Ο σοφέρ της κυρίας Μαντλέν

Σύνοψη: Όταν η 92χρονη Μαντλέν καλεί ένα ταξί για να την μεταφέρει στην άλλη άκρη του Παρισιού όπου εκεί βρίσκεται ο οίκος ευγηρίας που θα την φιλοξενήσει από δω και πέρα, εμφανίζεται μπροστά της ο Σαρλ, ένας 46χρονος οδηγός ταξί που έχει αποθαρρυνθεί από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Η κούρσα τους θα ξεδιπλωθεί ως ένα ταξίδι στο παρελθόν αφού η Μαντλέν θα ζητήσει από τον Σαρλ να επισκεφθούν όλα τα μέρη που στιγμάτησαν την ζωή της.

Άποψη: Έρχεται σιγά σιγά εκείνη η εποχή του χρόνου που οι ανάλαφρες ρομαντικές/κωμικές/κοινωνικές γαλλικές ταινίες θα ξεμυτίσουν στα σινεμά για το καθιερωμένο τους ραντεβού με τους θεατές. Την αυλαία ανοίγει το “Driving Madeleine”, μία μάλλον συγκινητική περιπλάνηση στους δρόμους του Παρισιού όπου το παρελθόν και το παρόν συναντιούνται για καλό σκοπό.

Η Λιν Ρενό με τον Ντάνι Μπουν με διαφορετική διάθεση από αυτήν που είχαν στο «Είναι τρελοί αυτοί οι Βόρειοι» όπου ήταν μητέρα-γιος, φροντίζουν να εξελίσσουν την σχέση τους στην ταινία σε μία εξίσου ισότιμη σχέση στοργής. Αυτό, βέβαια, θα γίνει σταδιακά και αφού ο Μπουν θα δείξει την δυσανασχέτησή του με τις πολλαπλές παρακάμψεις που ζητά η Μαντλέν.

Γρήγορα όμως αυτές οι παρακάμψεις θα γεννήσουν την αφήγηση μιας όμορφης αλλά και τραυματικής ζωής, την οποία η Μαντλέν καταλαβαίνουμε ότι είναι έτοιμη να αποχαιρετήσει. Ο σκηνοθέτης Κριστιάν Καριόν (Joyeux Noël) επιλέγει να μας δείξει αυτό το παρελθόν μέσω flashbacks, που ναι μεν λειτουργούν άψογα σε τέτοιου είδους σενάρια, όμως η εφαρμογή τους δεν έγινε σε ένα πλαίσιο ανώδυνης εναλλαγής μεταξύ των σκηνών, γι’ αυτό και πολλές φορές η παρουσία τους κουράζει.

Παρόλα αυτά, η ιστορία κυλά αβασάνιστα και το τοπίο του Παρισιού αποδεικνύεται τρομερός καμβάς για την εξιστόρηση. Οι, δε, πρωταγωνιστές υπακούν στους κανόνες των κοινωνικών ταινιών και μένουν συγκρατημένοι στην ερμηνεία τους έως το τέλος που απαιτεί την κατάλληλη εκτόνωση.

Βέβαια, το τέλος έρχεται, εκτός από προβλεπόμενα, και με μία απογοήτευση ως προς την ιστορία της Μαντλέν. Σίγουρα δεν είναι συνηθισμένη, και έχει κοινωνικό μήνυμα, όμως είναι από τις διφορούμενες ιστορίες που σε προκαλούν να διατηρείς τις επιφυλάξεις σου.

Συνολικά, το “Driving Madeleine” βλέπεται ευχάριστα και αναμφίβολα σε μία μερίδα του κοινού θα αρέσει πολύ. Οι υπόλοιποι που θα επιλέξουν το δουν, ίσως και να το ξεχάσουν αμέσως μετά το πέρας του.