Σύνοψη: Γαλλική Γουιάνα, δεκαετία του ’30. Δύο κατάδικοι προσπαθούν να δραπετεύσουν από την απάνθρωπη φυλακή στην οποία κρατούνται.

Άποψη: Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Μας αρέσει ο κινηματογράφος και γράφουμε την γνώμη μας για τις ταινίες που βλέπουμε. Δεν είμαστε όμως ψυχίατροι, για να καταλάβουμε γιατί δύο εταιρίες διανομής θεώρησαν ότι δύο ταινίες με το ίδιο ακριβώς θέμα και τίτλο πρέπει να κυκλοφορήσουν την ίδια ημέρα στην εγχώρια αγορά.

Ο πρώτος Πεταλούδας του 1973 είναι μια ταινία που πέρα από παγκόσμια επιτυχία, έγινε τη δεκαετία του ’70 και του ’80 στην Ελλάδα, μία καλτ συνήθεια με συνεχόμενες προβολές στα θερινά. Στις ημέρες μας όμως, πλέον έχει κακογεράσει. Ούτε οι δυο αστέρες της, ούτε ο ικανός σκηνοθέτης της, ούτε τα θερινά, βοηθούν για να προτείνουμε  να ξοδέψει κάποιος δυόμισι ώρες για να την δει το 2018.

Ο Πεταλούδας- Ανρι Σαριέρ (Στιβ ΜακΚουίν) και ο παραχαράκτης Ντέγκα (Ντάστιν Χόφμαν) παίζει να είναι ένα από τα διάσημα ζευγάρια με την μικρότερη χημεία, και ενώ υποτίθεται ότι μιλάμε για μια αληθινή ιστορία όπου ήταν οι καλύτεροι φίλοι, στην ταινία ψάχνεις να καταλάβεις τι είναι αυτό που τους ενώνει και τους κάνει να θέλουν να δραπετεύσουν μαζί και δεν το βρίσκεις. Το δε σενάριο, με τα εξαντλητικά 150 λεπτά του είναι τόσο μονοδιάστατο και επαναλαμβανόμενο, που από κάποια στιγμή θες ο Πεταλούδας να καταφέρει να αποδράσει για να γλυτώσεις και εσύ από το να συνεχίζεις να παρακολουθείς την ταινία.

Ο σκηνοθέτης είναι ο Φράνκλιν Σάφνερ, ένας σπουδαίος εργάτης που μας έδωσε τον πρώτο Πλανήτη των Πιθήκων, το Πάττον και το Τα Παιδιά Από Την Βραζιλία. Στον Πεταλούδα δε τα καταφέρνει άσχημα. Περισσότερο φταίει αυτό που γράψαμε πιο πριν, ότι η πλοκή, τα σεναριακά και σκνηνοθετικά ευρήματα, ακόμη και η μουσική του Τζέρι Γκόλντσμιθ λειτούργησαν τότε, αλλά σήμερα δείχνουν βαρετά και προβλέψιμα –αν και τα 150 λεπτά παραμένουν απορία για το πόσο θα τα άντεξε ακόμα και το κοινό του 1973.

Ο Πεταλούδας δεν είναι μέτριος γιατί είναι παλιός. Είναι μέτριος σήμερα, ενώ κάποιες άλλες ταινίες μεγαλώνουν με περισσότερη χάρη. Πχ θα ξαναβλέπαμε με πολύ μεγάλη χαρά την Μεγάλη Απόδραση, πάλι με τον ΜακΚουίν,  εάν κάποια εταιρία την έβγαζε στα θερινά. Τότε γιατί να τον δούμε; Όσο κι αν ο Χόφμαν προσπαθεί να κάνει επίδειξη ηθοποιίας και ο ΜακΚουίν παλεύει να δείξει πόσο κουλ ήταν μπροστά από την κάμερα, η αυθεντική τους αύρα των σουπερστάρ εκείνης της εποχής, δεν έχει παλιώσει καθόλου. Από κοντά και η νοσταλγία, που είναι πολύ τζαναμπέτικο πράγμα για να το διαχειριστούμε με ψυχραιμία.

Πρώτη δημοσίευση: 23 Aug 2018, 02:11
Ενημέρωση: 30 Aug 2018, 04:01
Τίτλος:
Papillon (1973) (Ο Πεταλούδας)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
151
Εταιρία διανομής: 
Release: 
23 Αυγούστου 2018

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
20 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos