Μια Γαλλίδα στο Μανχάταν

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Ξαβιέ επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη μαζί με τη Γουέντι, την Ίζαμπελ και τη Μαρτίν, 15 χρόνια μετά το Euroflirt (L'auberge espagnole), και 10 χρόνια μετά το Ρώσικες Κούκλες (Les poupées russes). Ο Ξαβιέ δεν έχει κατασταλάξει ακόμα στη ζωή του- ίσα ίσα είναι πιο περίπλοκη από ποτέ! Έχει δύο παιδιά πια, και η δίψα του για ταξίδια τον οδήγησε στη Νέα Υόρκη. Προσπαθεί να τακτοποιηθεί κάπου στο χάος της Τσάιναταουν. Χωρισμοί, θετοί γονείς, γκέι γονείς, μετανάστευση, παγκοσμιοποίηση: η ζωή του Ξαβιέ είναι σαν κινέζικο παζλ. Παρόλο που στερείται συνοχής και ηρεμίας (όπως ακριβώς και η Νέα Υόρκη στην εποχή που ζούμε), του προσφέρει άπλετο υλικό για τη συγγραφική του δουλειά.

ΔΗΛΩΣΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

«Όταν ολοκληρώθηκε το Euroflirt, δεν είχα σκοπό να κάνω σίκουελ. Ηθοποιοί, παραγωγοί, διανομείς κι ακόμη το κοινό με ρωτούσαν αν ετοίμαζα κάποια συνέχεια, κάτι που έβρισκα περίεργο τότε. Δύο χρόνια αργότερα, είχα την ιδέα για τις Ρώσικες Κούκλες, και συνειδητοποίησα ότι ήθελα να δουλέψω με τους ίδιους ηθοποιούς. Ήθελα επίσης την ελευθερία στην κινηματογράφιση που είχα και με το Euroflirt. Πήρα το χρόνο μου, αλλά σύντομα κατέληξα ότι κι εγώ ο ίδιος θα ήθελα να δω το σίκουελ! Όταν ολοκληρώσαμε τα γυρίσματα για τις Ρώσικες Κούκλες, σκέφτηκα να συνεχίσω και να γράψω το τρίτο κεφάλαιο της ιστορίας. Είχα σκεφτεί ακόμα και τον τίτλο “Casse-tete Chinois”. Γνώριζα ωστόσο, ότι θα έπρεπε να περάσουν τουλάχιστον δέκα χρόνια για νε έχει κάποιο ενδιαφέρον η ιστορία. Ήθελα να δω τους χαρακτήρες να μεγαλώνουν, να μιλούν για το παρελθόν, την τροπή που έχουν πάρει οι ζωές τους. Η τριλογία έπρεπε να ακολουθεί ένα μονοπάτι».

MOVE IT

Μια διηπειρωτική (αλλά και μάλλον διεκπεραιωτική) ιστορία ενηλικίωσης με χαρακτήρες καθημερινές, φιγούρες. Λίγο χαοτική, όπως και η ζωή του πρωταγωνιστή, η ταινία καταπιάνεται με πολλά για να δώσει λίγα.

Όσο εστιάζει στον ήρωά του (άλλα ντ'άλλων η μετάφραση του τίτλου, παρεπιπτόντως), διατηρεί σκηνοθετική και σεναριακή συνοχή, από την στιγμή όμως που αποφασίζει να επεκταθεί και στους υπόλοιπους χαρακτήρες, αποδεικνύεται ότι πλατειάζει, κουράζει, παρά τα σκηνοθατικά τσαλιμάκια, επί της ουσίας δεν το έχει...