Honest thief

Ο Τομ είναι πολλά διαφορετικά πράγματα, αλλά κυρίως δύο: ένας διαβόητος ληστής και ένας φρεσκοερωτευμένος άντρας.

Τα αισθήματα του για την την Άννι τον έχουν ωθήσει να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος και να αφήσει πίσω του την παρανομία. Αποφασίζει να παραδοθεί στο FBI και να στερηθεί τα χρήματα που έχει ληστέψει με αντάλλαγμα έναν δικαστικό συμβιβασμό και ένα νέο ξεκίνημα.

Όταν όμως συνειδητοποιήσει ότι οι πράκτορες του FBI είναι πιο διεφθαρμένοι από εκείνον, αρχίζει ένα κυνηγητό γάτας-ποντικιού, όπου το κακό και το καλό μπερδεύονται και μόνο η αγάπη μένει αλώβητη.

Ο Λίαμ Μίσον συνεχίζει να το παίζει σκληρός καριόλης σε περιπέτειες και εξακολουθεί να το κάνει καλά και πιστευτά.

Το "Honest thief" φιλοδοξει να συνεχίσει την "παράδοση" που ξεκίνησε με τα "Taken" και συνεχίστηκε με τα "Unknown", "Non-stop", "Run all night", The commuter", "Cold pursuit", "Α walk among the tombstones" και ελπίζουμε να μην ξεχάσαμε κανένα.

Δυστυχώς όμως, αυτή η ταινία είναι μάλλον με διαφορά η χειρότερη από όλες τις προαναφερόμενες και σίγουρα ο τελευταίος που ευθύνεται γι'αυτό, είναι ο Ιρλανδός σταρ, ο οποίος παραμένει αγέρωχος, πειστικός, κυρίαρχος στην οθόνη με το παράστημα και την φωνή του, αν και εδώ διεκπεραιώνει μάλλον βαριεστημένα έναν ρόλο που σίγουρα μπορεί να τον υποδυθεί χαλαρά και στον ύπνο του.  

Το πρόβλημα είναι όλα τα υπόλοιπα.

Το βασικότερο; Eνα από τα πιο κακογραμμένα σενάρια που έχουν υπάρξει ποτέ σε ανάλογες αστυνομικές ταινίες, το οποίο που καταφέρνει με έναν αφοπλιστικό τρόπο να «ανατρέπει» όλα τα σχετικά κλισέ (ή τέλος πάντων τα περισσότερα από αυτά) εις βάρος της ταινίας, καθώς οι ήρωες (και ειδικά οι αστυνομικοί, των οποίων οι χαρακτήρες πρόκειται για ανέμπνευστες και brainless καρρικατούρες) δρουν με μια αβάσταχτη ελαφρότητα άγνοιας κινδύνου, για να μην γράψω κάτι προσβλητικό.

Προκαλεί εντύπωση που πίσω από αυτή την (ξεθωριασμένα) copy paste περιπέτεια βρίσκεται ο συν-δημιουργός του Ozark, Μαρκ Ουίλλιαμς, μια ειλογή που σίγουρα προϊδέαζε για ένα αποτέλεσμα πολύ πιο ενδιαφέρον από αυτή την εντελώς αναμενόμενη και απολύτως κλισεδιαρισμένη περιπέτεια που μοιάζει να έχει στηθεί και σκηνοθετηθεί στον αυτόματο πιλότο.