Η πανσιόν

Σύνοψη: Ο Μιλάν είναι 30 χρονών και αδυνατεί να ορθοποδήσει σε οποιαδήποτε δουλειά. Η κακή διαχείριση ενός περιστατικού στην τελευταία του θέση θα τον οδηγήσει στο δικαστήριο και σε 300 ώρες κοινωφελούς εργασίας σε έναν οίκο ευγηρίας. Μετά από πολλές δυσκολίες και εμπόδια, ο Μιλάν αρχίζει να συνηθίζει τις αρμοδιότητές του και ανακαλύπτει μία απάτη που γίνεται εις βάρος των ηλικιωμένων τους οποίους και αποφασίζει να σώσει.

Άποψη: Οι χαλαρές, άλλοτε κοινωνικές και άλλοτε ρομαντικές, Γαλλικές ταινίες είναι κατά κάποιον τρόπο παράδοση του καλοκαιριού. Αποζητούν δε, θερινό σινεμά και καλή παρέα για να ευχαριστηθεί το γέλιο που προσφέρουν με έναν ίσως τετριμμένο τρόπο αλλά τουλάχιστον απλόχερα.

Σε αυτήν την κατηγορία, το “Retirement Home” βρίσκει όλα τα σωστά κουμπιά μας κωμωδίας που ωφελείται από τους ιδιότροπους χαρακτήρες της και χρησιμοποιεί τις καταστάσεις που πολύ συχνά τους ντροπιάζουν για να προκαλέσει χιούμορ.

Ίσως ο αστεϊσμός με το Άλτσχάιμερ, τα ουρολογικά προβλήματα και την ερωτική ζωή στην τρίτη ηλικία να είναι προσβλητικά για πολλούς, ωστόσο για τον Τομά Γκιλού αυτά είναι από τα πιο κοινά και πρακτικής φύσης θέματα που βάζει τον Μιλάν να αντιμετωπίσει με αίσθημα αποστροφής. Χωρίς καμία έκπληξη, ο ανεπίδεκτος μαθήσεως Μιλάν θα είναι αυτός που θα μεταμορφωθεί μέσα από τα μαθήματα των ηλικιωμένων και από την ίδια την διαδικασία της φροντίδας που δίνει και λαμβάνει.

Η έντονη προσωπικότητα όμως των ηλικιωμένων και οι παραξενιές τους δεν είναι κάτι που δαμάζεις εύκολα. Για να φτάσει εκεί ο Μιλάν, θα συναντήσει πολλές συμπεριφορές που δεν ταιριάζουν στους φαινομενικά ήσυχους τροφίμους του οίκου ευγηρίας και θα συνειδητοποιήσει ότι τα γηρατειά δεν είναι ούτε καταδίκη αλλά ούτε και εύκολο πράγμα.

Το “Retirement Home” παίζει πολύ με το “τι είναι” κάτι και με το “τι θα έπρεπε να είναι” γι’ αυτό και η προσέγγισή του είναι αστεία και ευχάριστη. Από την μία ο Μιλάν που είναι εντελώς ανεύθυνος και από την άλλη οι δραστήριοι ηλικιωμένοι είναι τα ετερόκλητα στοιχεία που τελικά φτιάχνουν έναν συνδυασμό που αυθεντικό και διασκεδαστικό.

Ο Κεβ Άνταμς (που εμπνεύστηκε και την ιστορία) στον ρόλο του Μιλάν είναι όσο ανώριμος χρειάζεται για να γίνει η αρχή και όσο αφοσιωμένος απαιτείται για να φέρει κάτι εις πέρας. Όμως δεν είναι αυτός που δίνει ψυχή στην ταινία.

Οι γνωστές μας φυσιογνωμίες από το Γαλλικό σινεμά με μπροστάρη τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ δίνουν τρομερή ένταση και ύφος στο σενάριο χωρίς να προσπαθούν πολύ. Η παρέα τους παρομοιάζει αυτές των γκάνγκστερ και ομολογουμένως είναι ιδιαίτερα αστεία, αν και μπορεί να γίνει εξίσου επικίνδυνη.

Καθώς όμως η τρίτη ηλικία κρύβει μία τρυφερότητα και ένα τέλμα, η συγκίνηση παραμονεύει και ίσως πυροδοτηθεί από διαφορετικές σκηνές για τον καθένα. Πάντως, χωρίς αμφιβολία το “Retirement Home” δεν θα αποτύχει στο να σας γεμίσει συναισθήματα.