Σύνοψη: O χαρισματικός και φιλόδοξος Stanton Carlisle γίνεται μέλος ενός περιοδεύοντα θιάσου και κερδίζει την εύνοια του μέντιουμ Zeena και του συζύγου της Pete.

Σύντομα, θα χρησιμοποιεί τις νέες του γνώσεις για να κάνει κομπίνες σε βάρος της πλούσιας ελίτ της Νέας Υόρκης του 1940. Έχοντας την αγνή Molly πιστή στο πλευρό του, ο Stanton καταστρώνει ένα κόλπο με στόχο έναν μεγιστάνα, με τη βοήθεια μιας μυστηριώδους ψυχιάτρου, που μπορεί να είναι και η πιο επικίνδυνη αντίπαλός του.

Άποψη: Eίναι μεγάλος παραμυθάς ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, σκοτεινός στον καμβά των καταστάσεων και των συναισθημάτων του,  λίγο πιο απλοϊκός στον πυρήνα των ψυχών των ηρώων του. Μάλλον λογικό και ίσως αναμενόμενο κάτι τέτοιο. Μέχρι τώρα είχε να κάνει κυρίως με τέρατα, με ή χωρίς εισαγωγικά. Στο Nightmare Alley και πάλι με τέρατα έχει να κάνει, μόνο που στόχος του είναι να μας υπενθυμίσει ότι κάποιες φορές, το τέρας είναι ο άνθρωπος. 

Ο Μεξικανός δημιουργός συνυπογράφει μαζί με τη σύζυγό του, Kιμ Μόργκαν, τη σεναριακή διασκευή του μυθιστορήματος του Γουίλιαμ Λίντσεϊ Γκρέσαμ, «Nightmare Alley», που με την σειρά του έγινε ένα φιλμ νουάρ με όλα τα χαρακτηριστικά της εποχής του, το 1947 από τον Εντμουντ Γκούλντινγκ.

Ο Ντελ Τόρο εδώ δίνει ρέστα στο στήσιμο της ταινίας και την κατασκευή μιας κινηματογραφικής ατμόσφαιρας ταιριαστής με τον δικό του φιλμικό κόσμο, υπογράφοντας ένα στιλάτο φιλμ νουάρ, με όλα τα αρχέτυπα του είδους παρόντα, αλλά όλα να περιδίνονται σε μια ζοφερή πλάνη και το γαϊτανάκι στο λούνα παρκ των ψευδαισθήσεων και τον παραισθήσεων, αργά ή γρήγορα θα εκτροχιαστεί. 

To πρόβλημα εδώ είναι πως ενώ ο Ντελ Τόρο καταφέρνει να σε παρασύρει στον στιλιζαρισμένο εφιάλτη του (κάτι που έχει το έχει κάνει πολλές φορές και στο παρελθόν), ο ίδιος θεωρεί ότι επενδύει, αλλά ισως τελικά ξοδεύει πολύ περισσότερο χρόνο και επινοητικότητα να στήσει το τέλειο πλάνο, να δημιουργήσει το ιδανικό σκηνικό. Ναι, μαζί του, δεν είναι λίγες οι στιγμές που τον χαζεύεις, που χάνεσαι στην εφιαλτική αλλά και τόσο γοητευτική συνάμα οπτικοακουστική δίνη του. 

Δεν έχει προσέξει το ίδιο όμως και τους χαρακτήρες του, όσο και αν τους καδράρει μοναδικά. Μετατρέπει ένα λαμπερό καστ (με πολλές δυνατότητες) σε υπνωτισμένα πιόνια που ξεστομίζουν "βαρυσήμαντες" και "πνευματώδεις" πομπώδεις ατάκες που τελικά αν απεγκλωβιστείς έστω και για λίγο από το παραμορφωτικό vertigo, θα καταλάβεις ότι είναι κούφιες, χωρίς συναίσθημα, μια πλάνη. 

Πρώτη δημοσίευση: 20 Ιαν. 2022, 13:47
Ενημέρωση: 27 Ιαν. 2022, 03:01
Συντάκτης: 
Τίτλος:
Nightmare alley (Το μονοπάτι των χαμένων ψυχών)
Έτος: 
Διάρκεια: 
150
Εταιρία διανομής: 
Release: 
20 Ιανουαρίου 2022

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos