Mission: Impossible - Dead Reckoning I

Σύνοψη: Ο Ethan Hunt (Tom Cruise) και η IMF ομάδα του αναλαμβάνουν την πιο επικίνδυνη αποστολή της καριέρας τους: Πρέπει να εντοπίσουν ένα τρομακτικό νέο όπλο που απειλεί την ανθρωπότητα προτού αυτό πέσει στα λάθος χέρια.

Έτσι ξεκινά μια θανάσιμη καταδίωξη ανά την υφήλιο, καθώς ο έλεγχος του μέλλοντος και η μοίρα του κόσμου απειλούνται. Όταν βρεθεί αντιμέτωπος με έναν μυστηριώδη, πανίσχυρο εχθρό, ο Ethan αναγκάζεται να θέσει την επιτυχία της αποστολής πάνω από όλους και όλα, ακόμα και από τις ζωές των ανθρώπων που αγαπά.

Άποψη: Οι Επικίνδυνες Αποστολές είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα franchise δράσης αλλά και από τα πιο διαφορετικά.

Μπορεί κοινός παρανομαστής να είναι φυσικά ο μεγαλύτερος action star, Tom Cruise, που όσο και αν είναι αντιπαθής σε μια μερίδα κόσμου, δεν παύει να είναι ένας από τους ηθοποιούς με το μεγαλύτερο star quality ever, αλλά ο σκηνοθέτης που αναλάμβανε την κάθε ταινία, έδινε τον δικό του χαρακτήρα, με αποτέλεσμα αισθητικά να είναι ένα ανομοιογενές και ως εκ τούτου ενδιαφέρον αποτέλεσμα.

Αν και η Θανάσιμη Εκδίκηση είναι η έβδομη ταινία (με την όγδοη να ακολουθεί το επόμενο καλοκαίρι και να κλείνει μια για πάντα-?-τις Επικίνδυνες Αποστολές), στην ουσία είναι πέντε: η πρώτη του Brian de Palma, η δεύτερη του John Woo, η τρίτη του J J Abrams, η τέταρτη του Brad Bird και μια τριλογία που θα γίνει τετραλογία του Christopher McQuarrie, που έδωσε μια μεγαλύτερη συγκρότηση και πιο ολοκληρωμένη εικόνα στο πρότζεκτ αλλά και μια εμφανή σκηνοθετική στασιμότητα που στην Θανάσιμη Εκδίκηση είναι θανάσιμα ορατή.

Επιβλητική και θεαματική, δεν χορταίνεις να την βλέπεις, αλλά δεν παύει η νέα ταινία να είναι μια συρραφή από ολοκληρωμένες ή ανολοκλήρωτες ιδέες των προηγούμενων ταινιών ή και άλλων ταινιών, με την σκηνή από το τρένο να θυμίζει τον τελευταίο Indiana Jones αλλά και ταινίες δράσης με την Angelina Jolie ή τον James Bond. Με τον τελευταίο Indiana μοιράζονται και κάτι άλλο κοινό: την σαφή σεναριακή στροφή προς το παρελθόν.

Μιας και οι Αποστολές οδεύουν και αυτές προς το τέλος τους, βλέπουμε έναν Ίθαν Χαντ που επιστρέφει στο παρελθόν, το σκέφτεται και το συνυπολογίζει στις αποφάσεις του, σε μια προσπάθεια να διορθώσει λάθη του παρελθόντος, με το να μην τα επαναλάβει στο παρόν. Άξονας της σκέψης του δεν είναι μόνο η σωτηρία του κόσμου αλλά και τι θα μείνει στο τέλος από αυτόν. Η σχέση του με την Grace (Hayley Atwell), την νέα του σύμμαχο και αντίπαλο στην νέα αποστολή, θυμίζει τις σχέσεις με τις γυναίκες της ζωής του, όσο και αν εκείνος αγωνιά να μην την τραυματίσει όπως άλλες.

Η δομή της ταινίας ακολουθεί την κλασική δομή μιας μεγαλεπήβολης περιπέτειας: η πρώτη πράξη μας συστήνει τους κακούς της υπόθεσης με εκρήξεις, δράση, χαμό ώστε να πορωθούν αμέσως οι θεατές. Δεύτερη πράξη: πολύ μεγαλύτερη σε διάρκεια ώστε να εξιστορήσει όλα όσα θα οδηγήσουν στο τέλος με πιο αργούς ρυθμούς, περισσότερη συζήτηση, λιγότερη δράση και φυσικά ταξίδια σε άλλες χώρες. Τρίτη πράξη: σύντομη, γεμάτη δράση και (ψευτο)ανατροπές για να θυμηθούν οι θεατές με την λατρεία στην συνεχή δράση τους λόγους που το αγάπησαν.

Η Θανάσιμη Εκδίκηση δεν γλιτώνει από αυτό τον αφηγηματικό κανόνα δράσης, με τις «δύσκολες» σκηνές να είναι πιο σημαντικές από την ίδια την ουσία της πλοκής. Περισσότερος κόσμος θα περιμένει να δει την περίφημη σκηνή που ο Tom Cruise -άνευ κασκαντέρ-βουτάει στο κενό γινόμενος viral, παρά το τι θα γίνει με το κλειδί. Άλλωστε και η πλοκή είναι βγαλμένη από ένα ψυχροπολεμικό κατασκοπευτικό δράμα, χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας, ενώ παραμένει περίεργο το ότι δείχνει να μην έχει κάποιο στόχο συγκεκριμένο για το τέλος, αν και ίσως μας ξαφνιάσει το δεύτερο μέρος του χρόνου.

Αποζημιώνει ωστόσο με το πόσο τρελαμένος είναι με την δουλειά του ο Cruise, πόσο καλά έχει δέσει με την παρέα του και πόσο πάνω του μπορεί να κρατήσει μια από τις πιο αδύναμες-σεναριακά-ταινίες του franchise, αλλά και τις πιο εντυπωσιακές σε επίπεδο δράσης και κασκαντερικών.