Σύνοψη: O ατίθασος Αρθούρος, κυρίαρχος των δρόμων του Λονδίνιουμ με την συμμορία του, ο οποίος αγνοεί τον σκοπό για τον οποίο ήρθε στη ζωή, μέχρι τη στιγμή που παίρνει στα χέρια του το Εξκάλιμπερ και μαζί με αυτό το μέλλον του. Από την πρώτη στιγμή, το θρυλικό ξίφος θα τον προκαλέσει να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Συντασσόμενος με την Αντίσταση και με μια μυστηριώδη γυναίκα, πρέπει να μάθει να τιθασεύει τη δύναμη του ξίφους, να αντιμετωπίζει τους δαίμονές του και να ενώσει τον λαό ενάντια στον τύραννο Βόρτιγκερν, ο οποίος έκλεψε το στέμμα του και δολοφόνησε τους γονείς του, και να γίνει Βασιλιάς.
Άποψη: Μια σπιντάτη περιπέτεια φαντασίας από τον Γκάι Ρίτσι, ο οποίος προσπαθεί να αναβιώσει τον μύθο του Βασιλιά Αρθούρου, προσβλέποντας προφανώς σε ένα mini ή maxi franchise. Ο Άγγλος δημιουργός πρσθέτει στο "μπλέντερ" αρκετά από τα σκηνοθειτκά του τρικ προσπαθώντας να βρει ρυθμό σε αυτό το φιλοδοξο πρότζεκτ, χωρίς όμως να τα καταφέρνει πάντα και κυρίως μοιάζει να έχει τσιγκουνευτεί τις αναλογίες.
Περιμέναμε τον Αρθούρο με περισσότερο μπρίο και προσωπική σφραγίδα, μέχρι και το χιούμορ-κατατεθέν του Ρίτσι δεν είναι εδώ τόσο όσο έπρεπε και θα μπορούσε, όπως στις Καπνισμένες Κάννες και το Snatch, αλλά και την αναγέννηση του Sherlock. Όσο για τους δύο πρωταγωνιστές, αυτοί ήταν όπως τους; περιμέναμε: και ο Τζουντ Λο και ο Τσάρλι Χάναμ είναι δύο πολύ όμορφοι και ελκυστικοί άνδρες (με διαφορετικό στυλ ο κάθε ένας), αλλά διαθέτουν σχετικά χαμηλό ερμηνευτικό ταβάνι, γεγονός ξεκάθαρο στις (ευτυχώς λίγες) στιγμές απαιτήσεων, ενώ και οι υπόλοιποι συμπληρωματικοί χαρακτήρες του καστ δείχνουν εντελώς προσχηματικοί.
Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει τον Ρίτσι να στήσει ένα γαϊτανάκι αδρεναλίνης με μοντάζ που ζαλίζει, αλλά και ειδικά εφέ που από ένα σημείο και μετά κουράζουν, ενώ χρειαζόταν και σχετικό ψαλίδι στην διάρκεια, καθώς σε αρκετά σημεία το σενάριο φλυαρεί.
Θα περάσετε καλά, αρκεί να μην έχετε μεγάλες απαιτήσεις και λογικά θα περάσετε καλύτερα στις συνέχειες που με μαθηματική ακρίβεια θα ακολουθήσουν.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων