια του τη ζωή.
Άποψη: Το ντοκιμαντέρ των Kristina Lindström και Kristian Petri είναι μια ωμή καταβύθιση στην ιστορία του ηθοποιού, στον πόνο και την αβάσταχτη θλίψη του που γιγαντώθηκαν μέσα από τον λαμπερό κόσμο της δόξας και την αδηφάγα προσοχή του. Από την περίπλοκη παιδική και οικογενειακή του ζωή και την τραγική εξαφάνιση της μητέρας του μέχρι τις άρρωστες μέρες της ακραίας αναγνωρισιμότητας και ό, τι την ακολούθησε, η πορεία του Andrésen είναι γεμάτη ύψη και βάθη, τραύματα και πληγές εντός και εκτός προσκηνίου που παραμένουν ως σήμερα. Το μόνο κοινό άλλωστε ανάμεσα στο ξανθό, πανέμορφο αγόρι των χρόνων της δόξας και τον 65χρονο σήμερα άνδρα με την βιβλική μορφή είναι μια συντριπτική, εσωτερική, αμετακίνητη οδύνη.
Για να αφηγηθεί την ιστορία του, η ταινία ταξιδεύει μπρος πίσω στον χρόνο και τον τόπο, συνδυάζοντας αποτελεσματικά το αρχειακό υλικό με εικόνες και αφηγήσεις του παρόντος. Στην Στοκχόλμη όπου ζει σήμερα, υπό τον κίνδυνο της έξωσης και της ακραίας αταξίας, στην σχέση του με την σύντροφό του και την κόρη του, το αλκοόλ και την κατάθλιψη. Στο πρώτο καστινγκ, όπου παρά την εμφανή δυσφορία του, ο προσηλωμένος στον στόχο του Visconti του ζητά να μείνει με το εσώρουχο. Στην βορά που ακολούθησε και στο Παρίσι όπου έμεινε έναν χρόνο, με την οικονομική υποστήριξη πλούσιων, ομοφυλόφιλων ανδρών που δεν κατονομάζονται. Στην Ιαπωνία, όπου λατρεύτηκε ως είδωλο , εμπνέοντας, με την εικόνα του πάντα, ακόμα και σειρές manga.
Οι κινηματογραφιστές δουλεύουν επιτυχημένα με το διαθέσιμο υλικό, με εύστοχες μεταφορές και τον απαραίτητο λυρισμό, αποτυπώνοντας και οπτικά την καταστροφή, την βαθιά εσωτερικότητα και την ανείπωτη μοναξιά ενός παιδιού που ακόμα δυσκολεύεται να βρει την γαλήνη. Κάποιες πλευρές του ντοκιμαντέρ αναπτύσσονται άνισα, αρκετές πληροφορίες μένουν εκτός και ορισμένα στοιχεία (όπως η γνωριμία του με την διάσημη δημιουργό manga για παράδειγμα) καταλαμβάνουν χρόνο χωρίς κάποιον προφανή λόγο.
Το “The Most Beautiful Boy in the World” όμως είναι μια ωμή και σκληρή προσωπική εξιστόρηση που δεν μένει μόνο στην τραγωδία που περιγράφει και τις καταστροφικές συνέπειες της αιφνίδιας φήμης, ιδιαίτερα σε κάποιον τόσο αντικειμενοποιημένο για την εμφάνισή του, αλλά εξερευνά έξω και πέρα από αυτή, τους κοινωνικούς παράγοντες και τις ανθρώπινες διαθέσεις που εμπλέκονται στο θέμα της ομορφιάς και της εκμετάλλευσής της. Ο «Θάνατος στην Βενετία» άλλωστε αποτελεί τον ιδανικό καμβά για αυτό, δεδομένης της θεματολογίας του και της υποκειμενικότητάς του, των λεπτών γραμμών μεταξύ του ερωτικού πόθου, της παιδεραστίας και της ανάγκης, της λατρείας για την ιδεώδη ομορφιά.
Στο τέλος της ταινίας, ο Björn Andrésen στέκεται παντέρημος στην ίδια παραλία της Βενετίας στην οποία κάποτε στριφογύριζε μπροστά από την κάμερα λουσμένος στο φως. Πενήντα χρόνια μετά, το τοπίο είναι εντελώς διαφορετικό, πολύ πιο βαρύ και σκοτεινό, εξίσου θλιβερό και μοναχικό. Ο χρόνος δυστυχώς δεν είναι πάντοτε γιατρός.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων