Σύνοψη: Ένας νεαρός Μεξικανός γλωσσολόγος που θέλει να καταγράψει μια γλώσσα που πεθαίνει, βρίσκει ότι οι δύο μοναδικοί άνθρωποι που απέμειναν να την ομιλούν, έχουν να... μιλήσουν μεταξύ τους πενήντα χρόνια.
Άποψη: Στα πρώτα είκοσι λεπτά αυτής της Μεξικάνικης ταινίας, είχαμε αυτό το ευτυχισμένο συναίσθημα του να βρίσκεσαι «μέσα» σε μία ταινία που σε έχει «ρουφήξει» και σε έχει κερδίσει εντελώς. Η ιστορία ξεδιπλώνεται σε ένα χωριό που βρίσκεται μέσα σε τροπικό δάσος, και ο σκηνοθέτης, Ερνέστο Κοντρέρας, πολύ έξυπνα, δεν σπάει την αφήγηση με άλλες τοποθεσίες, παίρνοντας το 100% από την τοποθεσία του.
Και μετά, μας ξεδιπλώνει την ιστορία που έχει διαλέξει να αφηγηθεί με αυτόν τον εντυπωσιακό περίγυρο και όλη η μαγεία χάνεται, για να μην επιστρέψει ποτέ. Ο Μαρτίν, ένας νεαρός γλωσσολόγος, βρίσκεται στο χωριό επειδή εκεί κατοικούν οι τελευταίοι άνθρωποι που ομιλούν τα Ζικρίλ (μια κατασκευασμένη για τις ανάγκες της ταινίας, γλώσσα). Όταν η γηραιότερη από τους τρεις, πεθαίνει πολύ βολικά στην αρχή, μένουν μόνο οι μαλωμένοι Εβαρίστο και ο Ισάουρο, δυο ογδοντάρηδες με γαϊδουρινό πείσμα, ειδικά ο Ισάουρο που δεν θέλει ούτε να δει τον Εβαρίστο. Σύντομα, κάποια φλας-μπακ αναλαμβάνουν να μας δείξουν την πηγή της αντιπάθειας που ξεκινά από τα νιάτα τους. Είναι, φυσικά, μια γυναίκα, η οποία τελικά θα γίνει η σύζυγος του Ισάουρο. Αλλά το μίσος, όπως θα δούμε αργότερα, πάει πολύ πιο βαθιά από ένα απλό ερωτικό τρίγωνο.
Ο Κοντρέρας, φτηναίνει με κάθε του επιλογή, ένα σενάριο που σε άλλα χέρια, θα μπορούσε να είναι, όχι βέβαια αριστούργημα, αλλά μια πολύ πιο αξιοπρεπής ταινία. Υπάρχει ο πρωταγωνιστής που είναι κλασσική περίπτωση λάθος κάστιγκ. Υπάρχει η εγγονή του Ισάουρο, ένα εντελώς κατασκευασμένο πλάσμα, πανέμορφη, έξυπνη, ανοιχτόμυαλη και διαθέσιμη ως ερωμένη του Μαρτίν σε ένα περιβάλλον που είναι αδύνατον να παράξει τέτοιους χαρακτήρες. Υπάρχει ένα μυστικό που απογοητεύει όταν αποκαλύπτεται, κάποια φλας-μπακ που γίνονται πολλά και μετά πάρα πολλά και πάρα πολύ βαρετά, σπάζοντας τον ρυθμό και αφήνοντας την ταινία αθεράπευτα ανάπηρη. Και υπάρχουν χαρακτήρες με επιλογές τραβηγμένες από τα μαλλιά για να βγουν οι σεναριακές επιλογές στο πανί.
Καλά στοιχεία υπάρχουν; Ναι. Εκπληκτική και υποβλητική τοποθεσία. Καλή κάμερα. Οι περισσότεροι δεύτεροι χαρακτήρες είναι πολύ ενδιαφέροντες, οι δύο ηλικιωμένοι είναι απόλαυση, και όσο δεν εμφανίζεται το νιανιά ζευγαράκι του Μαρτίν και της εγγόνας, κάτι γίνεται.
Θα μπορούσε να τα καταφέρει καλύτερα ο Κοντρέρας. Ξεκίνησε με μια ταινία που ήλπισε να έχει αρκετή από αυτή την ποιητικότητα που γουστάρουν και περιμένουν οι Δυτικοί από τους Λατινοαμερικάνους στα φεστιβάλ. Στο τέλος όμως, μίλησε η καταγωγή του, και του βγήκε τελενοβέλα.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων