Σύνοψη: Η Τζοάνα (Μάργκαρετ Κουάλεϊ) φτάνει στη Νέα Υόρκη το 1995 με σκοπό να κυνηγήσει το όνειρό της και να γίνει ποιήτρια. Βρίσκει μια - φαινομενικά - ταιριαστή δουλειά ως βοηθός της Μάργκαρετ (Σιγκούρνι Γουίβερ), η οποία είναι μια λογοτεχνική ατζέντισσα, στους πελάτες της οποίας φιγουράρει ο Τζ. - απλά “Τζέρυ” για τους υπάλληλους του agency - Ντ. Σάλιντζερ, ο διάσημος συγγραφέας του “Φύλακα στη Σίκαλη”, ο οποίος δεν έχει δημοσιεύσει τίποτα εδώ και δεκαετίες και έχει αποσυρθεί εντελώς από τα κοινά.

Η Τζοάνα, μέσα από τη σχέση που αναπτύσσει με την Μάργκαρετ, τον ίδιο τον Τζέρυ, αλλά και τους θαυμαστές του, μέσω των γραμμάτων που φτάνουν στο γραφείο της απευθυνόμενα σε αυτόν, θα ανακαλύψει ποιο είναι το δικό της μονοπάτι στον λογοτεχνικό - και όχι μόνο - κόσμο.

Γνώμη: Βασισμένη στο ομώνυμο αυτοβιογραφικό βιβλίο της Τζοάνα Ράκοφ, το “My Salinger Year” άνοιξε το 70ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, αλλά δεν έκανε την έκπληξη και αποτέλεσε άλλη μια αδύναμη ταινία έναρξης, από αυτές στις οποίες μας έχει συνηθίσει η Μπερλινάλε τα τελευταία χρόνια.

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες όλων των συντελεστών να δημιουργήσουν ένα ερωτικό γράμμα στη δύναμη της λογοτεχνίας, το αποτέλεσμα είναι ένα συμπαθητικό coming-of-age φιλμ, του οποίου το απλοϊκό follow-your-dreams μήνυμα δεν αποδίδεται με πρωτότυπο τρόπο από τον Φιλίπ Φαλαρντό, τον Γαλλοκαναδό σκηνοθέτη του “Εξαιρετικού Κυρίου Lazhar”, ο οποίος ανέλαβε και τη σεναριακή διασκευή του βιβλίου.

Το όνομα του Σάλιντζερ στον τίτλο σίγουρα θα κινητοποιήσει τους θαυμαστές του να σπεύσουν στην αίθουσα, όμως αυτή δεν είναι μια ταινία για τον ίδιο τον Τζέρυ (καλύτερα, αν θυμηθεί κανείς το φιάσκο του “Επαναστάτη στη Σίκαλη”), αλλά για τη σχέση ανάμεσα στους λογοτέχνες και τους θαυμαστές τους, καθώς και για τους ανθρώπους που μεσολαβούν ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πόλους.

Η Μάργκαρετ, η παλαιών αρχών ατζέντισσα που υποδύεται με κέφι και ακρίβεια η Σιγκούρνι Γουίβερ, είναι ένας από αυτούς, αποφασισμένη να προστατεύσει τον πελάτη της από όσους θέλουν απελπισμένα ένα κομμάτι του, αλλά και να διατηρήσει την ατμόσφαιρα στο γραφείο της όσο πιο digital-free γίνεται. Άλλωστε, το ημερολόγιο γράφει 1995 και το διαδίκτυο καραδοκεί προ των πυλών, για να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του, συμπεριλαμβανόμενης και της λογοτεχνικής βιομηχανίας.

Η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στη Μάργκαρετ και την ενθουσιώδη Τζοάνα σίγουρα φέρνει στο “Ο Διάβολος Φοράει Prada”, όμως η Γουίβερ δεν χτίζει έναν χαρακτήρα-καρικατούρα του αυστηρού αφεντικού, αλλά φροντίζει να δώσει στη Μάργκαρετ την απαραίτητη δόση ανθρωπιάς και να αφήσει να φανούν οι λόγοι για τους οποίους συμπεριφέρεται ψυχρά ή απότομα.

Οι σεκάνς που εκτυλίσσονται στο εντελώς 50s αισθητικής agency είναι και οι πιο απολαυστικές στιγμές της ταινίας, εκεί που ο Φαλαρντό φαίνεται να είχε την περισσότερη σεναριακή και σκηνοθετική έμπνευση. 

Η έμπνευση αυτή φαίνεται όμως να εξατμίζεται σε ό,τι έχει να κάνει με την προσωπική ζωή της Τζοάνα, τη σχέση της με έναν κλασικό χειριστικό τύπο (Ντάγκλας Μπουθ), ο οποίος δηλώνει σοσιαλιστής και συγγραφέας με πρότυπο μάλιστα τον Νόρμαν Μάιλερ (φιλική συμβουλή προς τα κορίτσια: όταν ακούτε τέτοια, φύγετε τρέχοντας!), και φυσικά τις συγγραφικές φιλοδοξίες της. Παρότι, ο ίδιος ο Τζέρυ τη συμβουλεύει να γράφει κάθε μέρα, έστω και για 15 λεπτά, η Τζοάνα φαίνεται να έχει πάθει writer’s block. Αυτό δεν είναι κάτι μη αληθοφανές, αλλά ο Φαλαρντό δεν ενδιαφέρεται να μας εξηγήσει γιατί ακριβώς συμβαίνει αυτό και η Κουάλεϊ, παρότι είναι χαριτωμένη και νευρώδης στο παίξιμό της, δεν έχει από πού να κρατηθεί, ειδικά στις σκηνές που δεν μοιράζεται με τη Γουίβερ.

Η επιτυχία ή η αποτυχίας μιας coming of age ταινίας εξαρτάται κυρίως από το πόσο ελκυστικός και καλοσχηματισμένος είναι ο χαρακτήρας στο επίκεντρό της. Όταν λοιπόν παρακολουθείς μια ιστορία ενηλικίωσης και ο κεντρικός χαρακτήρας καταλήγει να σε ενδιαφέρει λιγότερο και από τον νεαρό θαυμαστή (o Θίοντορ Πελερίν του τηλεοπτικού “The OA”) που γράφει γράμματα στον Σάλιντζερ, τότε κάτι δεν έχει πάει και πολύ καλά!

Βέβαια, τα γράμματα που διαβάζει η Τζοάνα στα πλαίσια της δουλειάς της, δίνουν την ευκαιρία στον Φαλαρντό να μας παρουσιάσει τέσσερις θαυμαστές του Τζέρι από όλο τον κόσμο σε μικρές βινιέτες, στις οποίες δηλώνουν στην κάμερα τους διάφορους τρόπους με τους οποίους ο Σάλιντζερ τους άλλαξε τη ζωή. Δυστυχώς, το “My Salinger Year” δεν έχει την ίδια δύναμη…

Πρώτη δημοσίευση: 27 Μαΐου 2021, 13:00
Ενημέρωση: 3 Ιουνίου 2021, 02:44
Συντάκτης: 
Τίτλος:
My Salinger year (Ένας χρόνος στη Νέα Υόρκη)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
101
Εταιρία διανομής: 
Release: 
27 Μαϊου 2021

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos